27-4- t/m 10-5-2020 een bijna slapeloze nacht en mijn wandeling … gaat ietsjes anders dan gepland.

Maandag 27 april

Pfft.. je hebt van die dagen… ik had beter in bed kunnen blijven liggen vandaag want het er gaat echt van alles mis.

Ik heb echt waardeloos geslapen een paar uurtjes denk ik. We hadden een kolonie muggen in de slaapkamer (Richard heeft er minstens 6 of 7 doodgeslagen) niet voordat ze me lek hadden geprikt overigens dus ik zit onder de bulten. 😧 Ik heb een allergie pil moeten nemen omdat ik anders echt enorme grote bulten krijg. Als ik tegen de vroege ochtend eindelijk in een soort coma slaap ben beland, moet ik er uit. Want er staat een mooie wandeling op het programma, ik krijg mijn ogen bijna niet open. Ik ontbijt zelfs met mijn ogen dicht…als ik mijn contact lenzen in wil doen lukt dat niet, de tranen lopen over mijn wangen, na diverse pogingen geef ik het op. 😭De klok heeft genadeloos doorgetikt tijdens mijn gestuntel en ik moet me echt gaan haasten. Hoe zeggen ze dat ook al weer, haastig gespoed is zelden goed.. nou dat klopt! Ik kan mijn stoeltje niet vinden wat ik altijd meeneem, want na de wandeling drinken we gezamenlijk nog even een kop koffie. Ik probeer in mijn met watten gevulde hoofd te bedenken waar ik het ding voor het laatst gezien heb. Na enig nadenken weet ik het weer, de laatste keer had ik het bij me toen we bij Cliff gesnorkeld hebben, ah..het ligt nog in de auto van Loes denk ik. Als ik in haar auto kijk ligt mijn stoeltje er niet in, echt …… heb ik het gewoon bij Cliff laten liggen??!! Wat een stomme eend ben ik. Boos op mezelf 😡 ga ik met onze andere stoel op weg naar Hellen, inmiddels is het al echt heel laat geworden…. Ik rijd over de Kaya Corona, dan zie ik Richard ineens achter me rijden. De schat is me (ondanks mijn pest humeur) achterna gereden omdat ik ook nog mijn thermoskan met koffie vergeten was. Na een korte pitstop vertrek ik (nog later) weer richting Hellen, Ik had me ook al afgevraagd waarom we in vredesnaam bij haar hadden afgesproken als we bij de kust richting Lagoen zouden gaan lopen maar goed, als ik eindelijk bij het huis van Hellen aangekomen ben om ongeveer 7.10  is er niemand meer te zien…. Mijn humeur (wat toch al niet vrolijk was gestemd op dit moment) zakte ver echt ver beneden nulpunt.😒  Ik besluit maar om zelf alleen naar de kust te rijden, ik denk dan nog dat ik ze daar wel tegen zal komen. Als ik de eindeloze hobbel de bobbel weg ben afgereden en ook nog een eind langs de kust over het bobbel gebeuren leg ik de handdoek in de ring. Er is niemand meer te zien… helaas. Ik maak nog een paar plaatjes en ga terug naar Kralendijk.

   

Als ik terug naar Kralendijk rijd vergis ik me natuurlijk (want alles ging toch al mis) in de weg en kom via vele omwegen uiteindelijk weer in de bewoonde wereld. Ik heb het helemaal gehad gvd..😒 ik baal echt als een stekelvarken. Ik besluit om een poging te wagen om mijn stoeltje bij Cliff op te halen.. misschien heb ik geluk en ligt hij er nog. Jullie raden het al… niet dus. Onverrichter zake rijd ik terug naar huis. Richard is vandaag vrij, ik denk een kop koffie zal me goed doen. Als ik bij ons in de wijk rijd zie ik een mooie papegaai in een kalebasboom zitten. Ik kan het niet laten om er een paar plaatjes van te schieten.

 

Thuis aangekomen kom ik Richard tegen op de trap, hij heeft net het hele huis met muggenspul bewerkt en momenteel kan er even niemand naar binnen, hij is onderweg naar Kooyman (=  de grote doe het zelf zaak op Bonaire) om een of ander technisch iets te kopen. Of ik meewil vraagt hij vriendelijk… Kooyman echt?? Of all places🙄? Nee zeg ik nors, ik ga naar de Agavetuin, foto’s maken van de kolibries. Richard vraagt nog hoe laat ik terug ben, weet ik niet kan ik nog net uitbrengen. Ik weet dat Richard een duikafspraak met Mark heeft die ochtend (want ik zou immers lekker gaan wandelen).

