22 feb t/m 6 maart 2018 Snorkelen met vogels – gammel - au, geen prik van de cactus

Donderdag 22 februari

Vandaag ga ik weer mee met de Queen Angels, het weer ziet er niet veelbelovend uit. Ik neem voor het eerst mijn Shorty mee. We gaan snorkelen bij Plaza,leuke plek met  veel “tamme vissen” volgens mij worden ze gevoerd. Helen heeft ook een Sealife gekocht en ik probeer haar het een en ander uit te leggen. Mijn shorty doet goed werk, ik heb het lekker warm, fijn. Wel voel ik me niet zo kiplekker, hoofdpijn en ik ben ook een soort van misselijk. (misschien nog van gisteravond, van rokerige omgeving?).

Op het piertje wat in zee ligt is het druk met vogeltjes, leuk om te zien. Ik maak er wat foto’s van.

Vrijdag 23 feb een rustig dagje.

Zaterdag 24 februari

Ik word wakker met flinke hoofd en keelpijn.. mmm niet zo leuk. Paar paracetamol erin want

om 08.00 word ik in Rincon verwacht bij Mangazina Di Rei (het kleine museum in Rincon), als vrijwilliger het Rode Kruis.

Elke laatste zaterdag van de maand is Mangazina Di Rei geopend en kunnen bezoekers genieten van kraampjes met lokale producten.  Muziek, dans en klederdrachten en vandaag is er de  “doop van een pop”. Alleen oudere mensen kunnen de poppen dopen. Vroeger vond het feest vindt plaats in het huis van de poppeneigenaar. De pop heeft een naam, een pleegvader en pleegmoeder en een vader en moeder. Net als bij de doop van een kind, is het de pastoor die de ceremonie leidt. Engracia 'Gacha' Coffie legt uit hoe dit allemaal zit.

En het Rode Kruis is er ook aanwezig (just in case that). Mijn collega’s Asha en Genice van het Rode Kruis zijn erg aardig, en we hebben het best naar ons zin.

Er komen ook veel lokale mensen naar Mangazina di Rei en ze zijn mooi uitgedost.

Ik proef voor het eerst van mijn leven kolo met tutu.. ik kan niet zeggen dat ik het lekker vind. De kolo (kool met vlees)  dat gaat nog alhoewel ik het vet en de botten van het vlees niet lekker vind maar de tutu vind ik echt niet lekker, bah vies.. klaaierig zacht en smaakloos geen prettig mondgevoel ik eet het niet op. Maar goed voor alles een eerste keer en Genice (mijn Rode Kruis collega) vindt het wel heel goed dat ik het geprobeerd heb.

Eenmaal thuis heb ik ondanks de paracetamol nog steeds barstende koppijn.. en in de loop van de dag voel ik me niet fitter worden. Jammer niet duiken vandaag ik hoop dat ik me morgen beter voel.

Zondag 25 februari

Rustig aan vandaag, ik voel me niet fit. Keelpijn en hoofdpijn weer niet gedoken.  We bbqen voor de eerste keer, maar echte bbqers zijn we niet.. Ik ben ook niet zo’n vleeseter.

We liggen vroeg in bed en ’s nachts houd ik Rich wakker met mijn gehoest.

Maandag 26 februari

Rich gaat naar zijn werk. Ik lig bijna de hele dag in bed, niet fit.. keelpijn hoesten en de voorhoofdholtes zitten vol met prut, het voelt alsof er twee mannetjes met hamers spijkers in mijn slapen staan te slaan. Ik meld me af voor de bootsnorkel van a.s. donderdag, ik vind het jammer maar niks aan te doen. Ook ga ik niet naar Papiamentse les

Dinsdag 27 februari

Wat meer op geweest vandaag maar niet fit. Afgemeld voor EHBO les.

 Mijn outfit van het Rode kruis.

