13 feb. t/m 14 feb. mooie duik – “verdwenen zwembroek” hardlopen/stress – kajakken en tot ziens

Dinsdag 13 februari

We hebben een heel druk programma voor deze dag gepland.. maar plannen worden soms bijgesteld..

Nadat we de duikspullen en Jurrien hebben opgehaald gaan we richting Zuid (richting zoutpier), Hilma Hooker staat op het programma. Dit is niet één van mijn favoriete duikstekken, een boot die op 25-30 mtr diepte ligt. Ik ben zelf niet zo’n wrak duiker, de jongens willen hier wel graag duiken. Als we bij Hilma Hooker in de buurt komen zien we dat er veel heeeeeeeeel veel auto’s staan. Dat is niet leuk, duiken als het zo druk is. We besluiten om door te rijden en naar een andere duikstek te gaan. We zien dat er bij Alice in Wonderland maar één auto staat. En het blijkt een goede keuze.. We zien er 2 murene’s, een grote groene en een kleintje. Verder zien we óók nog een Spotted Eagle Ray, die ik nog een eind nazwem om er foto’s van te maken. Een prachtige duik waar we van genoten hebben.

Na deze duik spul af, inladen en richting Kralendijk. Het plan is dat Rich even bij Karel’s een sleutel (voor het werk ) gaat halen, we dan vervolgens doorrijden naar de duikschool om de tanks te vullen. En dan naar Washington Slagbaai park te gaan om daar ook nog te gaan duiken.

De plannen die worden bijgesteld. Als we in Kralendijk zijn parkeert Rich de auto en loopt naar Karel’s voor de sleutel.

Wij wachten in de auto. Opeens zie ik Rick uitstappen en in de laadbak kijken/rommelen. Kai stapt óók uit. Ik vraag me af wat er aan de hand is. Even later stappen ze weer in en wat blijkt… Rick heeft zich na de duik bij Alice in Wonderland omgekleed en hij denkt dat hij zijn (pas nieuwe  dure en o zo mooie) zwembroek in de verkeerde auto/laadbak heeft gelegd. Jurrien en Rich  hadden wel gezien dat Rick bij de andere auto stond en vroegen zich wel af waarom hij zich daar aan het omkleden was. Maar ze hadden niet gezien dat hij zijn zwembroek in de verkeerde pickup had gedaan Rick baalt er verschrikkelijk van, maar ja die auto zal al wel weg zijn zo denken wij. Kai en Rick besluiten om naar huis te gaan, mede  i.v.m. de toegangskaartjes voor het park die ze vergeten waren mee te nemen. We spreken af ze om 13.00 uur weer te zien bij een benzine pomp aan de hoofdweg. Kai zegt dat ze zich wel even door iemand op het werk naar de benzine pomp zullen laten brengen. (de andere auto staat bij ons thuis, dus het was eigenlijk niet zo handig bedacht van ons..) Zo gezegd, zo gedaan, als Rich even later weer terug is hoort hij het verhaal van de verdwenen zwembroek hoofdschuddend aan. We gaan naar de duikshop, vullen de tanks en gaan nog even langs huis om iets op te halen. Dan gaan we naar de benzine pomp (die dicht bij ons huis in de buurt is), wij vragen ons af of de jongens daar wel zullen staan, we verwachten eigenlijk van niet omdat dat dus een heel eind verder is dan hun huis. Bij de pomp aangekomen staan ze er tot onze verbazing wel. Ze stappen in en Rick zegt “Ik wil er niet over praten” “geen woord!”…(hij baalde zo van zijn zwembroek en had er zwaar de pest over in).  Natuurlijk vertelden ze even later wel wat er was gebeurd, ze waren niet terug geweest naar Alice in Wonderland. Kai heeft als een gek heen er weer gerend van de stad naar hun huis en terug (omdat hij dacht dat de auto daar stond)  en was helemaal bezweet (het rook niet helemaal meer okselfris in de auto, zeg maar) . Rick had staan wachten in de stad bij het werk van Kai, en de kaartjes voor het park waren ze óók nog vergeten. Richard stelde voor om het bezoek van Washington Slagbaai vandaag maar niet meer te gaan doen. Het was al ver na 13.00 uur en het was niet meer de moeite (ook omdat we dan eerst de kaartjes moesten gaan ophalen). We besluiten dat de jongens gaan duiken aan de Zuidkant.. bij Hilma Hooker als het er niet zo druk is. Rich en ik zouden op de kant blijven en de mannen zouden daar gaan duiken. Zo gezegd zo gedaan maar vóór de duik rijden we toch nog even (tegen beter weten in?) door naar Alice in Wonderland.. voor de zwembroek. Er stonden nu best veel pickups, maar diegene waarin Rick zijn zwembroek had gegooid, tja die was natuurlijk al lang weg.

Tegen beter weten in stapte Rick uit om te kijken of zijn zwembroek er nog is hij loopt in de richting van de auto’s en wat schetste onze verbazing… zijn zwembroek lag op de grond met een steen erop. Fijn hoor eerlijke mensen.

