Ons (t)huis..... met al zijn herinneringen.

27 september 2017 - Kralendijk, Nederlandse Antillen

Ons thuis…met al zijn herinneringen...

Het is niet alleen het opruimen van spullen, dit huis heeft zoveel herinneringen voor mij en Richard...

Het samen heel hard werken aan het huis zelfs de kinderen hielpen mee, zodat het ons droomhuis werd.

De laatste keer het mooie uitzicht vanaf Betsy op ons huis.  Ons thuis.

Tropenjaren, met werkvakanties, familie en buren die ons hielpen met de verbouwing.

Broers en zusters van Richard.  Samen met de broer en zussen van Richard met hun partners 14-12-2013 zij hebben ons vaak geholpen.

Waar onze kinderen soms onder barre omstandigheden moesten slapen. In een stal zonder verwarming of op een slaapkamer die niet was verwarmd of geïsoleerd en waar de vorst aan de binnenkant op de ramen stond. Waar Ilse en Rick, beiden toen pubers samen in 1 caravan sliepen, wat af en toe niet meeviel omdat Rick rommelig was ingesteld en Ilse niet.

Kai de 2e prijs heeft gewonnen met zijn team met het klootschieten. Wij wisten vóórdat we naar Ruurlo waren verhuist waren niet eens wat klootschieten was.

Maar ook het thuis waar onze kinderen zijn opgegroeid tot de mooie volwassen mensen die ze zijn geworden.

Het huis wat mijn vader niet meer af heeft mogen zien en waar onze lieve moeder 10 jaar in de recreatiewoning gewoond heeft waar wij voor haar (mantel) zorgden. Wat we met alle liefde gedaan hebben, maar wat wel druk legde op ons privé leven. Ma die Richard als een eigen kind beschouwde en heel gek op hem was, de liefde was wederzijds.

Ma 14-04-2007.  Ma 2012. Ma, met een fleurig bloesje aan 25-7-2014.

Overigens ze hield alles scherp in de gaten.. daar kunnen onze kinderen over meepraten....

Huis ma, ze staat in het raam naar buiten te kijken, ze hield alles scherp in de gaten!  Ons plekje dankzij Rick die een hoogwerker had geregeld vereeuwigd 21-10-2007.

3 generaties.. Ma - Ilse en ikzelf 18-05-2007.  Nog een keer 3 generaties op rij, Ikzelf, Ilse en Ma 26-12-2012 (hier is ze 88 jaar).

Al die buurt en familie feestjes die we er hadden (die doorgingen tot in de vroege uurtjes). De gezellige buurt met de fijne naasten en buurt, die altijd voor ons klaar stonden als dat nodig was. Wij voelden ons er in thuis.

samen met de buurtjes..29-8-2014.

En de plek waar we vooral in de begin jaren regelmatig gingen kaarten bij Derk-Jan (Derk-Jan, waar we veel te vroeg en onverwachts afscheid van hebben moeten nemen) en Betsy. De oud en nieuw viering, meestal kwamen we als buurtjes allemaal naar De Stobbe (huis van Derk-Jan en Betsy) waarbij we het nieuwe jaar vierden en er een paar glaasjes dronken.

Betsy zwaait ons uit.  Dag lieve Betsy, tot ziens.

De zwoele zomeravonden, als we buiten zaten genietend van de rust en de lekkere lucht van het gemaaide gras. Scrabble speelden met mijn moeder, of gingen badmintonnen. Als de blaadjes weer aan de eiken kwamen en alles weer fris en nieuw was. En als het heeeeeel warm weer was, dan konden we lekker onder de eiken zitten en onze slaapkamer was altijd koel. Wij hadden geen airco nodig.

Maar ook het huis, waar je als je buiten zat werd lek gestoken door de knutjes (een soort zandvliegen) en muggen. Waar er altijd wel werk was (tuin, onderhoud huis etc. etc.). En waar de winters koud waren omdat de wind vrij spel had om het huis. En we het water bij de pony's eraf moesten zetten omdat de boel anders bevroor en we met emmers water vanuit huis moesten slepen.

