29 oktober t/m 4 nov 2018 certificaat, krikkemikkig en een ontmoeting met een Nurse Shark.

29 oktober 2018 - Kralendijk, Nederlandse Antillen

Maandag 29 oktober - lagere scholen en klassieke muziek...

Vandaag ga ik naar Plaza, er is een schoolconcert voor basisscholen uitgevoerd door Paul en Karin. Toch wel spannend weer hoor foto’s maken..op verzoek, dat is toch anders dan voor  mezelf, er zit wat druk achter.Gelukkig is er airco in de zaal, dat scheelt toch wel voor mijn klotsende oksels.De kinderen zitten er al helemaal klaar voor. Dan komen Paul en Karin binnen en net zoals vorige keer zien ze er weer prachtig uit. Dan begint de muziek, de kinderen kijken hun ogen uit. Sommige van hen kunnen deze muzieksoort niet helemaal waarderen…. Er zitten kinderen bij die hun oren bedekken of hun ogen. Heel leuk om te zien alle verschillende reacties. Ook zitten er kinderen tussen die helemaal betoverd zijn door de muziek en die aandachtig luisteren. Paul en Karin leggen iedere keer uit waar de liederen over gaan en dát helpt. Vooral als er liefde aan te pas komt en serenades aan een balkon, stoere mannen en heksen, sprookjesverhalen en dat is leuk. Ik vind het ook leuk om uitleg te krijgen over de tekst, ik hou van muziek, vooral melodie en ritme maar tekstbeleving is net zo belangrijk. En al die klassieke muziek is volgens mij in het Italiaans, en die taal beheers ik niet Ondanks dat dit niet helemaal mijn ding is qua muziekstijl moet ik zeggen dat ik het nu mooier begin te vinden (door de toelichting). Ha misschien wordt ik nog wel een opera liefhebber..Ik probeer mooie foto’s te maken, zowel van Paul en Karin als van de kinderen. De foto’s waar de kinderen op staan zal ik niet op mijn blog plaatsen. Rianne gaat ook een stuk zingen van Adele, En ik heb met Paul Karin en Rianne overlegd, van hen plaats ik wel wat foto’s.Er zijn vandaag 2 verschillende scholen uitgenodigd dus ik ben de ochtend wel druk. Eenmaal thuis gekomen ga ik de foto’s bekijken, uitzoeken en bewerken.Daar ben ik wel even zoet mee.

Paul op de gitaar.  Karin, mooi in rode tinten.

Dinsdag 30 oktober

Weer naar een schoolconcert, dit keer bij de Pelikaanschool. Hier wordt het concert in een grote zaal gehouden dit midden in de school is. Net als bij de vorige concerten komen eerst de kinderen binnen en als ze zitten dan komen Paul en Karin binnen. Wederom een grand entree. De directeur stapt direct op mij af als hij ziet dat ik met een camera rondloop en verzoekt me om geen foto’s te maken waar de kinderen herkenbaar op staan (i.v.m. de privacy), dat respecteer ik. Ik vind het ergens wel jammer want de expressie op de gezichtjes van sommige kinderen is zo mooi. Dan maar opslaan op mijn “eigen” harde schijf. Ook hier net als bij de vorige concerten zingt Rianne ook een lied  (Rianne is een meisje wat via Skype zangles heeft gehad bij Karin) . Het is mooi als ze zingt, ook hier 2 concerten voor de verschillende klassen. De reacties van de kinderen lopen uiteen, van ook hier de oren dichthouden tot ademloos zitten kijken er zijn zelfs een paar leerlingen die een koptelefoon hebben opgezet zodat ze het niet hoeven te horen.Paul en Karin maken er weer een feestje van. Als ik later thuis de foto’s bekijk valt het resultaat me wat tegen.. mmm jammer maar goed ik heb mijn best gedaan.

Karin en Paul en Rianne tijdens een schoolconcert.  Paul en Karin tijdens een schoolconcert.

Rianne en Karin.

