26 en 27 juli 2019 Cartagena, mooie huizen, een luiaard, en onderweg naar Santa Marta

Vrijdag 26 juli

Omdat we 1 dag extra blijven hadden we gisteren bij ons hotel gevraagd of we nog een nachtje konden bijboeken. Dat kon werd ons verteld, vandaag kwamen we er achter dat een nachtje extra ook inhield dat we moesten huizen. Onze ruime kamer op de begane grond hebben we ingeruild voor een kleinere kamer en kleinere badkamer op de 1e verdieping. Mmm iets minder fijn maar goed het is maar voor 1 nachtje. Ook hebben we vandaag bij de receptie onze busreis naar Santa Martha geregeld. Busmaatschappij Marsol  zal ons morgen ophalen bij het hotel. Het is een busreis van ongeveer 4 uur naar Santa Marta, fijn dat het geregeld is. Vandaag gaan we op ons gemakje Cartagena verder bekijken. Het is leuk om door de straatjes te slenteren, er zijn best veel mensen die hun waren via een kar te koop aan bieden. Overal kom je ze tegen, sommigen hebben geen luchtbanden aan hun kar maar wielen van metaal.

 
  

Ik zag een meneer op mosselen vissen, ik dacht dat hij ze zelf ging opeten, ik vond vooral dat ze mooie kleuren hadden.

Ook stonden er mensen die hun spulletjes uitgestald op straat hadden voor de verkoop en ze hadden zelf mooie kleding aan..

   deurkloppers in de verkoop...

 In de ingang van een galerie zie ik dit schilderij met vrolijke kleuren.

 Een winkel verkocht deze maskers, ook vrolijke kleuren.

Ik ben echt een fan van graffiti echt zo mooi vind ik het.

    

  

  

In het park wordt ik door een Colombiaanse meneer gewezen op eekhoorns die er rondlopen. En hij vertelde dat er ook een luiaard in het park zit. Dat wilden wij wel eens zien, en ja hoor hoog in een boom bijna verstopt in het groen zat een luiaard.

    

Wat mooi om te zien. De oude binnenstad is echt mooi om te zien. Cartagena heeft 2 periodes meegemaakt die in de bouwstijl heel goed te herkennen zijn. Een koloniaal verleden en een republikeins verleden. Allebei mooi, maar heel verschillend. Op een gegeven moment zag ik een mooi plekje om foto’s te maken van de oude torens die de stad heeft.

 

 

 

Als we daar naar toe zijn gewandeld ontdekten we een mooie roofvogel. Hij had wel wat trekjes van de Wara Wara, als hij neerstrijkt op een oud kanon is het een perfect plaatje. Verder doorlopend zien we nog een beeld dat is gemaakt door Fernando Botero  hij heeft ook de kunstwerken die we in Medellin hebben gezien hebben  gemaakt. Het is wel erg warm in Cartagena, er staat heel wat minder wind dan op Bonaire.

      

We kregen er dorst van en we streken neer bij een restaurantje op het pleintje tegenover het beeld van Fernando Botero. Het is tijd voor een drankje als we rustig proberen te genieten van het uitzicht komen er tig (echt tig) mensen naar ons tafeltje… Of we .. sieraden, leer, hoedjes, sigaren, zonnebrillen etc. etc. willen kopen. Dat vind ik persoonlijk niet zo leuk,  ben je op vakantie en dan de hele tijd gestalkt worden.. er zitten ook Colombianen aan een drankje maar die worden niet om de haverklap lastig gevallen.  Na het drankje lopen we verder en zien bekijken we de hele binnenstad.

Onderweg komen we ook nog langs een soort van kunstgalerie, er worden hier schilderijen verkocht. Ze zijn erg mooi maar niet geschikt voor ons om mee te nemen, best een beetje jammer. Ik vond vooral het portret erg mooi maar het is echt veel te groot en wij hebben er in ons mini huis ook geen plaats voor om het op te hangen. Dan maar een paar plaatjes ervan geschoten, dat mag eigenlijk niet zo werd ons verteld. Jammer… het leed was al geschied.. ik stop er wel mee maar ik heb toch een paar leuke foto’s kunnen maken. Later op de dag wilde ik eigenlijk de zonsondergang (die schijnbaar erg mooi zou zijn) op de foto zetten maar vandaag is dat niet de goede dag hiervoor. Er is slecht weer op komst, de lucht kleur helemaal donker.. er is regen onderweg.

