13 januari t/m 31 januari 2020 geen bril meer, Nikon en een rep.....

13 januari 2020 - Kralendijk, Nederlandse Antillen

Maandag 13 januari

Ik ga vandaag mee met de wandelclub en dat betekend… vroeg uit de veren. Ik wordt om 06:30 verwacht bij het verzamelpunt. We hadden de wekker gezet.. .helaas hij is niet afgegaan, gelukkig wordt Rich om 06:10 wakker. Niet zo leuk opstaan dit.. ik ben nog net op tijd.. 5 minuutjes later en dan waren ze al weg geweest. De wandeling is heerlijk we wandelen in de buurt van Sabadeco onderweg is er van alles moois te zien.

Dinsdag 14 januari

Een Duits tourtje… ze hadden op kantoor liever gehad dat ik 2 Duitse touren achter elkaar zou doen maar…. 1x een Duitse tour vind ik meer dan genoeg. Ik ben daarna helemaal kapot.

Woensdag 15 januari

Afgelopen zaterdag heb ik mijn ogen laten opmeten en heb ik informatie gehad over contactlenzen, het lijkt me ideaal voor onderwater. En vandaag heb een afspraak bij de opticien.. ik ga voor het eerst van mijn leven contactlenzen krijgen. We gaan kijken of het werkt.. voor mijn rechteroog een leeslens.. voor mijn linkeroog een lens voor veraf. Als je geluk hebt dan kunnen je hersenen de verschillende informatie verwerken en maken ze er één beeld van en kun je met verschillende lenzen dus lezen en veraf kijken. Ik hoop dat het gaat lukken, het lijkt me vooral voor onderwater een uitkomst. Je mag met deze lenzen zwemmen, zelfs met je ogen open, duiken en snorkelen zou geen enkel probleem moeten zijn. Voordat ik de lenzen mee krijg, krijg ik eerst een uitgebreide instructie.. pfft het valt echt niet mee om een vreemd object op je oogbol te plaatsen. Vooral ook omdat het een zeer flexibel lensje is wat je niet met “geweld” op je oogbol kunt plaatsen, want dan vervormt hij direct en blijft hij niet plakken. Hij moet precies op de juiste bolling van je oogbol geplaatst worden. Mijn oog traant als een dolle door mijn geklungel (huilen maar niet van verdriet) deppen met tissues... Na diverse pogingen zit hij er eindelijk in.. mooi dat is gelukt, ik ben blij ook mijn rechteroog lukt na tig pogingen. Maar ze mogen er niet in blijven.. helaas ik moet oefenen. Eruit halen van de lenzen is een heel ander verhaal…. Brr wat een gedoe. Hoe ik ook pruts ik krijg hem niet te pakken.. Als er dan wordt uitgelegd dat je ook je duim op je oogbol kunt zetten en dan met je wijsvinger voorzichtig richting duim veegt lukt het me warempel om de lens er weer uit te krijgen. Ik moet de hele procedure 3x herhalen.. mijn ogen zijn er niet echt blij mee… lens erin, lens eruit etc etc. De medewerkster heeft er wel vertrouwen in.. vooral het eruit halen is belangrijk want je mag heel veel met deze lenzen maar met lenzen in je ogen slapen dát mag niet.. Ze moeten er uit en in een speciale vloeistof liggen. Verder moet ik het dragen gaan opbouwen dus de eerste dag 5 uur en dan iedere dag een uurtje langer tot een maximum van 14 uur per dag. Lange vluchten mag ook niet met lenzen in dus als dit bevalt ga ik in april ook nog een multifocale bril uitkiezen. En als je verkouden bent, ook geen lenzen in doen.