Ik heb met Paul en Karin afgesproken dat ik vanmiddag met hen ga snorkelen. Ze gaan ’s avonds weer terug naar Nederland, hun uitstapje naar Bonaire zit er dan op. Voordat ik naar Kralendijk rijd, rijd ik nog even langs de zeilenmakerij de loodgordels van Richard moeten gestikt worden.Ook ga ik langs bij de opticien, mijn leesbril is kapot, een glas is uit het montuur en één van de poten is krom, hij was op de grond gevallen. Ik hoop dat ze het kunnen maken. Als ik  later ’s middags zit te wachten bij Karels waar we hebben afgesproken duurt en duurt het even, ik denk op een gegeven moment, ze zijn het vergeten. Maar mijn wachten wordt beloond, ze waren verlaat omdat er wat dingen uit waren gelopen.Geen probleem voor mij.. Paul heeft geen tijd meer om met ons mee te gaan, hij moet nog wat souvenirs kopen. Daarom ga ik samen met Karin voor een “snelle snorkel” even onder de pier bij Karel snorkelen. Mooi weer hoor onderwater, tja wanneer eigenlijk niet…

Snorkelen met Karin bij Karels pier bloeiende anemonen.  Snorkelen met Karin bij Karels pier.

Woensdag 31 oktober

Ik word wakker met hoofdpijn en  keelpijn, mijn keel voelt als schuurpapier, niet fijn. Ik neem maar een paar paracetamol om de boel te onderdrukken. Want vandaag worden we om 09.00 bij de cursuslocatie verwacht voor de uitreiking van de certificaten. Ze hebben er een heel ding van gemaakt. Er komt zelfs iemand foto’s maken, de stoelen staan mooi opgesteld.En Sue doet het woord, alle aspecten van de onderwerpen die tijdens de cursus aan de orde zijn geweest worden nog even doorgenomen.Ik vind deze speech best lang duren, maar goed ik ben ook best ongeduldig van aard. Als de speech afgelopen is worden de certificaten uitgereikt. Dan is het tijd voor een groepsfoto en koffie met pasteitjes.. ja pasteitjes zo gaat dat hier op Bonaire. Geen taart maar gevulde hapjes van bladerdeeg, met vlees of groente erin. Echt een Bonairiaanse traditie volgens mij, wij Nederlanders doen het met cake of taart als ze hier iets te vieren hebben dan komen er pasteitjes aan te pas.Het was een gezellige ochtend een mooie afsluiting van de cursus.

Certificaat tourguide. 

Later in de middag voel ik dat ik echt verkouden begin te worden. Mijn holtes en neus zitten vol, en mijn ogen tranen en ik nies me een ongeluk. Nee niet echt leuk…

Donderdag 1 November

Ik voel me belabberd, barstende koppijn en keelpijn en mijn stem laat het ook behoorlijk afweten vandaag doe ik niks. Nee geen snorkelen voor mij vandaag bij Pink Beach of andere activiteiten hoe jammer ik dat ook vind. Ik lig veel op bed en op de bank. Pfftt… niet goed voor mijn humeur dit. Wat dat betreft ben ik ook niet op mijn best als ik me krakkemikkig voel.

Vrijdag 2 November

Nee, nog steeds niet in orde…het lijkt wel alsof er iemand een grote zak met watten in mijn hoofd heeft gedrukt.. Tel de dagen af.. in de hoop dat het heeeeeeeel snel over is.

Zaterdag 3 November

Ik ga (eigenlijk tegen beter weten in) mee boodschappen doen. We hadden één van onze auto’s uitgeleend aan Rob en die staat vlak bij het airport geparkeerd. Rich gaat in die auto verder en ik in de andere. Rich gaat naar v.d. Tweel en ik ff naar Jumbo. Bij het inparkeren gaat het maar nét goed, echt het autorijden gaat me nu ook niet goed af. Nadat ik een paar dingetjes heb gekocht rijd ik verder naar v.d. Tweel en zie ik Rich in de winkel. Als we klaar zijn met boodschappen hoeven we alleen nog maar naar huis te rijden. Dit blijkt voor mij best een opgave… ik heb weer bijna de auto in de prak gereden bij het uitparkeren. En ik ben dan ook blij als hij zonder deuken en krassen weer voor het huis staat. Ik ben helemaal gesloopt van dit “uitje”. En nog steeds koppijn.. Later op de dag begin ik me iets beter te voelen, ik hoop dat de stijgende lijn zich voortzet.