  

Dat leverde me ook een mooi plaatje op, een dreigende lucht. De zon begint onder te gaan...

 

We lopen door en de regen trok redelijk over, in de straten van Cartagena begon een andere vorm van het toerisme .

 

We zagen veel verkeer, maar ook veel koetsjes met paardjes ervoor grappig zo tussen de auto’s. Bovenop een gebouw zag Rich ook nog iets bijzonders, over de nok van één van de daken liep een hond. En hij zat aan de riem… Wij gingen op zoek naar een restaurantje… mijn oog viel op een Cubaans restaurant, dat leek me wel wat. Als we een tafeltje hebben aan het raam (wat open stond) doet Rich het raam gelijk dicht. Ik verbaasde me erover… als ik om opheldering vraag blijkt dat Rich precies op de wind zit en het stonk nogal (naar urine), niet zo lekker als je wilt gaan eten au de ...... Het was happy hour voor de cocktails, lekker denk ik en bestelde een mojito, Rich bestelde een biertje. Toen we samen de kaart bekeken hadden waren we eruit, ik dacht ik neem het rundvlees. Richard dacht ik neem geen rundvlees (want hij had al een paar slechte ervaringen ermee gehad). Voor Rich lomo (en hij dacht varkenshaas)… nou we werden verrast.. Richard kreeg een soort van Schnitzel, die niet heel bijzonder was maar wel eetbaar.

 

Mijn “rundvlees” was een taaie vol met pezen en met vet doorregen lap vlees (en vlees is een overstatement). Ik had normaal bestek en ik heb zitten zagen als een dolle maar ik kwam er echt bijna niet doorheen zo taai (ze hadden er beter een decoupeerzaag bij kunnen leveren) . De ober die achter de bar stond zag mijn gemartel ook (zag ik uit mijn ooghoek).Pfftt echt wat een kansloos stuk vlees. De ober kwam een ander mes brengen maar het vlees was gewoon niet te pruimen na een aantal minuten gekauwd te hebben heb ik de hap maar in een servet gedeponeerd en op mijn bord gelegd… bah geef mijn portie maar aan fikkie.

Dan nog maar een 2e mojito, nou dat was ook een verrassing en niet zo’n lekkere… brrrrrrrrr echt bitter niet normaal ( ik vroeg me af of ze gemalen schil erdoor hadden gedaan!!). Ik heb Rich ook even laten proeven voor de zekerheid, omdat ik eerst dacht dat het aan mij lag, maar nee hoor echt smerig dit. Geen aanrader… toen we klaar waren met al dit lekkers kwam  de serveerster informeren of alles naar wens was geweest… ik heb haar eerlijk gezegd dat ze het “rundvlees” echt niet aan gasten kunnen serveren. Ze bood gelijk aan of ik een ander stuk vlees wilde… nou nee, ik had al gegeten en gedronken (letterlijk)… Aangezien mijn de 2e mojito glas nog helemaal vol was heb ik haar gevraagd of zij ook een slokje wilde proberen… Ze dipte haar vinger in het glas en likte deze af… Ik geloof dat zij het ook niet zo lekker vond… Ik kreeg in ieder geval gelijk een nieuwe mojito en deze was wel weer lekker. Toen we gingen afrekenen, en dat vond ik echt heel netjes, hadden ze mijn eten doorgestreept en verrekend, we hoefden het niet te betalen. Daarna zijn we gezellig naar ons hotel terug gewandeld, het was weer een mooie dag.

Zaterdag 27 juli we gaan onderweg naar Santa Martha ..