Donderdag 16 januari

Ik zie dat Nikon mijn camera heeft ontvangen maar er staat iets geks in de ontvangstbevestiging…

Wij hebben onlangs van u de volgende producten ontvangen:

COOLPIX W300 YELLOW onbekende aankoopdatum altijd prijsopgave indien geen garantie

accessoires

overige accessoires: AANKOOPBON VAN WINKEL IN BONAIRE, BIJ SALESINFO ONBEKEND

Dat is raar… de aankoopbon is onbekend??? Ik stuur een e-mail naar Nikon met een kopie van een bankschrift overzicht van ons om aan te tonen dat we toch echt die camera bij de betrokken fotozaak gekocht hebben. Ik krijg heel snel antwoord maar ik word niet blij van het antwoord van Nikon

Hartelijk dank voor uw e-mail.

Een Nederlands toestel heeft hier 2 jaar garantie. Echter aan de hand van het serienummer van uw camera kunnen wij geen inkoopgegevens (import) achterhalen. Dat betekent dat deze camera niet Nederlands en waarschijnlijk noch Europees is. Nikon Nederland kan in dat geval geen garantie geven op het product. De fotozaak waar u het product heeft aangekocht dient in dit geval uw garantie af te handelen.

De camera moet nog onderzocht worden, u hoort van ons.

Ik heb nog een mail gestuurd met de vraag of ze niet iets voor ons konden doen.. Ik kreeg wederom netjes antwoord maar blij werd ik er niet van…Ik vond het niet de “makkelijker weg”, maar goed daar kun je van mening over verschillen….

Hartelijk dank voor uw e-mail. Ik begrijp dat u na zo’n uitleg van de winkel voor de makkelijkere weg heeft gekozen. Het is helaas alleen niet zo dat Nikon wereldwijde garantie op camera’s heeft. Het is aan de verkoper om dit duidelijk aan de klant uit te leggen, voordat deze tot een koop overgaat. Bovendien is het, in Nederland in ieder geval, de bedoeling dat een winkelier een defect product in de garantieperiode terug stuurt naar de fabrikant. De consument heeft garantie bij de verkoper. Een consument weet tenslotte niet waar een winkelier zijn apparatuur inkoopt.

Wij als reparatiecentrum hebben helaas geen invloed op de garantiebepalingen en zullen voor reparaties aan niet Nederlandse apparatuur ook geen vergoeding krijgen. Wij zullen in dit geval een prijsopgave opstellen en naar u mailen.

Ik wilde niet dat de camera tegen dure kosten zou worden onderzocht of zou worden gerepareerd omdat hij nog geen 2 jaar oud is en er dus nog garantie op zou moeten zitten,. Dus heb ik gevraagd aan Nikon NL of ze de camera niet wilden onderzoeken geen prijsopgave aub! Om een heel lang verhaal korter te maken, ze hebben de camera keurig naar Rick (wel gratis overigens) gestuurd.

Vervolgens heeft Rick heeft de camera (aangetekend) voor ons naar Nikon in Amerika gestuurd. In Amerika is de camera nu inmiddels (op 2-2-2020) alwel aangekomen en hij is door de douane vrij gegeven, maar hij is nog steeds niet onderweg of aangekomen bij het reparatiecentrum van Nikon.Ik verwacht er eigenlijk niets meer van… niet van de garantie en ook niet dat hij gerepareerd gaat worden. We zijn nu een maand verder en nog niets opgeschoten. Een camera van 1,5 jr oud een niet heel goedkoop toestel de Nikon Coolpix W300 kapot, geen vervangend toestel gehad (geen foto’s meer kunnen maken onderwater, en dat vind ik echt heel jammer) en een hele hoop gedoe.

Maar goed we wachten nog wel af en we zien het wel, vrolijk ben ik er niet van geworden.

