2 t/m 13 december 2017 Afscheid nemen ....

Zaterdag 2 december - het regent het regent.....

Eerst eens geprobeerd om op de site van de bank te kijken hoe we er financieel voor staan… Na ruim 1,5 uur prutsen eindelijk ingelogd. Maar wat schetst onze verbazing.. we kunnen maximaal terug kijken tot 30 oktober.. heel fijn (niet dus).

Rich had er echt genoeg van, eerst dat gepruts op die site en vervolgens kun je niet eens een actuele stand van zaken bekijken.. grrr.

Toen werd het donker, we dronken nog een kopje koffie buiten en waren toen even binnen. Het begon behoorlijk te plenzen en ik rende naar de slaapkamer om het schuifraam dicht te doen. Want ik weet hoe nat het kan worden als het inregent… nou het viel in de slaapkamer reuze mee maar…

Op ons met nieuw bedekte dak op het balkon dus niet…. Echt het lekte nog veel erger dan voordat we het nieuwe dak hadden gekregen. Echt niet grappig! We zijn druk geweest om met trekkers de boel droog te trekken en om de tafel droog te krijgen (zie foto’s). Ik heb een apje gestuurd naar Johan, en hij zou weer contact opnemen met de klusjesman. Niet echt leuk dus, Richards humeur zakte naar een dieptepunt. En ik was ook niet blij ermee, nu ligt het plastic tafelkleed wat van mijn moeder is geweest noodgedwongen weer op tafel. Ik heb een hekel aan een plastic kleed omdat ik liever naar een houten tafel kijk. Maar goed, het is even niet anders en we weten dat we weer alles in de “droge” hoek moeten zetten als we denken dat het gaat regelen.

Na dit gezellige intermezzo hebben we boodschappen gedaan.

Daarna zijn we wezen duiken bij Angel City, mooie koraaltuin daar. We hebben een mooie grote langoest gezien die zich had verstopt in een holletje ik heb geprobeerd om er foto’s van te maken, maar het viel niet mee.

Zondag 3 december,

Mijn laatste werkdag van 8 uur. Vanaf maandag ga ik 6 uur per dag werken en volgend weekend ben ik vrij. Maar of ik dan voor altijd vrij ben of dat ik part-time mag gaan werken, dat is mij nu nog niet helemaal duidelijk. Maar goed, ik heb voldoende te doen en ik heb me weer best vermaakt  (wel weer rugpijn na het werk, maar goed what’s new).

Omstreeks 16.00 begonnen onze nieuwe buurtjes binnen te druppelen voor het drankje.. Het was reuze gezellig en leuk om elkaar wat beter te leren kennen.

Maandag 4 december

Mijn eerste ingekorte werkdag. Bevalt op zich beter, wel iets last van mijn rug maar wel een stuk minder. Het omgaan met de gasten vind ik erg leuk en dat gaat me goed af. Wat minder goed ben ik met het computersysteem, gelukkig heb ik heel aardige collega’s  die me regelmatig uit de brand helpen, dankjewel hoor collega’s M en C (ik heb vrijdag gehoord dat ik geen voornamen mag noemen in mijn blog over collega’s van het werk). Dus bij deze hou ik me daaraan.

Ik plaats even wat foto’s van de “Kerstsfeer” die ze op de rotondes hebben gemaakt.. heel bizar, erg bling bling. En raar ik ben nog helemaal niet in Kerststemming.. veel te warm ook.

Dinsdag 5 december

Veel gelopen en spullen verplaatst, vermoeiend. Maar verder verloopt de dag prima. Ik krijg ook nog een lekkernij van “Sinterklaas”, leuk.                                               De foto van Sil's Care 4 You heb ik van een reclame bord uit het dorp, ik vond het wel grappig.

