9 maart t/m 15 maart een eilandtourtje, we duiken en snorkelen nog even samen.

Maandag 9 maart.

Vandaag ga ik op eilandtour met Ilse, Rick, Ronald en Manon. We gaan eerst richting het Noorden de eerste stop is bij één van de vele grotten die Bonaire rijk is. Op weg naar de grot zien we een groene kolibrie die razendsnel door de lucht vliegt, als hij heel kort gaat zitten kan ik er een paar foto’s van maken.

De grot is vrij eenvoudig te bezoeken, er is namelijk een stenen trap, weliswaar oud maar nog wel begaanbaar. De stalactieten en stalagmieten zijn mooi, ook de kleuren zijn mooi. Dit is een grot waarin (beschermde) vleermuizen hun jongen krijgen.

Daarna vervolgen we onze weg die ons langs de kust voert. Ik leg het een en ander uit over het ontstaan van Bonaire. Bij het Goto meer stoppen we even wat langer en genieten we van de rust, er staan geen anderen bij het uitkijkpunt, heerlijk. De vogels en het ruisen van de wind is het enige wat we horen.

Als we verder rijden langs de oevers hebben we geluk er zijn flamingo’s te zien en niet zo ver van de kant af, mooi. Het komt goed uit dat we vandaag dit toertje doen want toevallig weet ik dat het mini museum Chichi tan in Rincon vandaag open is, daar maken we ook een stop. Hier heeft de tijd even stil gestaan, leuk om te zien hoe het leven er lang geleden aan toe ging. Ik ga met Myrna en Rick op de foto. In Rincon is ook de Cadushi Distillery daar stoppen we ook even.

De jongelui proeven het één en ander en krijgen uitleg hoe ze hier de likeur maken. Ik vermaak me in de tuin met de vele vogels. De tijd vliegt en voordat we het weten zijn we uren verder. De zuidkust doen we niet helemaal, het is tijd voor de lunch. Ik word getrakteerd door de jongelui, lekker hoor.

Dinsdag 10 maart

Ik moet vandaag even werken, Mein Schiff is er, dat houdt in dat ik een Duitse tour heb. Op dat moment wist ik het niet maar het zou voorlopig mijn laatste tour zijn met een bus vol mensen. Het Corona virus is aan het oprukken. We vragen ons af of Rick, Ilse Ronald en Manon nog wel terug kunnen vliegen op 13 maart. De ontwikkelingen volgen elkaar razendsnel op. Wat eerst de ver van ons bed show leek, komt ineens heel dichtbij. Het is een wereldwijde Pandemie geworden. 

Woensdag 11 maart

Ik heb een tourtje met de kleine bus, ik rijd zelf. Het is een gemêleerd gezelschap van 8 gasten, 2 Nederlanders, 4 Amerikanen en naar wat later blijkt 2 Roemenen. Ik dacht dat de mensen uit Rusland kwamen maar ze bleken uit Roemenië te komen. Ik overleg even met de Nederlandse gasten, ze verstaan Engels, mooi dan kan ik de tour in 1 taal doen. Dat is toch net iets makkelijker dan iedere keer switchen. De Roemeense gasten spreken en verstaan niet al te best het Engels. Ze gaan een beetje hun eigen weg. Als we bij Chichi tan zijn is het ontzettend druk er staan vele grote bussen. Ik vraag mijn gasten om op mij  te letten omdat ik, als ze in de mensen massa verdwijnen, ze uit het oog kan verliezen. De knal roze polo (mijn bedrijfskleding) helpt mijn herkenbaarheid te vergroten. Omdat het zo druk is word ik gevraagd door de dames van het museum om bij “onze tafel” te gaan zitten. Hier staat wat te drinken klaar voor de gasten en ook een lokale snack. Ze zijn bang dat anders mensen van andere bussen zich tegoed gaan doen. Ik ga bij de tafel zitten en mijn gasten gaan met één van de dames van het museum mee voor de rondleiding. De Roemeense gasten, een meneer en een dame gaan niet met de rondleiding mee. Zij zijn buiten en staan bij één van de kraampjes de snuisterijen te bekijken. Als ze na een tijdje komen zitten probeer ik een gesprek aan te knopen. Eerst vraag ik of ze wat willen eten en drinken, dat slaan ze af. Het gesprek loopt ook ietwat moeizaam. Ik kan niet goed inschatten of het een stelletje is of dat het vader en dochter is. Het blijkt een stelletje te zijn, ok denk ik. Dan verteld meneer dat hij van duiken houdt en bij Klein Bonaire leuk heeft gedoken. Als hij me zijn opgenomen beelden wil laten zien verschiet hij ineens van kleur en vertrekt met vriendin richting het kraampje. Ik begreep het eerst niet wat er aan de hand was, maar als ze even later terug komen vertellen ze dat hij zijn Gopro (waarde ongeveer € 400,--) bij het kraampje had laten liggen. En die was weg…. De verkoper die achter het kraampje stond had de camera ontdekt maar hij wist niet van wie hij was. Hij had hem meegegeven aan één van de vele gidsen, die inmiddels met de bus alweer vertrokken was. Gelukkig wist de verkoper de naam van de gids nog wel en ook voor welke touroperator hij werkte. De Roemeense man was niet bij mij gekomen maar had zich beklaagd bij de dames van het museum. De dames hadden geprobeerd om de gids te bellen, maar die nam niet op, hij was natuurlijk aan het gidsen. De Roemeense meneer wilde niet dat de gids de camera bij ons op kantoor zou afgeven, daar had hij geen vertrouwen in. Hij wilde dat de gids de camera weer terug naar Rincon zou brengen… nou dacht ik, als je hem zeker kwijt wil zijn moet je het zo oplossen…  Om een lang verhaal kort te maken, Ik heb ook nog geprobeerd om de gids te pakken te krijgen in Rincon maar die beantwoorde zijn telefoon niet. Daarop zijn wij (met een half uur vertraging) vertrokken en bij de stop op Seru Largu zijn mijn gasten zelf even op verkenning geweest. Ik heb die tijd benut om kantoor te bellen , de situatie uitgelegd en de telefoonnummers doorgegeven. Ik werd binnen 10 minuten terug gebeld, ze hadden de gids te pakken gekregen en de camera zou na zijn tour door hem bij ons op kantoor worden gebracht. Ik heb de Roemeense gasten hierover geïnformeerd, maar volgens mij geloofden ze me niet. De rest van de tour waren ze nog meer afwezig dan daarvoor. Toen de tour ten einde was en we stopten bij Plaza kreeg ik nog wel een tip (fooi) van hen, maar ze stapten als eersten uit de bus .Ik zag ze gehaast naar het kantoor lopen. Voordat ik met de rest van de gasten bij kantoor was zag ik ze het kantoor ook al weer uitkomen, mét Gopro! Ze hebben mazzel gehad, dat ze hem terug hebben gekregen, het zijn dure grapjes. Ik heb die dag best een leuke fooi gehad.

