Zondag 4 augustus 2019 Rich krijgt gelijk... helaas en we genieten van een prachtige zonsopgang.

Zondag 4 augustus 2019

Het is ongeveer 22:00 als we besluiten om naar bed te gaan. We zijn moe het is een mooie maar ook vermoeiende dag geweest, we hebben zoveel gezien. De tanden poets ik in “onze” badkamer, ik gebruik het water wat we mee hadden genomen in de flessen. Dan gaan we naar boven, het is wel even wennen het is stik donker. Het kleine zaklampje geeft minimaal licht. Als we ons uitkleden wordt het ons al heel snel duidelijk dat het behoorlijk is afgekoeld… brrr. Overdag zo ongeveer 30 graden, nou dat is het nu echt niet meer. Op ons bed ligt alleen een laken waar we onder kunnen kruipen. Ik schat dat het een graad of 12 a 14 is en dat is erg koud alleen onder een lakentje. We kruipen dicht tegen elkaar aan en we proberen te slapen. Uit de jungle klinkt een kakofonie van geluiden, apen vogels en hele harde plonzen uit het meer. Het leek wel alsof er reuzen vissen aan het springen waren. Mooi deze geluiden, maar niet erg slaap bevorderlijk. Doordat ik het zo koud had duurde het niet lang of ik moest plassen. In het donker op zoek naar het lampje en ik kruip voorzichtig onder de klamboe uit. Brrr het is echt koud, Rich zei doe mijn t’shirt met lange mouwen dan aan”, zo gezegd zo gedaan hij gaat over mijn hemdje aan en ik kruip weer terug. Ik kan het maar niet warm krijgen… Dan bedenk ik me dat we ook nog een reis handdoek bij ons hebben (dankjewel Meggie!). Hup weer het bed uit.. de handdoek gepakt en zo goed en kwaad  over ons heen gelegd. Ik omklemde Rich inmiddels als een oester maar niets hiep,  behalve dan dat Rich inmiddels zich ook als een ijspegel voelde. Natuurlijk moest ik weeeeer plassen, eerst dacht ik, ik ga niet maar dit weet ook iedereen uiteindelijk moet je toch en moest ik er weer eruit. We deden echt ons best om te slapen maar al die geluiden ……… en als ik het koud heb kan ik echt niet slapen. We liggen uren wakker en weer moet ik plassen. Voorzichtig kruip ik het bed weer uit maar als ik weer terug wil kruipen in bed lig ik met mijn knie op de klamboe, deze zit met een oogje met schroefdraad in een net boven ons hoofd geschroefd, geen echt stevige bevestiging.

Nou Jullie raden het al, het hele geval viel naar beneden boven op ons. Richard was,  to say the least not amused… jij ook altijd onhandige… grrrrr. Ik met dat zaklampje op de grond opzoek naar dat oogje. Rich op zijn knieen op het bed en het schroefoogje op een andere plek in dat gaas geschroefd. Het leek wel banana split, ik moest er ook wel om lachen…. Toen we er eindelijk weer lagen probeerden we weer te slapen… wat niet lukte. Een uur later viel die rot klamboe weer naar beneden met de bamboe ring bovenop mijn hoofd. Rich lag op zijn zij en had het niet in de gaten. Toen ik zei “de klamboe is weer gevallen ”bromde hij terug,” mooi laat maar lekker liggen…”Nou het lag niet erg comfortabel met die bamboe ring op mijn hoofd en de berg muskieten net.. Ik heb het laken er maar tussen gedaan.. en voor de zoveelste keer probeerde ik de slaap te vatten. Weinig kans, na een half uur kwam Richard overeind, hij ging de klamboe weer opnieuw bevestigen… Om een heel lang verhaal korter te maken… we hebben geen oog dicht gedaan, allebei niet! Jammer Richard heeft gelijk gekregen…

Maandag 5 augustus 2019

   

We zaten om een uur of 5 ’s morgens al beneden en we hebben de zon zien opkomen. Dat was trouwens prachtig mooi om te zien, Rich heeft echt moeten opwarmen in de zon want die was na zijn nacht met mij in een ijspegel veranderd. Even later toen het weer wat lichter geworden was kwam één van de gidsen het piertje op, klom in een kano, dipte zijn tandenborstel in het meer, kloddertje tandpasta erop en hij poetste zijn tanden en waste zijn gezicht. Weer wat later kwam een van de andere gidsen, hij was die nacht aan het vissen geweest van 24:00 tot 2:00 en hij had een keur aan verschillende vissen gevangen prachtig waren ze.

