6 augustus 2019 eerst een rustdag en dan.... gaan we weer op tour.
6 augustus 2019 - Leticia, Colombia
Dinsdag 6 augustus
Toen we gisteren in onze nieuwe hotelkamer waren geïnstalleerd zijn we eerst uitgebreid onder de douche gegaan, je waardeert de luxe echt meer als je het even niet hebt gehad. Al het luie zweet en vuil hebben we weggespoeld. Later die avond naar ons mandje, genoten we van een heerlijk een zacht bed (wat niet kraakte ieder keer als je je bewoog zoals het bed in de jungle waar een plastic matrashoes onder het hoeslaken lag). En we niet werden opgeschrikt door oerwoud geluiden of van verkeersoverlast. De badkamer was lekker dichtbij, fijn hoor. We hebben zalig geslapen. Als we in de ochtend wakker worden zijn we dan ook weer (bijna) helemaal bijgetankt, afgezien van mijn spierpijn (ja echt ik voelde nog steeds mijn benen van de klimpartij van eerder die week). Na het aankleden gingen we naar beneden, het ontbijtbuffet stond al klaar. In het hotel hangen op diverse plekken mooie schilderijen van indianen.
Het ontbijt was geweldig en keuze was overvloedig, lekker hoor. Verse broodjes fruit koffie thee en zelfs een versgebakken eitje als we het wilden. Als we zitten te smullen komen er ineens een paar jonge mensen de ontbijtzaal binnen met instrumenten. Er is blijkbaar iemand jarig en ze spelen live muziek en zingen erbij, leuk!
We besluiten om het rustig aan te doen vandaag en beginnen met uit te zoeken waar er in Leticia een wasserette zit. Als we voorbij een lokale kapsalon lopen vragen we daar of zij een adres weten. En ja hoor, na wat weg aanwijzingen vinden we de wasserette, we laten zoveel mogelijk van onze was wassen. We kunnen het dezelfde dag later in de middag ophalen. Dan gaan we opzoek naar een winkel waar ze een goedkope leesbril verkopen want die van Rich is helaas gesneuveld. Bij de opticien worden we doorverwezen naar de doe het zelf winkel. En warempel bij de kassa in een rommelbak vinden we een goedkope leesbril. Hierna besluiten we om de kapper met een bezoek te vereren. Rich laat altijd in het buitenland zijn haar knippen als het er aan toe is. Eerst wordt het haar geknipt en dan is de baard aan de beurt. Eerst gaat de baardtrimmer er overheen, en dan wordt op de ouderwetse manier met een vlijmscherp open scheermes de baard netjes in model gesneden.
Zo dát ziet er weer netjes uit en voor het geld hoef je het niet te laten $ 8,--. Ik besluit mijn haar ook even te laten knippen… mmm de kapper is er zo klaar mee. Veel gaat er niet af en de prijs is hetzelfde als die van Richards knipbeurt, voor mij was het geen succes deze kapper. We slenteren door Leticia heen, tis er druk en er zijn vele, vele souvenirwinkels. Wij zijn daar niet zo van souvenirs kopen ik kan blij worden van de oester die ik mee kreeg uit het Piranha meer.
Aan de overkant van de straat zie ik een bedrijf wat attributen heeft staan waaruit blijkt dat wij echt op een 3 landen punt zitten in Leticia. Ik maak er natuurlijk even een foto van. Ook van de voorkant van ons hotel en van het excursie bureautje maak ik wat foto’s. We besluiten om toch nog een excursie te gaan boeken. Ik wil graag het “apeneiland” bezoeken. Als we gaan informeren blijkt dat we beter de langere toer kunnen boeken voor heel iets meer omdat we dan meer te zien krijgen. We gaan overstag, morgen gaan we weer op pad. Als het donker wordt gaan we een drankje doen bij de lounge bar die ook bij ons hotel hoort.