Woensdag 6 december

Vandaag ben ik weer op stap geweest met een nieuwe  collega E, een aardige man Als we aan de praat raken vertel ik hem dat ik niet zeker ben of ik blijf omdat ik veel last van mijn rug heb. Hij vertelde dat hij dacht dat ik tijdelijk was overgekomen uit Nederland om de boel op poten te zetten???? Maar ik voel toch een soort van “nattigheid, hoe komt het dat hij dat zegt, dat ik wegga? Hij kleedt het mooi aan en hij verteld dat hij dacht dat ik een soort van leidinggevende was omdat ik er zoveel vanaf weet en hem zo goed inwerk…... Als ik hem vertel dat ik dit werk pas  2 maanden doe en daarvoor geen ervaring in de hotel business had reageert hij verbaast. Hij heeft heel veel ervaring in deze business. En hij vertelde ook dat hij het echt niet leuk zou vinden als ik weg zou gaan..

Maar goed, na een leuke drukke ochtend,  sta ik omstreeks 13.10 op punt van vertrek naar huis. En dan hoor ik  …… “wil je vrijdag als je weggaat een afscheidsborrel”? Verbaast herhaal ik de woorden.. “afscheidsborrel”?” Ja, of wil je liever een taartje”? “Taartje” herhaal ik weer.. ik laat het even binnen komen..      “Eh, doe dan maar de borrel”.. zeg ik dan. Nu is het dus duidelijk geworden.. mijn werk zit erop, en we gaan vrijdag net voor het einde van de proeftijd afscheid van elkaar nemen. Misschien ook wel beter zo, mijn lichaam kan het 8 uur staan en lopen niet meer aan. Wel moet ik nog even wennen aan het idee dat ik vanaf vrijdag geen werk meer heb.

Rich en ik besluiten om ’s avonds een drankje te gaan doen bij Karel’s pier(het is best een tijdje geleden dat we dit gedaan hebben).

Als we net gezellig aan een drankje zitten gaat de telefoon van Richard Het is Ilse (onze dochter), die ons het trieste nieuws van het overlijden van Dex verteld. Ook Rick komt nog even aan de telefoon en ook hij is heel verdrietig aan te telefoon. Ik ook en wat ze allemaal vertellen over hoe het is gegaan met Dex gaat volkomen langs mij heen. Ik ga na het gesprek naar het toilet en kom er pas als ik er vanaf kom achter dat ik naar de heren wc ben gegaan, ik had het helemaal niet in de gaten.

De rest van de avond is niet fijn, ik ben echt heel verdrietig.

Slapen lukt ook niet zo goed.. en gebroken sta ik de volgende dag op want ik moet nog wel 2 dagen werken. Ik ben heel blij met de afleiding.

Donderdag 7 december

Gelukkig, ik heb heel veel te doen en dus veel afleiding. Ik vertel op mijn werk niet wat er is gebeurd met Dex want als ik er over praat, dan kan ik het niet drooghouden. En gelukkig niemand ziet iets aan me of vraagt me iets.  Ik loop met het mandje met spullen over het terrein als één van de gasten,  een heel aardige wat oudere dame, die ik bij de balie ook al een keer had gesproken mij aanspreekt. Ze komt naar me toe en ze vraagt me heel vriendelijk en belangstellend of ik goed geslapen heb.. tja dat is nou net de verkeerde vraag. Ik huil nog net niet, maar mijn ogen worden wel heel waterig, ik kan geen toneelspelen en vertel haar dat ik heel slecht heb geslapen. En leg haar ook uit waarom, ze knuffelt me even, het doet me goed. Dit vriendelijke gebaar waardeer ik enorm, en ik dank haar daarvoor. Later zal blijken dat ze familie is van.. (maar ik wist dat toen nog niet). Ik probeer de rest van de dag met net zoveel inzet mijn werk te doen als voordat ik wist dat ik vrijdag afscheid neem. De collega’s die ik spreek van de housekeeping, maintenance en laundry vertel ik wel dat ik vrijdag mijn laatste werkdag heb. Ze snappen er helemaal niets van. Ik zal ze best een beetje missen, de vrolijkheid, de grapjes en de collega’s. Ook als ik gasten spreek en ze zeggen tot volgende week of tot volgend jaar tegen mij, en ik ze vertel dat ik vrijdag mijn laatste werkdag heb snappen er niets van.