De houtkachel..  Salvo klaar voor Kerst..

Waar Ilse en ik de pony’s op kerstdag met plastic kerstballen versierden en er op uit gingen voor een buitenrit. Die buitenritjes die we samen maakten en waar we behalve dat we paardreden ook heel veel hebben afgekletst. Deze foto's brengen bij mij veel herinneringen terug.

Ilse en Salvo in de sneeuw.  Samen met mijn maatje Peña.

Ilse kent dit plekje, als we een buitenrit maakten kwamen we er altijd langs...  Ilse en ik paardrijden sneeuw.

Silvia met Peña LOL.  Een mooi plaatje, maar met heel veel herinneringen, zullen we een rondje hei doen??

Als het koud was en het sneeuwde het er zo onwerkelijk mooi was. Die maagdelijke witte sneeuw waar we doorheen stapten, die bleef plakken aan onze klompen zodat we bijna op hoge hakken liepen.

Zo mooi, ik hou niet van kou maar wel van sneeuw 25-12-2010.  

Al die kerstvieringen waarbij al onze kinderen present waren, bleven mee-eten en slapen en surprises en gedichten verplicht waren. En dan ’s morgens met zijn allen aan het ontbijt, zo gezellig, wat hebben we genoten hier. 

Kerst 2016, even een vader zoon onderonsje.  Kerst 2016, zoals elk jaar een echte kerstboom met veel cadeautjes eronder.

Kerst 2016, Edwin leest een mooi gedicht voor.  Kerst 2016 Richard krijgt een bus..

Kerst 2016, de biefstuk smaakte heerlijk, met dank aan Kai.  Kerst 2016 ook Ilse leest een mooi gedicht voor.

Kerst 2016, ra ra voor wie is het schaap..  Kerst 2016, Ilse heeft haar bul, dus tijd voor een operatie.

Kerst 2016, de kerstman is bang dat Kai last van bedbugs krijgt op zijn reis.  Kerst 2016 het schaapje wordt geopereerd. Kerst 2016, zoals elk jaar een echte kerstboom met veel cadeautjes eronder.

Kerst 2016 "mijn" mannen samen op de bank.  Kerst 2016, Silvia is gek op vissssssss.

De houtkachel aan, de kaarsjes aan, ons thuis wat ons een warm en welkom gevoel gaf. Waar iedereen welkom was en kon blijven slapen als ze wilden, we hadden ruimte en bedden genoeg.

Ik ben dol op beestjes en we hebben veel beestjes gehad. (ik kan momenteel niet bij de foto's van onze levende have, maar ik ga ze er later bijplaatsen)

Peña en Salvo (de pony’s, Richard noemde ze ook wel biefstukken of frikadellen tot groot vermaak van Derk-Jan en de rest van de buren). We hebben voor beide pony's een goed huis gevonden, maar ik heb het er erg moeilijk mee gehad om dit te doen.

Peña in de sneeuw 25-12-2010.  Salvo, je bent een plaatje 

Jerry hij was net zwaan kleef aan waar ik liep was hij ook (ons/mijn lieve shelty hondje, met bijnaam Snoezel die we hebben moeten laten inslapen omdat hij erg ziek was). Soms noemde ik hem ook wel eens Herrie, als hij maar bleef blaffen.

Jerry (of Herrie, zo noemde ik hem ook wel eens als hij maar bleef blaffen) 1-1-2002.  Jerry vond het leuk om in de wei achter de paarden aan te gaan ..5 april 2007.  Jerry 18-12-2006.

Dexter de dominante maar wel erg lieve kat  (van een reusachtig formaat, die nu naar Rick en Ilse is verhuist).

Dexter met Rick.   Ilse en Dex.

Sam de pikzwarte kat (een lieverd en het schatje van Kai, die Sam kreeg toen hij 4 jaar was en zijn amandelen waren geknipt). Ook Sam hebben we moeten laten inslapen, erg ziek).