   

Pas als ik geruime tijd met stoel koffie, en camera bij de Agaventuin zit word mijn hoofd weer de rust van alleen de wind en het geluid van vogels daalt op me neer. Ik geniet van de schoonheid die er om me heen is en maak veel foto’s van de vogels om me heen. Het leven is zo slecht nog niet. Als ik veel later weer thuis ben en gaat mijn telefoon nogal vaak af. En dan lees ik de berichtjes van onze wandelgroep, ze hadden zich echt zorgen gemaakt. Hadden 20! Minuten op me staan wachten etc etc. En oh, ja de afspraak was niet bij Hellen, maar bij Helen… en Helen woont in een heel ander deel van Bonaire enne de wandeling die was ook niet bij de kust maar heel ergens anders. Ik voel me behoorlijk schuldig dat ze zich zorgen hebben gemaakt over mijn welzijn. Ik app ze gauw en leg uit wat er gebeurd is. Achteraf gezien is het een soort van komisch dat wel. En als ik later de deur bij Loes open zie staan loop ik even binnen. En wat ligt er bij Loes op de bank??? Jullie raden het al mijn blauwe stoeltje. Eind goed al goed zullen we maar zeggen. 😊

Woensdag 29 april

Ik ga vandaag snorkelen met Maaike en Loes bij Sebastians wat is het mooi. We gaan wel zover tot aan Plaza, mijn oog valt op een draadkwalletje. Ze zijn zo mooi, doorzichtig met rode aftekeningen, aanraken moet je ze niet wat dat voel je best . Het lukt me om er een foto van te maken, wat best lastig is omdat ze zogezegd doorzichtig zijn.

      

Nadat ik vorig jaar met Jolien ergens aan het snorkelen ben geweest en tig steken van kwalletjes had opgelopen heb ik een rasguard (een uv ’t shirt met lange mouwen) gekocht en dat scheelt enorm. Je kunt ze natuurlijk ook tegen je gezicht aankrijgen maar ik kijk goed uit en het is me (nog) niet overkomen. Het valt me op dat er bij Plaza (wat nu geheel uitgestorven is en alleen werklui over de vloer heeft) veel minder vis te zien is als anders toen het hotel nog vol was met hotelgasten.

   

   

Ik vermoed dat ze de vis niet meer voeren… maar als ik met mijn vingers knip komt er wel vis.. in de hoop op een lekker hapje.

   

Als we al drie kwartier onderweg zijn zegt Loes, we zijn nu al drie kwartier aan het snorkelen, ja en… maar ze heeft natuurlijk wel gelijk, we moeten ook nog terug. Na een heerlijke snorkeltocht zijn we weer terug bij af en gaan we aan een welverdiende kop koffie.

Donderdag 30 april het water lokt....

 

 

En weer ga ik snorkelen, samen met Kathleen bij Bari reef. Op deze plek kan het soms onderwater behoorlijk “spoken”, en daar bedoel ik dan mee dat er behoorlijk stroming kan staan. Maar we hebben mazzel, vandaag geen noemenswaardige stroming, dat is mooi. We zwemmen eerst een heel stuk naar rechts wel tot Buddy Dive. In het water liggen allemaal touwen bij Buddy Dive, het is niet toegstaan om verder te zwemmen. Buddy Dive wordt momenteel gebruikt voor mensen die terugkeren naar Bonaire, ze moeten daar verplicht 2 weken in quarantaine zitten. Onder de touwen die we onderweg tegen komen zie ik baby trompetvisjes zwemmen ze zijn piepklein en heel schattig.

  

 

Ik had dat nog nooit eerder gezien. Als we weer terug zijn bij Bari reef zwemmen we nog een stuk verder naar Eden Beach. Moe maar voldaan komen we weer terug bij Bari Reef en drinken op ons gemak nog een bakkie koffie. Samen met een groep duikende Queens.