Zondag 4 november

Hé, hé  gelukkig ik voel me een stuk beter vandaag. Ik praat nog wel heel nasaal en voel dat mijn voorhoofd nog wat watterig aanvoelt maar het is echt een heel stuk beter dan dat het is geweest. En dat komt goed uit want we hebben met Wilfried, Hellen en Mark afgesproken om te gaan duiken in het Washington Slagbaai park. We gaan er een leuke dag van maken met aansluitend een bbq in het park. Wilfried zal voor de drankjes zorgen, Hellen en Mark voor de borrelbites en wij voor het vlees en voor de bbq (we hebben al tijden een wegwerp bbq staan, ben benieuwd of hij het goed gaat doen). Als we bij Boka Bartol zijn ziet het er goed uit, de zee is niet te ruw. We maken we onze sets in orde en we gaan te water. Ik ben benieuwd of ik mijn oren goed kan klaren (i.v.m. mijn verkoudheid). Als we naar beneden gaan gaat het prima met mijn oren. Wel krijg stekende pijn in mijn voorhoofd (echt heel pijnlijk) ,ik ga naar boven en start opnieuw met afdalen. Het gaat goed zolang ik het maar heeeeeeeeeel langzaam doe en mijn oren heel vaak klaar. Voor de niet duikers onder jullie, klaren doe je door je neus met de vingers dicht te drukken en dan met mond dicht de blazen, hierdoor wordt het drukverschil wat optreedt als je naar beneden daalt opgeheven. Als je niet klaart kun je ontzettend pijn krijgen in je oren en kunnen zelfs je trommelvliezen knappen als je toch verder afdaalt. Je neus/oren en andere holtes in je hoofd doen allemaal mee met de drukverschillen.Als je verkouden bent is het heel onverstandig om te duiken! Dom van mij dat ik toch ben gaan duiken, ik dacht mijn neus gaat wel weer en ik voel me beter…. Ik zal later uitleggen waarom...Maar goed, het is goed afgelopen en toen we eenmaal op diepte waren had ik geen last gelukkig.

Boka Bartol - Washington Slagbaai voor de eerste keer zien we een Nurse Shark.  Boka Bartol - Washington Slagbaai elegant zwemmende Nurse Shark.

Boka Bartol - Washington Slagbaai wel wat spannend toen hij recht op mij afkwam.  Boka Bartol - Washington Slagbaai voor de eerste keer zien we een Nurse Shark, prachtig.

Tijdens deze duik zien we voor het eerst in levende lijve een Verpleegsterhaai, (Nurse Shark) wat een beauty. Zo elegant zwemmend, als hij/zij op een gegeven moment recht op mij afzwemt schrik ik me een hoedje. We genieten van deze duik, we zien weer van alles moois.

Boka Bartol - Washington Slagbaai dit dreef in het water, wel mooi dacht ik zo met die bellen..  Boka Bartol - Washington Slagbaai mooie kreeft die aan de wandel was.  Boka Bartol - Washington Slagbaai Wilfried poseert.  

Als we terug keren is het wat lastig om eruit te komen omdat de zee ruwer is maar het lukt zonder valpartijen. Nu mijn uitleg over waarom ik niet had moeten duiken, ik dacht dat je alleen problemen met holtes kunt krijgen als je naar beneden gaat. Niets is minder waar hoorde ik  later via de app van Jürgen, het kan gebeuren dat als je weer omhoog komt je een reverse squeeze krijgt en dat is nog veel gevaarlijker. Met andere woorden als je weer omhoog komt dat je dan zoveel drukverschil en pijn krijgt of in je oren of in de holtes in je hoofd dat je niet meer omhoog kunt en je tank gaat wel een keer leeg…Onderstaand wat extra info welke ik vond op het internet en ook hoe je het evt. kunt oplossen. Ik hoop het nooit te krijgen…

Oorpijn vanuit een omgekeerd blok

De andere mogelijke oorzaak van pijn tijdens de opstijging is een omgekeerd blok. Tijdens de opstijging wordt er lucht in de luchtruimten van een duiker uitgestoten. Een omgekeerd blok treedt op wanneer lucht opgesloten zit in de oren van een duiker. De ingesloten lucht oefentdruk uit en kan de pijn van een overgeslagen egalisatie tijdens de afdaling nabootsen. Het probleem is echter precies het tegenovergestelde. De pijn van een omgekeerd blok tijdens de opstijging wordt veroorzaakt door te veel lucht in de oren in plaats van te weinig. De meeste duikers proberen instinctief een standaardvereffening door hun neuzen in te drukken en te blazen op het moment dat ze ongemak in hun oren voelen. In het geval van een omgekeerde blokkering is dit het ergste dat een duiker kan doen, omdat het lucht toevoegt aan de reeds overvolle oren en het probleem verergert. In het geval van een omgekeerd blok, moet een duiker afdalen naar een diepte waar hij geen pijn in zijn oren ervaart en dan langzaam opstijgen, waardoor hij tijd krijgt voor de opgesloten lucht in zijn overvolle oren om te ontsnappen. Dit kan minuten of langer duren of gebeurt soms helemaal niet. In het ergste geval zal een duiker met een omgekeerd blok uiteindelijk moeten opstijgen terwijl zijn luchttoevoer naar nul loopt.