We bestellen wat tapas, kaas en worst, olijven en wat stokbrood. Het is meer dan genoeg, wij hoeven geen diner meer die avond. Er is zelfs zoveel dat we 2 katten die netjes op de stoep blijven wachten nog wat worstjes toe werpen, die ze smakelijk op eten.
Woensdag 7 augustus
Het is onze voorlaatste dag in Leticia, onze vakantie zit er bijna op. Vandaag gaan we er nog een keer op uit, in de boot, we zullen meerdere eilandjes gaan bezoeken. Als we naar de boot lopen zien we dat deze een heel stuk groter is dan de soort houten kano waar we de vorige keer mee gevaren hebben. Ons reisgezelschap is ook een stuk groter en het zijn allemaal Colombianen, wij zijn de enige Europeanen, wel bijzonder. Onze gids is aardig en spreekt gebrekkig Engels, maar omdat de groep merendeel uit Colombianen bestaat spreekt hij merendeels Spaans. Als we allemaal aan boord zijn moeten we de warme reddingsvesten weer aantrekken.
Gelukkig zitten er raampjes in de boot en zoals zal blijken kan hij met een behoorlijke snelheid varen waardoor het lekker door waait. Als we de haven van Leticia uit zijn gaat het gas erop. Onze gids pakt een doek en bindt deze vakkundig voor zijn gezicht. Wij vragen ons af waarom hij dat toch doet… het is nog best warm in de boot. Later blijkt waarom.. de boot vaart zo snel, dat als je gevoelige luchtwegen hebt deze behoorlijk geïrriteerd kunnen raken hiervan. Richard heeft echt een paar dagen last van zijn keel gehad en hij was er ook verkouden door geworden. Maar goed op het moment dat we voeren was hier natuurlijk nog niets van te merken. Onze eerste stop zou zijn op een natuureilandje waar we grote Leliebladeren zouden gaan zien. Wij waren eerst bang dat het hetzelfde eiland zou zijn waar we al eerder geweest waren. Gelukkig bleek dit niet het geval te zijn.
Toen we over de loopplanken liepen zagen we er heel veel prachtig oranje vlinders vliegen, ook zaten deze op de modderige ondergrond. En wat ik ook leuk vond van dit eilandje was dat allerlei dieren vrij rond liepen, moeder kip met haar kroost en een paar varkens. Die varkens waren helemaal niet schuw en toen ik de trap opliep om wat foto’s te maken kwam de familie knor gezellig naar mij toe. Later zagen we er ook nog een die een modderbad nam, deze varkens hadden wel een goed leven zo zag het er in ieder geval uit.
Bij het vijvertje wemelde het van de insecten, hele mooi libellen blauwe en rode maar die dingen willen slecht stil zitten dus om er foto’s van te maken het viel niet mee. Ook vele vlinders fladderden er rond, ook mooi. Toen we uitgewandeld waren kregen we een lunch, het was in buffetvorm opgesteld. We zaten aan tafel te eten toen Rich plotseling iets voelde lopen in zijn nek, het bleek een grote Kakerlak te zijn…. ieuwwww! Rich veegde de kakkerlak met zijn hand van zijn hals af, en ik zag hem rakelings voor mijn gezicht langs vliegen. Ik slaakte een enorme kreet en iedereen keek naar mij…. Ik riep kakarutsja kakarutsja… maar niemand was hiervan onder de indruk (mijn kroost weet hoe ik reageer op kakkerlakken ik vind het echt vieze beesten en ik ben er bang voor). Inmiddels wandelde meneer of mevrouw kakkerlak doodgemoedereerd over de houten vloer van het restaurant, een Colombiaanse meneer die er vlak bij in de buurt liep plette hem onder zijn schoen. Daarna at iedereen weer lekker verder… maar mijn eten smaakte na dit voorval niet zo lekker meer. Toen we opzij keken zagen we een klein doodshoofd aapje wat ook bij de eetzaal rondscharrelde in de hoop op een hapje.
