30 juli t/m 1 aug spinnen, een bijzondere ontmoeting en mooie natuur en een gammele brug.

Dinsdag 30 juli

We zijn aangekomen in de omgeving van Tayrona, het is hier bergachtig en groen en de zee is nabij een tropische bestemming. Het Eco Muku Hostel waar we verbleven was heel simpel zonder enige luxe.

   

Wel hadden we een hele ruime kamer. Gastheer Frank en zijn vrouw Jenny hebben ons hartelijk ontvangen en ze waren heel vriendelijk en niets was hen te veel. Er hingen wat hangmatjes waar wij heerlijk in gelegen hebben. De badkamer was er een met gebruiksaanwijzing, na 18:00 was er geen stromend water meer, dus voor die tijd douchen. En voor de nacht kregen we een grote emmer water van Frank die hij in onze badkamer klaar zette met een schepbeker om het toilet door te spoelen. Even wennen was het, en onze eerste nacht hebben we niet zo bijzonder goed geslapen.. De matras had een enorme kuil, dus we lagen met zijn tweeën in het midden.. Als ik me dan weer naar de rand van het bed draaide en Rich zich omdraaide lag ik zo weer in het midden. Toen Frank ons de volgende ochtend vroeg hoe we geslapen hadden hebben we hem het verteld. En ik weet niet precies wat Frank eraan heeft gedaan maar de volgende nachten lagen we niet meer in de kuil.

Na het ontbijt (en we hadden een keer wat anders dan ei…. Yoghurt met muesli) zijn we vertrokken we met de auto naar het Nationale park van Tayrona, het was niet ver rijden van ons hostel.

Het was er al heel druk, er stond een hele lange rij bij de ingang. Ik heb ruim 1 uur staan wachten in de rij voordat ik de kaartjes had, Rich was in de auto blijven wachten. Omdat we ervoor wat extra betaald hadden mochten we een stuk met de auto het park inrijden. Nadat we de auto geparkeerd hadden zagen we aan het begin van de wandel route een spinnenweb met een best grote spin erin hangen brrr niet mijn ding. Later hoorde ik van Rich dat wij ook een paar van dit soort huisdiertjes hadden gehad .............in onze slaapkamer! (maar daarover later).

Het was mooi hier, erg toeristisch dat wel en het is erg warm. Het was wel apart dat de zee zo dicht bij het bos lag. We hoorden dat er veel vogels waren, maar zien deden we ze niet en apen waren er ook, ook deze we kregen we niet van heel dichtbij te zien.

   

Een stuk verderop hoog in de bomen zagen we er een paar aapjes zitten. De aanwezigheid van de apen was ook te zien aan de grote hoeveelheid kokosnoot schillen die op de grond lag. 

     

We hebben bij het restaurant een drankje gedronken  en wandelden daarna weer terug. Richard was met fotocamera op vlinderjacht gegaan, er waren mooie vlinders hier.

Onderweg hebben we nog een stelletje mee  genomen die onderweg naar de uitgang waren, ze vonden het blijkbaar toch wel erg ver lopen, ze stonden te liften. Toen we het park uitkwamen hadden we nog wat tijd en, we besoten om door te rijden naar Palemino, daar aangekomen was er eigenlijk niet iets wat we willen bekijken. Het is hier mogelijk om te gaan tuben… dan ga je met een band de rivier af richting zee, mwah het trok ons niet zo. We zijn weer terug gereden naar ons Hostel. Die avond hebben we lekker uit gegeten, bij een restaurant aan de overkant van de weg.

Woensdag 31 juli

De tweede nacht hebben we gelukkig wel wat beter in ons hostel geslapen. We werden al vroeg gewekt door de eekhoorns die best veel lawaai maakten. De omgeving was erg mooi, we zijn gaan wandelen en we wilden richting de berg. Op aanwijzingen van Frank zijn we de “brug” overgestoken wat  zeker voor mij een uitdaging was omdat er op sommige stukken nogal wat planken ontbraken.

   

Daarna zijn we de berg opgewandeld, het was een mooie wandeltocht.

  

 

Toen we op de terugweg weer bij de rivier waren aangekomen zag Richard dat er iets in het water dreef, toen hij het beter bekeek zag hij dat het een klein vleermuisje was. Hij had zichzelf gered door naar een droge plek met zand in de rivier te zwemmen, maar hij was nat moe en gewond.

  

Richard heeft hem geprobeerd aan land te brengen, vastpakken was geen optie, want ze kunnen lelijk bijten en ze kunnen hondsdolheid overbrengen en daar zaten we niet op te wachten. Maar toen Richard hem een stokje voorhield sloeg hij zijn klauwtjes eromheen en is hij bungelend aan de stok naar land gebracht. Of hij het uiteindelijk overleefd heeft weten we niet, hij had een gat in één van zijn vleugels, maar Rich heeft zijn best gedaan.

  

Donderdag 1 augustus

Het is vandaag reisdag,  we rekenen af en nadat we afscheid van Frank en Jenny hebben genomen ging het weer richting Santa Martha.

 

Onderweg naar het airport kwamen we nog een paard en wagen tegen die gewoon tussen de auto’s reed. Nadat we de auto op het airport hebben ingeleverd gingen we door de douane.

   

We hebben geen tassen meer voor het laadruim ingecheckt, we hebben alles meegenomen in de handbagage en dat ging prima. Wij waren nog heilig met wat we meenamen in de handbagage, de Colombianen hadden reuze grote tassen bij zich, die allemaal ook als handbagage meegingen. En ze zeiden er niets van dat wij 4 kleine tasjes bij ons hadden het was geen enkel probleem. We vertrokken met Latham naar Bogota, dan een overstap en toen richting het amazone gebied helemaal naar beneden… Leticia was ons einddoel. Toen we zaten te wachten in Santa Martha zagen we een melding dat we wat vertraging hadden. Tijdens het wachten vertelde Richard me ook nog zo tussen neus en lippen door dat wij in onze slaapkamer in het hostel 2! van die enge spinnen in onze slaapkamer hadden (dezelfde soort die we in het park hadden gezien) . Hij had het wijselijk voor zich gehouden en het niet verteld aan mij, want hij had geen zin om op spinnenjacht te moeten en had zichzelf op deze manier veel gedoe bespaard. Ik vond het maar zo zo... dat hij het niet verteld had, Richard kon er wel om lachen. We dachten, als we nu de aansluiting maar niet missen naar Leticia. Maar dat had Latham prima opgelost, direct na de landing op Bogota werden de mensen die naar Leticia verder vlogen begeleid door een medewerker die ons naar de juiste gate bracht. We waren nog mooi op tijd en de reis verliep voorspoedig..

In mijn volgende blog.. De amazone, Leticia een plek met grote contrasten, en wij gaan een uitdaging aan met onszelf..