Ik heb echt zo’n  mazzel gehad. Dit was een hele goede les.. ik doe dat echt nooit meer, ik ga nooit meer duiken als ik nog restanten van verkoudheidsverschijnselen heb.Maar goed eind goed al goed. Na deze duik gaan we aan de koffie en na de pauze rijden we door waar Richard samen met Mark en Wilfried nog een duikje gaat maken. Ik ga met Hellen nog even snorkelen, tis wel goed want door al dat zoute water de boel komt goed los in mijn hoofd. Wel voel ik me wat misselijk “zeeziek” worden doordat het aan de oppervlakte nogal golft. De mannen hebben een mooie duik Rich heeft de camera meegenomen en leuke plaatjes geschoten van een Karret schildpad en baars.

Washington Slagbaai park,  de 2e duikplek, Richard spot een mooie Karet Schildpad.  Washington Slagbaai park,  de 2e duikplek, Richard neemt de camera mee bij deze duik.

Het duikgear gaat in de auto in de daarvoor bestemde bakken en droog goed gaat aan. Dan rijden we door want we blijven niet hier, op deze locatie stikt het van de kleine vliegjes die in je neus en oren gaan zitten. In deze tijd van het jaar als het geregend heeft krijg je dat soort vliegjes, ze bijten niet maar ze zijn hinderlijk irritant.

Washington Slagbaai park, een Salina met mooie Flamingo's.  Washington Slagbaai park, groen en veel cactussen. Washington Slagbaai park, het heeft best veel geregend de laatste tijd alles is prachtig groen.  Washington Slagbaai park, mooi uitzicht op zee.

Washington Slagbaai park, leguanen, ze zijn mooi.  Washington Slagbaai park, de leguaan staat in de start stand om weg te rennen.

Bij het landhuis wat aan de kust staat in het park installeren we ons, hier staat wat meer wind en zijn er minder vliegjes. De meegenomen stoeltjes en koelboxen komen goed van pas. We drinken een heerlijk koud drankje, nemen wat borrelhapjes en Rich maakt de bbq aan met wat aanmaakvloeistof. Wat zelfgemaakte saté (jammie) en hamburgers erop we laten het ons goed smaken. Het was een super leuke dag.

Washington Slagbaai park, we hebben een heel gezellige dag gehad.  Washington Slagbaai park, en een gezellige bbq hadden we ook.

Als ik een dag later de foto’s bekijk  die ik gemaakt heb zie ik dat er van de Nurse Shark best mooie bij zitten. De Nurse Shark die wij hebben gezien was zeker geen 4,5 meter lang, maar ik vond hem best groot…. Ik kan het niet nalaten om wat meer info over dit mooie dier op te zoeken, voor diegene die het interessant vindt. 

Wetenschappers zijn niet duidelijk waar de naam Verpleegster Haaien vandaan komt

Er zijn een paar theorieën over waarom deze haaien "Verpleegsterhaaien" worden genoemd. Sommigen geloven dat het afkomstig is van het oude werk "nusse" wat "Catshark" betekent. Terwijl anderen geloven dat de naam komt van de Oud Engelse term "hurse" wat betekent "Zeebodemhaai." Andere wetenschappers zijn echter van mening dat de naam komt van het ongewone zuiggeluid dat ze maken tijdens de jacht en die lijkt op het zogen van een zogende baby. Al deze theorieën zijn zeer geldig en de wetenschappelijke gemeenschap zal misschien nooit weten waar de naam vandaan komt. Meestal worden ze tussen 25 en 35 jaar oud. Terwijl de meeste vissen, inclusief haaien, moeten blijven bewegen om te kunnen ademen, kan Verpleegsterhaai onbeweeglijk blijven terwijl ze op de zeebodem rust door tegenover de stroom water te staan ​​en het water door hun mond en kieuwen te pompen . Omdat Nurse Sharks de neiging hebben om te leven in omgevingen zoals koraalriffen, mangroveilanden en zandplaten waar voedsel overvloedig is, hebben ze de neiging om veel verschillende soorten prooien te eten. Verpleegster Haaien eten vis, andere haaien, garnalen, zee-egels, inktvissen, pijlstaartroggen, zeeslangen, weekdieren, manteldiertjes en kreeftachtigen.

In mijn volgende blog… een rustig weekje eigenlijk maar met goed nieuws uit Nederland en.... de jaarlijkse Monstersnorkeltocht met de Queen Angels. 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

1 Reactie

  1. JAN ZOETEBIER:
    21 november 2018
    Weer veel geleerd..