Het is somber weer, de regen komt af en toe met bakken uit de lucht. Ik twijfel nog of ik ga snorkelen vandaag… maar tis Bonaire en geen Nederland. Ik besluit om het er op te wagen, ik zie het wel terug naar huis kan altijd nog. Loes slaat vandaag een keertje over.. ze vertrouwt het weer niet, ik ga toch en we hebben mazzel na 08:00 uur valt er geen spatje regen meer. Ik ga vandaag mét contactlenzen snorkelen bij de onbekende duikplek met de Queens. Het is heerlijk, en samen met Kahtleen zwem ik een heel eind, tot voorbij de Black Durgon. Na de snorkel zitten we met zijn allen te genieten van het zonnetje van elkaars gezelschap en van de koffie.

Vrijdag 17 januari

Ik wordt wakker met een pijnlijke rauwe keel.. Vandaag geen contactlenzen, mijn ogen zijn waterig. En ik moet werken, ik zou eerst een Divi dienstje hebben maar er is een wijziging in mijn rooster gekomen in plaats van de Divi dienst heb ik nu een eilandtour waarbij ik moet rijden en gidsen, niet fijn veel kletsen met dat stuk schuurpapier van een keel. Ik neem maar wat Paracetamol en strepsils, het gaat uiteindelijk wel maar fit voel ik me niet.

Zaterdag 18 januari

Ik voel me behoorlijk gammel… ik word altijd erg sacherijnig van verkoudheid. Ik heb haast geen stem meer en mijn keel voelt nog steeds als een stuk schuurpapier. Ik heb een afspraak en ik spreek met Jeannette en Wim over het werken op hun boten. Het lijkt me leuk werk, we maken een afspraak, ze zullen binnenkort contact opnemen en dan ga ik een keer mee op één van hun boten om te kijken of het werk wat is voor beiden partijen.

Zondag 19 januari

Geen duikje voor mij vandaag.. ik voel me niet fit, mijn voorhoofdsholtes zitten vol.. nee geen goed plan. Richard gaat wel met Mark een duikje maken. Mijn broer Frans is bezig om alle dia's die mijn vader vroeger gemaakt heeft te digitaliseren. Een reuze klus, respect voor je broer van me mooi dat je het doet. Ik vlieg door de beelden ineens een hele tijd terug in de tijd. Mijn moeder was een schoonheid toen ze jong was.

Maandag 20 januari

Grrr ik ben nog steeds verkouden.. En het regent ook nog eens, ik moet werken. Ik heb voorafgaand aan mijn Divi dienst een rep, dat houdt in dat ik langs een resort ga om te informeren bij de gasten (die vaak de avond ervoor zijn aangekomen) of alles naar wens is en om wat over Bonaire uit te leggen. Als ik bij het resort aankomt regent het pijpenstelen, ik blijf even in de auto en wacht tot de bui over is, dat duurt gelukkig niet lang. En ik was ruim op tijd dus .. geen probleem. Als ik het resortje binnenkom is er nog niemand in het receptie area te zien. Wel zie ik recht voor de receptie buiten voor hun appartement een man en een vrouw zitten, ze kijken naar me. Dan hoor ik één van hen Maaike roepen.. nou dat ben ik niet maar het is wel iemand die bij ons op kantoor werkt. Dus ik loop richting de gasten en vraag of zij de familie …… zijn.. ja dat klopt. Ik stel me voor, en we gaan even bij de receptie zitten. Op mijn vraag of ze lekker geslapen hebben krijg ik niet het gehoopte antwoord…. Nee dat hadden ze niet! Het vliegtuig had 2 uur vertraging gehad en toen ze de avond ervoor waren aangekomen was er niemand op de luchthaven om hen op te wachten. Het autoverhuurbedrijf waar zij een auto hadden gereserveerd/gehuurd was gesloten en ze hebben uiteindelijk $ 30,-- gegeven (aan mensen die zo vriendelijk waren om hen mee te willen nemen) om op het resort te komen niemand wist waar dit resort lag. Ik was nogal onaangenaam verrast door dit alles zeg maar.. meneer vroeg mij waarvoor mensen een reisbureau hadden… ehhhh om mensen te helpen indien nodig? Ja dat dachten zij ook, maar er was niemand op het airport geweest… het was mijn taak ik had dat moeten weten etc etc… Om een lang verhaal kort te maken.. ik heb kantoor gebeld en ze zouden zorgen dat het autoverhuurbedrijf zou komen. Uiteindelijk zijn de gasten wel weer bijgedraaid maar een leuke start was het niet, niet voor hen en niet voor mij… (omdat ik me niet toppie voelde qua gezondheid, dat hielp ook niet zeg maar). Het bleken later best heel aardige mensen te zijn en ik kan me de frustratie ook zeker goed voorstellen. Eerst een vertraging en dan vervolgens in het donker aankomen op een verlaten airport, dat is niet grappig. Na deze rep ben ik naar Divi gegaan voor de dividesk. Ook daar was ook voldoende aan de hand.. Een van de gasten een jonge vrouw was gevallen met één van de scooters, ze was hard op haar hoofd gevallen, gelukkig had ze de helm gedragen, daar was ze zelf ook heel blij mee. En ik ook, er zat een blauwe plek in de buurt van haar oogkas, ik heb haar gezegd dat ze misschien toch even naar de dokter moest gaan. De schade aan de scooter viel nogal mee het was erg netjes dat ze het kwam melden. Na deze enerverende ochtend heb ik het heel rustig aangedaan thuis.