En Rick, ja Rick was weer helemaal blij, zijn dag was weer helemaal goed. Wij hebben om dit verhaal nog wel wat gelachen zoals jullie je kunnen voorstellen.  Vervolgens zijn we zijn naar Hilma Hooker gereden en er stond geen één auto, dus ze hadden het rijk alleen. Rick Kai en Jurrien hebben een mooie duik gemaakt bij Hilma Hooker en wij hebben genoten van het uitzicht. We kregen wel een buitje, maar vanuit de auto was dat prima te doen.

’s Avonds zijn we uit eten gegaan bij Cuba Compagnie, Rick heeft ons getrakteerd op Prosecco, lekker, maar niet helemaal Rich’s drankje. Alweer een dag om, de tijd vliegt. Morgen is Rick’s laatste vakantiedag..

Woensdag 14 februari

Nog een leuk tripje in het verschiet om 08.00 rijden we naar Kralendijk om de jongens op te halen. We gaan Kajakken in de Mangroven. Het weer lijkt niet helemaal fijn, maar we hebben geluk. Een paar drupjes net voordat we in de kajak gaan maar verder blijft het droog en het zonnetje komt ook nog tevoorschijn. Het is een leuke 2 uur durende tocht, we krijgen veel uitleg. Er zijn 3 soorten mangroven op Bonaire, rode – zwarte en witte mangrove.

Onderstaand wat meer informatie over de mangroven van Bonaire welke ik op internet vond.

Brakwater en getijdenwerking zijn de twee essentiële voorwaarden voor het ontstaan van mangrovebossen (bossen die bestaan uit bomen die in zout water kunnen leven). Deze zijn aan te treffen in rivierdelta’s en langs de kust van tropische en subtropische gebieden. Door de getijdenwerking worden de mangrovebossen regelmatig overspoeld met zoutwater waardoor de grond zout is. Verder is het van belang dat er geen sterke stromingen staan in gebieden van mangrove. In de mangrovebossen komt een grote diversiteit van plantensoorten voor. Mangrove variëren in grootte van kleine struiken tot 40 meter hoge bomen. De echte mangrovebomen behoren tot 16 families, 20 geslachten met in totaal 54 soorten. In het mangrovebos bij Lac Bay komen 2 soorten mangrovebomen voor: rode mangroveboom (Rhizophora mangle) en zwarte mangrove (Avicennia germinans). Bijzonder aan mangrovebomen is dat zij beschikken over ademwortels (pneumatoforen) die boven het water uitsteken waardoor de planten toch over zuurstof kunnen beschikken. Verder lijkt het net alsof mangrovebomen op stelten staan. Door hun uitgebreide wortelstelsel voorkomen mangrovebomen erosie en stormschade aan de kust. Mangrovebomen staan zogezegd in brakwater, maar ze hebben zoet water nodig om te kunnen overleven. De mangrovebomen zijn in staat om zout water om te zetten in zoet water met behulp van een halfdoorlatend vlies. Dit ingenieuze proces wordt 'omgekeerde osmose' genoemd.Een van de wonderbaarlijkste bewoners van het mangrovebos op Bonaire is de mangrovekwal (Eng: Upside Down Jellyfish, Lat: Cassiopea xamachana). Dit is een kwallensoort die ondersteboven zwemt. Het is overigens geen onschuldige kwal, als je door het beestje gestoken wordt, ontstaat er een hefige pijnreactie.Mangrovebossen vormen de kraamkamers van de oceanen en vervullen hiermee een enorm belangrijke functie in de maritieme fauna. De volwassen koraalvissen leggen hier hun eitjes en laten hier de babyvisjes uitkomen. Als de visjes groot genoeg zijn trekken ze naar het koraalrif. 

Rick Kai en ik snorkelen nog een stukje, ik vind het water fris brrr. De wortels van de mangroven zijn begroeid en er zwemmen scholen met jonge tropische visjes, leuk.

Na deze trip gaan we lunchen bij Between Buns. En dan is het al weer zo  wat later in de middag, wat gaat de tijd toch snel. Rick moet zijn spulletjes (allemaal handbagage) nog inpakken dus we vertrekken richting het huis van Kai. Het inpakken is zo gebeurd en dan gaan we richting Flamingo Airport. Deze week was heel leuk, maar omgevlogen, wij hebben er van genoten en Rick ook volgens ons. Wij blijven nog even op het airport en zwaaien Rick uit als hij lopend naar het vliegtuigtrap gaat. Hij kwam met regen, en hij gaat ook met regen weer weg.  Rick heeft al gezegd, dat hij terug komt, samen met Ilse om nog meer van “ons” mooie eiland te komen zien. Dat lijkt ons super.

Maar eerst zullen we elkaar in mei weer zien, als Ilse en Edwin trouwen en dat is eigenlijk ook al weer best snel..

Tot de volgende keer