Ons (t)huis..... met al zijn herinneringen.
27 september 2017 - Kralendijk, Nederlandse Antillen
Ons thuis…met al zijn herinneringen...
Het is niet alleen het opruimen van spullen, dit huis heeft zoveel herinneringen voor mij en Richard...
Het samen heel hard werken aan het huis zelfs de kinderen hielpen mee, zodat het ons droomhuis werd.
Tropenjaren, met werkvakanties, familie en buren die ons hielpen met de verbouwing.
Waar onze kinderen soms onder barre omstandigheden moesten slapen. In een stal zonder verwarming of op een slaapkamer die niet was verwarmd of geïsoleerd en waar de vorst aan de binnenkant op de ramen stond. Waar Ilse en Rick, beiden toen pubers samen in 1 caravan sliepen, wat af en toe niet meeviel omdat Rick rommelig was ingesteld en Ilse niet.
Kai de 2e prijs heeft gewonnen met zijn team met het klootschieten. Wij wisten vóórdat we naar Ruurlo waren verhuist waren niet eens wat klootschieten was.
Maar ook het thuis waar onze kinderen zijn opgegroeid tot de mooie volwassen mensen die ze zijn geworden.
Het huis wat mijn vader niet meer af heeft mogen zien en waar onze lieve moeder 10 jaar in de recreatiewoning gewoond heeft waar wij voor haar (mantel) zorgden. Wat we met alle liefde gedaan hebben, maar wat wel druk legde op ons privé leven. Ma die Richard als een eigen kind beschouwde en heel gek op hem was, de liefde was wederzijds.
Overigens ze hield alles scherp in de gaten.. daar kunnen onze kinderen over meepraten....
Al die buurt en familie feestjes die we er hadden (die doorgingen tot in de vroege uurtjes). De gezellige buurt met de fijne naasten en buurt, die altijd voor ons klaar stonden als dat nodig was. Wij voelden ons er in thuis.
En de plek waar we vooral in de begin jaren regelmatig gingen kaarten bij Derk-Jan (Derk-Jan, waar we veel te vroeg en onverwachts afscheid van hebben moeten nemen) en Betsy. De oud en nieuw viering, meestal kwamen we als buurtjes allemaal naar De Stobbe (huis van Derk-Jan en Betsy) waarbij we het nieuwe jaar vierden en er een paar glaasjes dronken.
De zwoele zomeravonden, als we buiten zaten genietend van de rust en de lekkere lucht van het gemaaide gras. Scrabble speelden met mijn moeder, of gingen badmintonnen. Als de blaadjes weer aan de eiken kwamen en alles weer fris en nieuw was. En als het heeeeeel warm weer was, dan konden we lekker onder de eiken zitten en onze slaapkamer was altijd koel. Wij hadden geen airco nodig.
Maar ook het huis, waar je als je buiten zat werd lek gestoken door de knutjes (een soort zandvliegen) en muggen. Waar er altijd wel werk was (tuin, onderhoud huis etc. etc.). En waar de winters koud waren omdat de wind vrij spel had om het huis. En we het water bij de pony's eraf moesten zetten omdat de boel anders bevroor en we met emmers water vanuit huis moesten slepen.
Waar Ilse en ik de pony’s op kerstdag met plastic kerstballen versierden en er op uit gingen voor een buitenrit. Die buitenritjes die we samen maakten en waar we behalve dat we paardreden ook heel veel hebben afgekletst. Deze foto's brengen bij mij veel herinneringen terug.
Als het koud was en het sneeuwde het er zo onwerkelijk mooi was. Die maagdelijke witte sneeuw waar we doorheen stapten, die bleef plakken aan onze klompen zodat we bijna op hoge hakken liepen.
Al die kerstvieringen waarbij al onze kinderen present waren, bleven mee-eten en slapen en surprises en gedichten verplicht waren. En dan ’s morgens met zijn allen aan het ontbijt, zo gezellig, wat hebben we genoten hier.