Dinsdag 21 januari

Weer een Dividesk dienstje, langzaam wordt het iets beter met mijn verkoudheid, heel fijn want eind van deze week heb ik mijn energie nog hard nodig.

Woensdag 22 januari

Onze dochter is jarig.. hieperdepiep hoera Ilse! Gefeliciteerd meisje. Wij worden echt oud, het lijkt echt niet zo lang geleden dat we ons eerste kind kregen, tijd vliegt! Later die ochtend heb ik een intake gesprek bij de anesthesie, ik heb a.s. vrijdag een onderzoek in het ziekenhuis. Het is niets ernstigs, en details ga ik niet op mijn blog vermelden. Ik ben niet zo ziekenhuisachtig en verheugen doe ik me er absoluut niet op, maar goed wat moet, moet.

Donderdag 23 januari

Ik ga vandaag niet mee snorkelen. Ik ben gelukkig al een stuk minder verkouden dan de dagen ervoor.

Vrijdag 24 januari

Ik mag me gelukkig vroeg melden in het ziekenhuis, al om 07:30 mooi, dan ben ik er ook eerder vanaf. Het infuusprikken gaat dit keer beter, gelijk aan de zijkant onder de duim in een heel dun vaatje. Omstreeks 08:00 werd ik opgehaald, ik zou een roesje krijgen was me verteld.. ik zou langzaam in slaap vallen en mooi dromen. Toen de vloeistof in het infuus zat werd me gevraagd of ik het al voelde komen… “ehhh nee?!”” Oh nou nu komt het er echt aan voel je het?” “Nee” zei ik, ik voelde niks … toen heeft de anesthesiste de ader op mijn onderarm ter hoogte van mijn elleboog dichtgedrukt.. Sssssssssssooo dat deed op de plek waar het infuus zat echt wel pijn mijn benen kregen een stuiptrekking. “Wat is er?” werd er gevraagd, “nou dat voelde ik wel, er kwam best druk in die ader bij het infuus” zei ik, slapen deed ik nog steeds niet trouwens. Na nog een keer op mijn onderarm diezelfde ader dicht gedrukt te hebben en nadat ik een paar keer diep ingeademd had door mijn neus ging het licht (gelukkig) uit voor mij. Ik werd pas weer wakker op de uitslaapkamer, heel fijn. Het onderzoek is goed gegaan en heeft niets bijzonders opgeleverd. Ik mocht nadat ik wakker was weer heel snel weer huis, ik was nog wel erg suf en ik heb nog uren geslapen in bed.