Woensdag 28 februari

Iedere ochtend word ik wakker met keelpijn, maar ik voel me al lang niet meer zo beroerd als maandag gelukkig. Ik ga wel mee naar Papiamentse les.

Donderdag 1 maart

Ik doe het nog steeds rustig aan.. hoofdpijn en keelpijn en de neus doet ook nog mee.

Vrijdag 2 maart Rustig aan..

Zaterdag 3 maart

Boodschappen gedaan, maar voel me nog niet goed genoeg om te duiken. ‘S avonds krijgen we visite van Nancy en Jeffrey gezellig. Gelukkig regent het niet en kunnen we buiten op het balkon zitten.

Zondag 4 maart

Mijn neus is nog steeds niet vrij en ik praat nasaal. Ik durf het niet aan om te gaan duiken. Kai wil wel met Rich, we gaan naar Dania’s Leep en vanaf daar zullen ze naar Karpata drijven onder water. Ik zal doorrijden naar Karpata en daar wat gaan snorkelen. Zo gezegd zo gedaan. We stoppen bij Dania’s Leep. Rich en Kai zetten de sets in elkaar. En normaal dan leg ik meestal de schoentjes en vinnen pakjes etc klaar. Dit keer niet.. En dat is jammer. Als ik de schoentjes klaar zet knijp ik altijd de schoenen helemaal plat omdat er ongewenst bezoek in kan zitten… (ik weet trouwens niet of het wat geholpen zou hebben maar goed). Rich trekt zijn schoentje aan en zegt.. ik word gestoken, het schoentje is heeeeel rap weer uit. De teen naast de kleine teen is rood en er zit idd een prik in.

Waardoor ben je gestoken vraag ik,  Rich zegt, "ik denk door een schorpioen".  

Kai gaat eerst tegen de autoband aan slaan met de schoen, maar er komt niks uit. Vervolgens slaat hij echt hard met de schoen op het asfalt en ja hoor.. daar komt de schorpioen uit de schoen Kai maakt er korte metten mee. Niet zo’n leuke verassing dit.. we spoelen de teen met azijn, maar Rich voelt het wel goed. De duik gaat gewoon door, Kai is wel erg lang bezig met het kloppen van alle schoentjes (want we zitten niet op een herhaling te wachten). Ik neem me direct voor dat de schoentjes niet meer in de duikkast beneden onder het huis komen te staan maar mee naar boven gaan. De teen van  Rich is eerst pijnlijk, later op de dag krijgt hij er een "dood" gevoel in, net alsof de teen slaapt. En later op de avond voelt hij er weinig meer van.. Maar leuk is anders, ik moet er niet aan denken dat het bij mij gebeurd zou zijn. Ik denk dat ik zou gaan rennen en bij Karpata weer gestopt zou zijn.. Richard is gelukkig een stuk rustiger.

De mannen vertrekken lopend naar de duikstek en ik rijd met de auto door naar Karpata, het is er druk dit i.v.m. met de Walkathon (een wandeling van White Slave naar Rincon 30 km! , jaarlijkse sponsorloop voor het goede doel). Bij Karpata is een rustplaats gemaakt, met verfrissingen voor de wandelaars.  Ik ben even bezig met parkeren. In de zee  vermaak me prima met snorkelen,ik kom nog een klein schildpadje tegen. Als ik op het blok zit om te wachten op Kai en Rich heb ik mooi uitzicht op de krabbetjes die druk in de weer zijn.

In de namiddag gaan we naar Marc en Hellen, waar de verjaardag van Marc wordt gevierd, het was gezellig. Hellen had zelf heerlijke pica gehaktballetjes gemaakt jammie.

Maandag 5 maart Rustige dag, ik maak een blogje, ik heb nog wat in te halen.. ’s avonds naar Papiamentse les.

Dinsdag 6 maart

Veel gedaan aan diverse blogs,  en vanaf nu zijn  we weer helemaal bij.

tot het volgende blog...