      

Hij wilde de vissen meenemen naar Leticia om ze daar te verkopen. Hij ontdeed ze van de ingewanden, sneed ze in en bestrooide ze rijkelijk met zout. Toen gingen ze in een plastic zak en zou hij ze uren later meenemen op zijn rug (en nee er was geen koelkast). Inmiddels was de Duitse familie ook wakker, zij hadden door de kou ook niet zo best geslapen. Later hoorden we dat het uitzonderlijk koud was geweest, dát hadden ze nog niet meegemaakt. De dame die heel keurig was vertelde dat ze haar tandjes had gepoetst en zich had gewassen… toen ik informeerde met wel water vertelde ze met het stromende water uit de badkamer. Toen wij uitlegden dat dit water uit het meer kwam en dat ook het riool er in uit kwam vond ze het niet meer zo fris idee. Even later kwam de vrouw van de beheerder met de afwas van gisteren avond, die werd ook in het meer gedaan en weer later werd ook de kleding was ook in het meer gedaan. Het scheelt het was er niet erg druk bevolkt dus het zal wel geen kwaad kunnen maar voor mijn westerse begrippen was het wel raar. Riolering kwam in het meer, tandenpoetsen, vis schoonmaken, afwassen en wassen allemaal in het meer en het stromende water kwam ook uit het meer. Na het ontbijt werd ons gevraagd of we mee wilden op Piranha jacht, nou nee, wij zijn niet zulke vissers.

 Deze werden gebruikt als aas voor de piranha vistocht.

   

De mannen van het Duitse gezin gingen wel mee. Toen de heren terug kwamen hadden ze inderdaad wat piranha’s gevangen, deze werden (in het meer) schoongemaakt en gebakken voor de liefhebbers. Zo tegen de middag was het tijd om weer terug te gaan lopen richting Amazone.

Wij hebben nog wat door het bos gewandeld, mooi hoor.

  En net voordat we zouden vertrekken liep de Duitse vrouw over de kano’s (met op haar rug een rugzak met alle spullen, telefoons ipads etc.) ze was een beetje aan het dollen. Nou dat liep niet goed af, ze verloor haar evenwicht en belandde met een plons in het water. Ze was er heeeeeel rap weer uit, ze was niet zo van de piranha’s ondanks dat ons verteld was dat ze normaal niet aanvallen als er geen bloed aanwezig is. Gelukkig viel de schade reuze mee, alle apparatuur deed het nog en was niet eens helemaal nat geworden… kun je nagaan hoe snel ze eruit was. Er zat genoeg vis in dit meer......  

Eerst moesten de kleren een beetje drogen en toen was het tijd om te vertrekken .

  

Het was al heel warm en het pad was net zo glibberig als op de heenweg. En de omgeving nog steeds mooi, wel wat enge kruipende beestjes gezien onderweg.

  

   

Eenmaal weer in de boot kregen we te horen dat we nog even een stopje zouden maken bij een eiland met kinderen en apen. Nou dat was een tegenvaller…. Toen we het eiland naderden kwamen er 2 kinderen van ongeveer 5 tot 8 jr aangelopen die beiden een luiaard vasthielden zoals je een pop vasthoud. Ze hielden ze ook op de kop aan 1 poot… het was eigenlijk de bedoeling dat je er mee op de foto zou gaan en dan de kinderen geld zou geven. Maar daar werkten wij niet aan mee…. Wat een zielige vertoning, arme dieren. Dit uitstapje hadden ze beter niet kunnen doen, de kinderen waren best boos dat wij geen foto’s en geld wilden geven. De Duitse dame heeft het ze geprobeerd uit te leggen en was er heel stellig in maar leuk vonden ze het niet. Toen gingen we weer onderweg naar Santa Rosa waar we wederom een lunch aangeboden kregen.

    

En wij verheugden ons niet op de rauwe uiensalade.. Toen we aan tafel zaten kwam het personeel bij ons. Ze hadden ons herkend en ze boden ons vele malen verontschuldigingen aan, er was gisteren iets mis gegaan. Wij hadden wat anders moeten krijgen en niet alleen dat bordje met uien sla. Wij lieten ons verrassen, en verrast waren we toen we uiteindelijk onze lunch geserveerd kregen. Plate service… patat, uiensla én een enorm stuk vlees (met vet fubbels  en pezen). Ik heb moeite moeten doen om niet in een schaterbui uit te barsten… ha ha ja echt vegetarisch eten. Wij hebben ons vlees gedoneerd aan andere mensen aan tafel die het wel lekker vonden. Vanavond zullen we de schade wel gaan inhalen als we weer in Leticia zijn, ook qua slaap hopen we.

Toen we weer terug waren in Leticia, de laarzen weer terug hadden gebracht zijn we de straat overgestoken naar ons hotel. Onze spullen stonden nog netjes op het kantoor van de manager. We kregen een andere kamer, ook niet verkeerd maar wat oudbolliger, geen dubbele douche maar een bubbelbad en het bed lag prima. En morgen... dan zijn we uitgerust en kunnen we weer van een heerlijk ontbijt genieten..

 

Nadat we de spullen naar onze nieuwe hadden gebracht zijn we er even op uit gegaan. We waren beiden toe aan een drankje… Bij een kroegje hebben we buiten gezeten onder het genot van een drankje en hebben we nagepraat over deze onvergetelijke ervaring.

 

In mijn volgende blog we nemen een rustdagje, en we gaan naar de kapper.