Mijn hand is trouwens dagen bont en blauw geweest… maar ik ben reuze blij dat het achter de rug is. In de avond zijn Richard en ik lekker wezen uit eten bij Oscars. Het was lekker maar er stonden wel heel veel zeevruchten op het menu. Het voorafje delen we samen en we bestellen beiden als hoofdgerecht een biefstukje, lekker.

Later die avond spreken we af bij Havanna waar Fred en Marian ontmoeten, we drinken nog gezellig wat. Daarna gaan we naar huis ons mandje in en ik slaap ik onrustig, misschien omdat ik overdag ook al een paar uurtjes geslapen heb?

Zaterdag 25 januari

Een rustig dagje, we doen wat boodschapjes.

Zondag 26 januari

We gaan duiken bij Soft Coral Garden, wat mooi is de tuin hier toch, helaas… geen foto’s. ’s Avonds gaan we naar Martin en Helen, ze hebben ons uitgenodigd voor een bbq. We hebben een heel gezellige avond leuk!

Maandag 27 januari

Vandaag ga ik mee op de boot, de crew is aardig en er heerst een ontspannen sfeertje. We hebben 13 Duitse gasten. We delen Mango en andere soft drinks uit en als we bij Klein Bonaire aan zijn de boei liggen gaan Marian en ik mee het water in om te snorkelen met de gasten, reuze leuk! Ik mag achteraan zwemmen met aan mijn arm een reddingsvest voor het geval er iemand is die dit toch nodig mocht hebben. Het gaat goed, na een klein uurtje gaan we weer aan boord. Daarna delen we de broodjes uit die de kaptein heeft gesmeerd en natuurlijk ook wat drankjes. Dan zet de boot zet koers richting Bonaire, en omdat de wind wat is aangetrokken wordt het zeil ook gehesen. Best zwaar maar met zijn tweeën lukt het ons. Lekker, echt een mooie tocht. Moe maar voldaan kom ik later in de middag thuis. Het werk lijkt me wel wat, we gaan het zien…

Richard is vandaag heel vroeg thuis, hij had me een apje gestuurd of ik thuis was maar ik had dat (nog) niet gelezen. Omdat er zo weinig wind staat hadden Wilfried en Mark voorgesteld om na het werk te gaan duiken bij…. Lighthouse ofwel De Willemstoren. Daar hebben wij nog nooit gedoken. Wat een leuk idee, we hebben snel onze spullen bij elkaar gezocht, tanks opgehaald en toen ging het richting Zuid. Het te water gaan was iets lastig omdat het een beetje bobbelig was en er waren ook heel veel zeeegels. Maar eenmaal voorbij de branding was het best makkelijk. Onderwater was het zo mooi, wat een prachtige tuin hier. Grote velden met bladkoralen, helder was het ook. echt prachtig, wel weer jammer, nog steeds geen foto’s.

Dinsdag 28 januari

Ik heb een tourtje met gasten van het cruise schip Mein Schiff. Leuke tour, maar wel vermoeiend.

Woensdag 29 januari

Vandaag heb ik een eilandtourtje en dat houdt in dat ik zelf rijd en 5 uur onderweg ben met gasten die in hotels verblijven. Dit keer ga ik op stap met een gemengd gezelschap 4 Canadezen en 7 Nederlanders, die gelukkig goed Engels verstaan dus kan ik in 1 taal de tour doen. dat is net iets minder vermoeiend, we hebben een mooie tour.

Donderdag 30 januari

Weer een eilandtour, een privé tour met 5 Canadese dames. Het tourtje is ietsje korter 4,5 uur omdat ik niet langs het museum in Rincon hoef. De dames zijn heel tevreden met de tour, en ik natuurlijk ook.

Vrijdag 31 januari

Een dagje vrij, heerlijk even niks moeten. Tijd om even wat aan mijn blogs te werken en wat huishoudelijke dingetjes te doen. ’s Avonds hebben we met Mark en Helen afgesproken, we gaan het weekend vieren bij Coco Beach. Niet verkeerd om het weekend zo te beginnen.