De houtkachel aan, de kaarsjes aan, ons thuis wat ons een warm en welkom gevoel gaf. Waar iedereen welkom was en kon blijven slapen als ze wilden, we hadden ruimte en bedden genoeg.
Ik ben dol op beestjes en we hebben veel beestjes gehad. (ik kan momenteel niet bij de foto's van onze levende have, maar ik ga ze er later bijplaatsen)
Peña en Salvo (de pony’s, Richard noemde ze ook wel biefstukken of frikadellen tot groot vermaak van Derk-Jan en de rest van de buren). We hebben voor beide pony's een goed huis gevonden, maar ik heb het er erg moeilijk mee gehad om dit te doen.
Jerry hij was net zwaan kleef aan waar ik liep was hij ook (ons/mijn lieve shelty hondje, met bijnaam Snoezel die we hebben moeten laten inslapen omdat hij erg ziek was). Soms noemde ik hem ook wel eens Herrie, als hij maar bleef blaffen.
Dexter de dominante maar wel erg lieve kat (van een reusachtig formaat, die nu naar Rick en Ilse is verhuist).
Sam de pikzwarte kat (een lieverd en het schatje van Kai, die Sam kreeg toen hij 4 jaar was en zijn amandelen waren geknipt). Ook Sam hebben we moeten laten inslapen, erg ziek).
Socks de cyper, (de poes met 4 witte pootjes die we als kitten bij Derk-Jan en Betsy hadden opgehaald. Ze is altijd wat schuw gebleven maar ons vertrouwde ze wel en Kai kon er alles mee. Op 13 jarige leeftijd is ze “verdwenen” ik heb overal naar haar gezocht maar haar nooit meer gevonden, (ook aan Socks was Kai erg gehecht).
Tess en Jip (2 katjes die beiden nog heel jong waren en door auto’s aangereden en verongelukt zijn en waar ik veel verdriet van heb gehad).
Rosanne (het laagbenige rode Dexterkoetje wat Richard d.m.v. “handje klap” op een buurtfeest onder het genot van een biertje samen met Geert had gekocht) ze staat nog in het weitje tussen de 2 huizen in.
Karel Kalkoen die Ilse en ik hadden meegenomen na het winkelen in Zutphen. Omdat hij over de weg aan het ijsberen was en vast en zeker anders verongelukt zou zijn) Ilse zat er mee op de bank achter in de auto, Richard was eerst niet zo blij (en dan druk ik me zachtjes uit) met deze "verrassing, Karel moest eerst even in de zadelkamer omdat we nog geen kippenhok hadden. We hebben later nog een vrouwtjes Kalkoen bij de kinderboerderij gehaald, Carolien. Karel en Carolien beiden overleden).
En de tokkies (de krielkipjes die we hadden). Ik kon altijd ook erg genieten van het gescharrel en van alle "mee-eters" die een graantje kwamen meepikken in het kippenhok. Mijn laatste 3 kipjes hebben ook een goed nieuw huis gekregen bij Engelien.
De legbatterij kippen die ik als eendagskuikens van Ilse kreeg voor mijn verjaardag. En die weken bij ons in huis in een cavia kooi zaten onder een biggenlamp (tot hilariteit van de buurt, want ze stonden in de voorkamer en die lamp gaf rood licht…) Totdat ze eindelijk groot genoeg waren om naar buiten te kunnen (het waren trouwens valse krengen, ik ging altijd gewapend met een bezem het hok in, ze pikten naar je benen). allen zijn ze overleden.
Borus (de cavia van Kai, ook overleden).
Mickey het konijn van Ilse (een erg agressief ding die je beet als hij de kans kreeg, ik stak mijn hand niet graag in zijn kooi (we hebben hem in laten slapen nadat hij ziek was geworden).
Dankjewel huis, voor al deze mooie herinneringen.
Misschien verveel ik jullie met dit ellenlange verhaal, maar deze herinneringen uit Ruurlo wilde ik toch met jullie delen.
We zullen op Bonaire ook vast mooie herinneringen gaan krijgen.
Hebben jullie op Bonaire nog last gehad van orkanen .