Blijkbaar vinden de mensen dat ik het werk wat zij zien goed doe, en dat is best leuk om te horen.

’s Middags maak ik een blog over Dex, moeilijk en de herinneringen zijn mooi maar ook pijnlijk.

Gelukkig ’s avonds heb ik nog even afleiding. De Queen Angels hebben een filmavond georganiseerd waar ik heen ga bij de buitenbioscoop. Wat een warm bad zijn de dames van de Queen Angels toch, en de film is ontzettend mooi gemaakt (een soort documentaire van Bonaire met ook beelden van de Queens die al 35 jaar bestaan) . Ik ben op tijd thuis.

Vrijdag 8 december 

Raar de laatste keer de wekker zo vroeg (06.50 uur). Als ik op het werk ben wordt ik aangesproken door een collega die vraagt wat er met mijn kat is gebeurd. Ik dacht dat hij mijn blog had gelezen, waar dat was niet het geval, hij blijkt familie te zijn van de aardige gaste die ik de dag tevoren heb gesproken.

Omstreeks 08.00  komt er nieuwe dame E , ze komt vandaag even meekijken of het werk haar wat lijkt, deze dame is ook heel aardig.

Na mijn chaotische uitleg over van alles en nog wat  (omdat ik eerst er niet van op de hoogte was dat ze alleen maar even kwam kijken) en nadat ze met me mee op pad was geweest om kamers te controleren,  besloot ze om te blijven. Ook zij vond het heel raar dat ik mijn laatste werkdag had.

Vorige week was er nog een nieuwe vrouwelijke collega die met me mee heeft gelopen, ook zij was ook erg aardig.

Om 13.15 uur vertrek ik, er word gezegd dat het gewaardeerd is dat ik tot de laatste dag/uur mijn werk gewoon goed heb gedaan. “dat had iemand anders zeker niet gedaan”. Maar ja zo zit ik in elkaar, ik houd de eer aan mijzelf ik wil dingen goed en netjes afsluiten. De borrel is ’s middags om 17.00 uur. Ik was thuis voor de laatste keer de bedrijfskleding en strijk hem. Later doe ik een zomerjurkje aan en vertrek ik voor de afscheidsborrel.

Ik krijg nog een heel leuk afscheidscadeautje (iets om een voetenbadje mee te maken omdat ik de benen onder mijn kont heb uitgelopen) hoe toepasselijk, en een kaart met post it erin... Misschien omdat ik vaak postits gebruikte? Het is best gezellig, na 2 drankjes neem ik afscheid met handjes, knuffels en zoenen.

Als ik naar de auto loop zie ik nog wat collega’s L en J die ik nog niet had gesproken, ik loop naar hen toe en neem afscheid.

Zij zijn beiden erg verbaast dat ik weg ga, ze wisten het niet en ze nodigen me nog uit om een keer een drankje te komen doen. Misschien doe ik dat nog wel een keer in de toekomst als ik Rich mee kan krijgen….

Dit hoofdstukje is voor nu afgesloten.

Bedankt voor alles, ik heb veel geleerd, gelachen en veel mee mogen maken in een korte tijd.

Zaterdag 9 december duiken met gevaar…

Wat boodschapjes gedaan, plantjes gekocht voor ons balkon en na de lunch zijn we we duiken.

Eerst gaan we voor Rich op zoek naar een shorty, na het een en ander gepast te hebben wordt het geen shorty maar een t’shirt met lange mouwen. Wel een speciaal t’shirt die lekker warm is want we bemerkten tijdens de vorige duik dat het kouder aan het worden in het water. En koud hebben tijdens een duik, nee dat willen we niet. Als we onze tanks gaan halen krijg ik de tip om te gaan duiken bij Punt Vierkant en dan tussen de nieuwbouw te water gaan..