Na de lunch vervolgende we onze weg per boot, we gingen op zoek naar het ‘apeneiland”, we moesten hier overigens apart een kaartje voor kopen.
Het was er wel erg toeristisch hier.. de aapjes waren helemaal niet schuw en ze sprongen bovenop iedereen. In de hoop een stuk banaan te bemachtigen, wat werd uitgereikt door de gids. Ik vond de aapjes eigenlijk leuker als ze gewoon in het groen zaten of op de bomen. Ik vond ze wel mooi van kleur en ze hadden hele sprekende kopjes ik heb er vele foto’s van gemaakt, op een gegeven moment sprongen ze ook zo bovenop mij. Ik heb mijn camera even uit handen gegeven om het te vereeuwigen. Ze bleven niet lang op mij zitten want ik had geen bananen. Wat me wel opviel was dat ze een ontzettend zachte huid hebben, want toen ze hun handjes op mijn arm of been legden voelde het zo zacht als een babyhuidje. Tussen de bomen vlogen hier vele vlinders rond waarvan het helaas onmogelijk was om een fatsoenlijke foto van te maken maar ze waren mooi. Toen we van de gids verder moesten lopen (omdat er al weer een volgende groep toeristen naar de open plek naar de aapjes kwam) zagen we verderop dat er wat inheemse bewoners stonden. Ze waren uitgedost in, naar wat ik aanneem replica kleding van zoals het vroeger was..
Ik vond het een aanfluiting, het had niets authentieks. Ook was er een groep met jonge mensen die een dans uitvoerde ik vond het allemaal wat te toeristisch. Ik heb er wel wat foto’s van gemaakt zodat jullie er een indruk van kunnen krijgen. Na dit bezoek gingen we verder met de boot. We zouden nog een eiland gaan bezoeken waar een “vruchtbaarheid dans” zou worden uitgevoerd. Eenmaal op dat eiland werden we naar een grote hut gebracht waar kinderen de dans uitvoerden.
Ze hadden nogal vreemde pakken aan vond ik, en wij Rich en ik werden “uitgekozen” om mee te dansen (echt met een rood hoofd liep ik mee te hupsen). Na het dansje was er gelegenheid om souvenirs te kopen...
Na dit eilandje ging het verder met de boot, we zouden naar een motorloos eilandje gaan. Maar eerst gingen we tijdens de vaartocht opzoek naar roze zoet water dolfijnen (die we op afstand ook gezien hebben) kwamen we aan bij het motor loze eiland.
We moesten hier ook weer een ticket kopen, wel raar hoor iedere keer kaartjes moeten kopen. We hebben er wat rond geslenterd en het moet gezegd het was hier schoon, en er waren geen vieze uitlaatgassen. Ook vuil was hier niet te vinden, wel weer grappige graffiti die op de houten huizen was aangebracht.
We hebben een lekker ijsje gegeten wat van natuurlijke ingrediënten gemaakt was en met fruit uit het oerwoud. Het smaakte in ieder geval best. Daarna gingen we weer richting boot, toen we allemaal aan boord waren ging het gas erop en ging het weer richting Leticia. Het was een dag waar we weer veel gezien hebben maar ik vond het allemaal wel erg toeristisch, ik zou deze tour niet nog een keer gaan doen. Onderweg naar huis zagen we "mist" boven het oerwoud hangen... het was geen mist het was rook! Vraag me af wat er brandde, ik hoop niet het oerwoud!
In mijn volgende blog.. we gaan richting huis… met als eerste een tussenstop in Bogota, daar kom ik erachter hoe de prinses (uit het sprookje) op de erwt zich heeft gevoeld…
Foto’s
2 Reacties
-
Helga:25 oktober 2019Prachtige foto's. Jullie zijn echte reizigers geworden😊
-
Silvia Weenink:26 oktober 2019Ja we hebben veel gereisd in Colombia en veel gezien. 🤗😄.