We hebben best wel weer wat was verzameld en eerst wilden we het vies meenemen naar Santa Marta, maar als we weer aan de wandel zijn zien we dat echt heel dicht bij ons hotel een wasserette zit. We gaan informeren… en onze was zou net op tijd voor onze busreis klaar kunnen zijn. Rich heeft alles opgehaald ook onze schoenen zouden we laten wassen… vooral mijn schoenen stonken nogal naar paardenstr.nt. Ze hebben een soort van open zolen en daar zat paarden str.nt tussen…. Onder het genot van een kopje koffie in de wasserette waar ook de airco aan stond hebben we gewacht tot onze was klaar was. Fijn alles weer schoon mee de rugzakken in. We waren mooi op tijd klaar ermee. Het busje was ook mooi op tijd en Rich en ik mochten voorin plaatsnemen, hij zat helemaal vol met reizigers. Daarna ging het eerst naar het hoofdkantoor want de busreis moest nog even betaald worden. Toen dat afgehandeld was gingen we onderweg richting Santa Martha.

 

Ik heb mijn ogen uitgekeken en ik zat soms met samengeknepen billen (van angst) op mijn stoel.. Onze chauffeur was een multitasker… hij kon… geld tellen, telefoneren en (soms) met zijn knieën of met 1 hand het busje besturen.

  

Doorgetrokken strepen op de weg die zag hij volgens mij niet, en vrachtverkeer kon hij niet voor zich verdragen.. dus die moest hij allemaal inhalen. Poeh niet echt iets voor mij… maar goed het was niet anders. Op een gegeven moment hoorden we allemaal een raar geluid.. een soort van klap.. Ik zei gelijk oh lekke band… De chauffeur stopte de bus liep naar de achterkant.. trapte een keer tegen de linker achterband aan trok de schouders op en kwam weer binnen. Hij reed een stukje (iets van 50 meter ofzo) verder en toen een enorme klap … weer werd het busje gestopt. En toen is iedereen uit de bus gestapt. Wat bleek er aan de hand te zijn.. nou de bus had 4 achterwielen.. van de linker 2 wielen was er een lek (de lekke band) de andere lag op de grond.. er zat geen één moer op dit wiel. Klaarblijkelijk was er een keer eerder een band verwisseld en was men het of vergeten of ze waren niet goed aangedraaid maar ieder geval geen moeren erop …ik vond het levensgevaarlijk.

  

Heel blij dat het wiel er niet afgekomen is toen we een hoge snelheid hadden want volgens mij hadden we kunnen verongelukken. Daar stonden we dan… maar wij hadden geluk.. er reed een collega van onze bus best op korte afstand achter ons en hij had nog 4 plekken over.. Wij en nog 2 andere passagiers zijn met dit busje meegegaan. Overigens, deze chauffeur had dezelfde bijzondere rijstijl als zijn collega.. en ik zat dit keer alleen voorin, Rich zat achterin.

 

Ik zat naast een meisje dat uit Zwitserland kwam… ik denk dat ze wel heeft bemerkt dat ik niet zo genoot van het busreisje.. (ik heb doodsangsten uitgestaan). Halverwege de rit was er een pauze en toen heeft ze met Rich omgewisseld en zaten we beiden naast elkaar voorin de bus. Ik was heel blij dat we heelhuids in Santa Martha waren aangekomen. Er werd bij een benzinepomp gestopt, een verzamelpunt van de busmaatschappij. Eerst was er nog sprake van dat we bij ons hotel zouden worden afgeleverd maar ging uiteindelijk toch niet door. Volgens Mapsme was het iets van 500 meter lopen naar ons hotel dus dat was prima te doen. Beiden 2 rugzakjes en daar gingen we, toen zagen we dat er een soort van carnavalsoptocht bezig was.

  

En dan net op een plek waar wij moesten oversteken…. We zijn op een rustig moment overgestoken. Het hotel wat we hadden lag midden in Santa Marta. Nadat we waren ingecheckt hebben we een drankje gedaan en een hapje gegeten. Het was gezellig druk… blijkbaar een soort van nationale feestdag was het.

In mijn volgende  blog… Santa Martha wij vinden het echt geen aanrader, en Minca, ja dat is wel leuk.