Aldus geschiedde.. maar oeh wat viel dat tegen. Erin gaan was al heel erg lastig (ik was blij dat ik een shorty aanhad, want ik ging onderuit en zat met mijn kont boven op de rotsen en die zijn heel scherp), gelukkig is alles heel gebleven. 

De duik op zich was aardig, wel behoorlijk stroming maar het was wel te doen, veel barracuda’s gezien. Toen we weer terug waren en we eruit moesten kreeg ik het Spaans benauwd. Normaal ga je ergens staan, doe je je vinnen uit en loop je hand in hand het water uit. Dat was nu onmogelijk, ik kon niet blijven staan, de golven gooiden me zo om. Mijn vinnen had ik wel uit gekregen, ik kreeg bijna een paniekaanval. Ik werd iedere keer richting de puntige oever gelanceerd. Ilse en Rick weten vast nog wel wat voor geluiden iemand maakt door een snorkel als ze denken dat er een haai is.. nou die geluiden heb ik ook gemaakt. Rich is eerst alleen en met moeite het water uit gegaan. Heeft zijn spul afgegooid en is terug gelopen om mij te helpen. En dat was maar goed ook anders had ik er nu nog in gelegen. Ik was heel blij dat ik er zonder kleerscheuren uit ben gekomen, dit doe ik dus nooit meer! Ik stond gewoon de shaken toen we bij de auto waren.

Zondag 10 december – leuk rondritje en spiegeltje spiegeltje aan de wand…wie is het mooiste musje van het land.

Vandaag hebben we een leuk rondritje gemaakt langs de grote rotonde die wordt voorzien van mooi oud ijzer.

Langs de kust en toen richting het flamingo reservaat. Mooi plaatjes kunnen schieten.

Wel stond ik op een gegeven moment naast de auto om een flamingo te fotograferen toen mijn voeten enorm begonnen te branden.. Ik keek zaten mijn voeten onder de mieren en bijten dat die krengen doen.. gauw eraf geveegd en op het asfalt gaan staan daar waren ze gelukkig niet.

Een stuk verderop weer eruit om een flamingo te fotograferen.

Toen kwam er een “gele zanger"
een soort geel musje langs die helemaal dol werd toen hij zichzelf in de autospiegel zag.

Sooo!!hij werd enorm fanatiek en viel de “indringer” aan. Zelfs toen ik in de auto was gaan zitten en het raampje naar beneden draaide bleef hij doorgaan met zijn aanvallen (op zijn eigen spiegelbeeld). Toen we later in het dorp liepen zagen we dat de flamingo’s in het dorp ook in kerstfeer zijn..

Maandag 11 december – Kerst?

Vandaag heb ik me bezig gehouden met het huis wat kerstig te maken. Wat echt niet meevalt zonder kerstboom of zonder vers groen. Maar ik heb het geprobeerd, het voelt ook helemaal niet als kerst hier. Ik heb met Ilse zitten skypen en als je dan ziet hoe mooi wit het in Nederland is daar is het wel Kerst. Raar dat je dat toch met een bepaalde temperatuur associeert.

Dinsdag 12 december tja.. poetsen moet je soms ook

En dat heb ik vandaag gedaan. Want het moet ook gebeuren. En ik ben begonnen in een boek De Reiziger geschreven door Diana Gabaldon, ik vind het een boeiend boek. Ik merk nu ook dat mijn lichaam langzaam weer tot rust komt best fijn.

Woensdag 13 december

Vandaag heb ik met het blog bezig gehouden en dat was omdat het een tijdje geleden was best een heel klusje.                                                                    Morgen ga ik weer lekker snorkelen, heb er nu al zin in.

Tot mijn volgende blog dan maar weer..