  

 

Vrijdag 1 mei

We gaan het weekend vieren, het Consulaat heeft zijn deuren weer beperkt geopend. Mark en Hellen hebben me gevraagd of ik wat foto’s van hen wil maken. Ik voelde me wel vereerd, maar ook wel wat onzeker hierover. Ze willen de moeder van Mark in Nederland verrassen met een foto van hen afgedrukt op canvas. Poeeh dat legt wel wat druk, ik heb de camera bij me en ik schiet wat plaatjes. Richard houdt ondertussen ons plekje warm en na de “foto sessie” doen we samen een drankje. Het is zoals altijd gezellig. Als ik later de foto’s bekijk zitten er wel een paar bij die ik leuk vind.

Mark en Hellen kiezen er een uit om af te laten drukken en ik krijg een paar weken later een berichtje in de app de moeder van Mark was aangenaam verrast geweest met haar verjaardagscadeau. Leuk!

Zondag 3 mei

We gaan duiken bij “De onbekende duikplek” zoals ik deze noem, het is in de buurt van Petri’s Pilar. Mooie plek maar wel lastig naar toe komen. Het ligt wat lager aan de kust en we moeten via een nogal steil pad naar beneden. Ik zie dat niet zitten met volle bepakking, Rich zet mijn spul voor me beneden, dat is fijn en veilig.

   

   

Onderwater is het zoals ik het altijd vind… mooi. Op een stuk koraal ligt een Balloonfish lekker te doezelen. Prachtig koraal alsof het gesculpteert is een prachtig stilleven. Koraal heb je echt in zoveel verschillende verschijningsvormen, prachtig zo divers de natuur is. Alles is anders en alles heeft zijn eigen schoonheid.

   

Maandag 2 mei t/m zaterdag 9 mei 2020

Maandag 2 mei

Ik ga wandelen… jippie..ik kan mijn ogen open houden. En vandaag gaat het opstaan  iets prettiger, ik ben niet echt een ochtend mens (en de nacht voorafgaand aan het wandelen meestal niet zo bijzonder goed slaap). Maar ik ben op tijd en op de juiste plek! We wandelen vandaag in de buurt van Sabadeco, we gaan richting Seru Largu.

 

 

 

  

 

 

Onderweg mooie vergezichten, bomen, bloemen etc etc. Aan een aantal bomen hangen olielampen met reflectors erin, zeker handig als je in het donker hier zou moeten rijden, want straatverlichting is er in de knoek niet. Het mos wat met plukken in de bomen hangt en waarvan wij eerst denken dat het erop is gewaaid blijkt uit het hout te groeien.. Dit soort mos gebruikte ik vroeger als ik bloemstukjes maakte tijdens het  bloemschikken. Hier hangt het gewoon in de bomen. Zowel Marianne als ik maken veel foto's tijdens onze wandelingen.Na een heerlijke wandeling drinken we gezamenlijk koffie en gaat ieder weer zijns weegs. Het is best een heel werk om de (te veel) foto's die ik maak allemaal  afzonderlijk te benoemen, dat ga ik in de toekomst niet meer doen. De plaatjes spreken vaak wel voor zichzelf denk ik.

 

   

 

   

  

En misschien moet ik ook wat minder foto's plaatsen.... want ik kan me voorstellen dat het wat gaat vervelen al die foto's.

De rest van de week verloopt prima, en rustig. De dagen kabbelen voort.

Ilse en Edwin zijn deze week alweer 2! Jaar getrouwd, wat vliegt de tijd toch. We nemen er een drankje op.

Donderdag 7 mei

Eindelijk gaan we weer snorkelen als groep met de Queens want het mag weer.. wel met social distancing maatregelen. Omdat het best een beetje waait hebben we afgesproken bij Donkey Beach, dat is niet mijn favorite snorkelstek. Veel zand en bijzonder koraal is hier niet. Het er in komen is wel heel makkelijk, zandbodem. Na het snorkelen drinken we (op gepaste afstand) gezamenlijk koffie.

 

   

 

Vrijdag 8 mei

We gaan het weekend vieren bij Karels, dit is één van de weinige plekken die niet dicht zijn gegaan tijdens de Corona toestand. Mooi zoals de zon langzaam in de zee zakt.

Zondag 10 mei

Een duikje bij Alice in Wonderland staat op het programma. Richard is goed te volgen onderwater…. Knal roze zwembroek en gele vinnen heel handig. Sommige visjes zijn ook zo mooi uitgedost met de meest prachtige kleuren en patronen.

 

  

   

Ik word verwend, ik zie een mini mini baby koffervisje als ik een foto wil maken van een openstaande oester.. 

In mijn volgende blog.. Rick is jarig, we wandelen weer, we duiken en snorkelen nog steeds.