Socks de cyper, (de poes met 4 witte pootjes die we als kitten bij Derk-Jan en Betsy hadden opgehaald. Ze is altijd wat schuw gebleven maar ons vertrouwde ze wel en Kai kon er alles mee. Op 13 jarige leeftijd is ze “verdwenen” ik heb overal naar haar gezocht maar haar nooit meer gevonden, (ook aan Socks was Kai erg gehecht).

Socks 17-02-2007.

Tess en Jip (2 katjes die beiden nog heel jong waren en door auto’s aangereden en verongelukt zijn en waar ik veel verdriet van heb gehad).

Rosanne (het laagbenige rode Dexterkoetje wat Richard d.m.v. “handje klap” op een buurtfeest onder het genot van een biertje samen met Geert had gekocht) ze staat nog in het weitje tussen de 2 huizen in.

Karel Kalkoen die Ilse en ik hadden meegenomen na het winkelen in Zutphen. Omdat hij over de weg aan het ijsberen was en vast en zeker anders verongelukt zou zijn) Ilse zat er mee op de bank achter in de auto, Richard was eerst niet zo blij (en dan druk ik me zachtjes uit) met deze "verrassing, Karel moest eerst even in de zadelkamer omdat we nog geen kippenhok hadden. We hebben later nog een vrouwtjes Kalkoen bij de kinderboerderij gehaald, Carolien. Karel en Carolien beiden overleden).

En de tokkies (de krielkipjes die we hadden). Ik kon altijd ook erg genieten van het gescharrel en van alle "mee-eters" die een graantje kwamen meepikken in het kippenhok. Mijn laatste 3 kipjes hebben ook een goed nieuw huis gekregen bij Engelien.

De laatste tokkies..  Deze wyandotte is niet meer meeverhuisd naar Engelien.

De legbatterij kippen die ik als eendagskuikens van Ilse kreeg voor mijn verjaardag. En die weken bij ons in huis in een cavia kooi zaten onder een biggenlamp (tot hilariteit van de buurt, want ze stonden in de voorkamer en die lamp gaf rood licht…) Totdat ze eindelijk groot genoeg waren om naar buiten te kunnen (het waren trouwens valse krengen, ik ging altijd gewapend met een bezem het hok in, ze pikten naar je benen). allen zijn ze overleden.

Borus (de cavia van Kai, ook overleden).

Mickey het konijn van Ilse (een erg agressief ding die je beet als hij de kans kreeg, ik stak mijn hand niet graag in zijn kooi (we hebben hem in laten slapen nadat hij ziek was geworden).

We voelden ons hier thuis.  Vorsterkampweg zomer en alles is  fris en groen.

Dankjewel huis, voor al deze mooie herinneringen.

Misschien verveel ik jullie met dit ellenlange verhaal, maar deze herinneringen uit Ruurlo wilde ik toch met jullie delen.

We zullen op Bonaire ook vast mooie herinneringen gaan krijgen.

Foto’s

7 Reacties

  1. Joke en Ton Ariaans:
    27 september 2017
    Wat leuk dat wij weten waar jullie over praten en je moeder daar heeft genoten en jullie haar goed hebben verzorgd
  2. Jacques:
    28 september 2017
    Mooi verhaal.
    Hebben jullie op Bonaire nog last gehad van orkanen .
  3. JAN ZOETEBIER:
    28 september 2017
    Bedankt voor de mooie terugblik.
  4. Ania:
    28 september 2017
    Een huis bouw je met stenen - een thuis bouw je met mensen en liefde en de (thuis)herinneringen blijven, waar dan ook ter wereld, altijd bij jullie!
  5. Helga:
    28 september 2017
    Misschien moet he deze uitprinten en inlijsten . Zoveel mooie en lieve herinneringen. Dan een nog onbeschreven bladzijde naast met als titel Bonaire . Komt ook vast vol te staan met mooie dingen . Lfs
  6. Silvia Weenink:
    29 september 2017
    Herinneringen met een gouden randje...
  7. Bianca:
    30 september 2017
    Mooie herinneringen