Donderdag 12 maart

Ik ga lekker snorkelen met de Queens bij Something Special. Ik heb mijn nieuwe camera bij me, ik vind het nog wel wennen.  De snorkeltocht was leuk, we gingen richting de jachthaven er was veel jonge vis te zien. Na afloop gaan we aan de koffie. ’s Avonds gaan we met zijn allen voor de laatste keer uit eten bij Cuba. Er kwam een percussieband spelen, en wij zitten vooraan het ging nogal hard.

Op de bodem zat een leuk schildpadje waar ik even naar toe ben gedoken. Er waren ook 3 duikers, die druk foto's aan het maken waren. Ze waren nogal verbaasd dat ik er ook was.. zonder duikgerei 😂.

Nog een leuk cadeautje een Peacockflounder die zich schielijk uit de voeten maakte.

Vrijdag 13 maart

Ik heb mijn laatste Dividesk dienst, het is een rare dag. Er komt een persconferentie en we krijgen te horen dat vanaf  zaterdag het luchtruim voorlopig gesloten gaat worden tot 30 maart en ook mogen er voorlopig (30 dagen) geen cruiseboten meer aanmeren. Bonaire neemt maatregelen tegen Corona en gaat op slot. Ik spreek nog diverse gasten die vragen hebben over terugvluchten en verwijs ze door naar kantoor. Maar daar is op dat moment ook nog niet alles bekend. Ilse Rick, Manon en Ronald hebben mazzel gehad dat hun vakantie nog door is gegaan want de laatste reguliere vlucht naar Nederland gaat die avond terug. Ze hebben een super vakantie gehad en wij hebben er van genoten om ze bij ons op Bonaire te zien en het te laten genieten van ‘ons” mooie eiland. We brengen ze ’s avonds naar de luchthaven en zeggen gedag, goede reis jongens! Nadat we ze hebben weggebracht gaan we bij Mark en Hellen langs we hebben een gezellige avond.

Zaterdag  14 maart

We zijn blij dat de jongelui veilig en wel weer in Nederland zijn aangekomen. We gaan ’s avonds een hapje eten bij Hellen (en dit is iemand anders dan Helen) en Martin. Hellen heeft Indische kip gekookt. Ze wilde eerst iets anders maken omdat wij nogal lastige eters zijn maar we hebben haar overgehaald om dat niet te doen. We zijn beiden geen kip liefhebbers maar we hebben de Indische kip beiden gegeten en het smaakte prima!

Zondag 15 maart

We maken een duikje bij Hidden Beach, ik vind het hier altijd zo mooi. Het is net een onderwater oerbos. Prachtig! We zien een schildpadje wat zich tegoed doet aan het koraal en hij gaat niet erg zachtzinnig te werk. En wij doen altijd zo voorzichtig om niets te beschadigen… nou hij niet hoor.

In mijn volgende blog…  snorkelen met de Queens en mooie papegaaien en de wereld... die gaat op zijn kop.