21 december t/m 24 december 2019, zingen, vliegen en .. welcome to Panama.

Zaterdag 21 december 2019

Tijdens de kerstmarkt kopen we een paar mooie schilderijtjes. Een collega van Richard kan heel mooi schilderen, ik word helemaal blij van de vrolijke kleuren.

 

Het is een rustige dag, met in de avond een optreden van ons Popkoor op het Wilhelmina plein.

Het hele koor heeft zijn best gedaan we zien er piekfijn uit, allen mooi in dezelfde kleuren gekleed wit zwart en rode kledij met wat kersterige accenten. Er wordt geregeld dat er ook microfoons klaarstaan, hoe het komt weet ik niet maar ik vond het zingen niet zo goed gaan (slechtste optreden tot nu toe). Jammer maar helaas, volgende keer beter.

Zondag 22 december 2019 we gaan naar Panama

We hebben de rugzakjes weer gepakt, veel hebben we niet nodig voor een weekje weg. Het weer in Panama is ook tropisch, misschien met wat meer regenbuien. We hebben onze regenponcho’s die we in Colombia hadden aangeschaft bij ons (ze zitten nog in de verpakking). Vandaag vliegen we van Bonaire naar Curaçao en vanuit Curaçao naar Panama city. We hebben een hotel geboekt wat net buiten Panama ligt, tegen het regenwoud aan. We hopen dat we weer mooie dingen gaan zien. Het vluchtje van Bonaire naar Curaçao verloopt prima, Divi is keurig op tijd.

We moeten op Curaçao weer helemaal door de douane (ik vind dat echt zo vreemd), onderweg komen we een grappig bord tegen waar ik even in poseer.

Op Curaçao aangekomen hebben we niet heel veel tijd tussen de overstap, maar nog wel genoeg tijd om een heerlijk ontbijtje te eten en een bakkie koffie te drinken. Dan is het wachten op het vliegtuig van Copa air. We hadden gisteren al ingecheckt en we hadden mazzel er waren nog 4 beschikbare stoelen, waarvan 2 bij de nooduitgang. Die hebben wij genomen. Toen we waren ingestapt zaten we riant, wat een beenruimte heerlijk. De vlucht verliep ook helemaal naar wens, prima maatschappij hoor Copa. We kregen zelfs nog een broodje en wat te drinken aangeboden en dat op een vlucht van 2 uurtjes.

  

Onze eerste kennismaking met Panama was niet zo leuk… “Welcome to Panama” ahum…

Na de landing gingen we onderweg naar de douane. En daar hebben we een onaangename ervaring gehad. Toen we de trap afliepen naar de douane hal zagen we al dat het enorm druk was, rijen met mensen. De balies waren links van de trap maar wij moesten rechts van de trap (tegen de muur) aansluiten in de lange lange rij. Er waren zoals op alle luchthavens van die zwarte (ik noem het Efteling lintjes) met palen. Pfft we bedachten dat het nog wel even kon gaan duren (achter ons sloten ook nog vele vele mensen aan).Het schoot niet echt op, het ging echt tergend langzaam (het begon op Miami te lijken). Er liepen ook wat medewerkers van de luchthaven rond in gele broekpakken. Toen we al een uur in de rij stonden opende een van de dames in het geel één van de linten en gebaarde naar de mensen dat ze haar moesten volgen naar een andere rij/balie. Wij waren daar ook bij en we waren toen blij met deze oplossing. De rij waar wij in stonden was niet zo lang meer, maar ook hier ging het nogal langzaam (weer drie kwartier verder).. Toen kwam er ineens uit het niets een dame met een wit pak aan (met streepjes op de schouders), zij vertelde de mensen uit onze rij dat we allemaal weg moesten en weer helemaal achteraan moesten sluiten (daar waar we vandaan waren gekomen maar dan niet halverwege maar helemaal achteraan, achter de mensen die na ons in de rij hadden aangesloten). Het gezin wat voor ons stond (vader moeder en 3 kinderen) waren helemaal niet mee eens met deze gang van zaken. De moeder sprak Spaans en ging in gesprek met mevrouw in het wit. Die heeft toen gezegd dat zij voor deze ene keer dan wel mochten blijven staan. Wij zijn achter dit gezin blijven staan, in de veronderstelling dat wij ook geholpen zouden worden.

Maar dát pakte even anders uit… Toen het gezin voor ons eindelijk door de douane heen waren zijn wij richting loket gelopen. De jongeman achter het loket was klaarblijkelijk nog niet klaar voor ons en gebaarde dat we terug moesten. Weer braaf gewacht achter de streep, eindelijk wenkte hij ons toen we vlakbij hem waren riep hij ons toe “Are you diplomat’s “? Toen ik antwoordde van niet maakte hij ons duidelijk dat wij niet geholpen zouden worden door hem. (het gezin wat voor ons stond en wat hij even ervoor wel had geholpen waren ook zeker geen diplomaten). Wij  vonden dit niet zo leuk (heel zacht uitgedrukt😠). Toen we begonnen te protesteren kwam “mevrouw” in het wit met haar streepjes op de schouder naar ons toe en maakt ons heel duidelijk dat we weg moesten en helemaal achteraan aan mochten sluiten.  Ik werd echt ontzettend boos toen🤬 , ik voelde me gediscrimineerd! Maar er was niets aan te doen, we moesten achteraan sluiten. En we moesten zelf die lintjes dingen omhoog doen, toen ik hem er niet meer terug in kon krijgen (ook doordat ik zo woest was , dacht ik zoek het uit) en heb het ding richting grond gesmeten👿. Om dit lange verhaal kort te maken, na nog een hele tijd achteraan in de rij te hebben gestaan werden wij als laatsten, echt als allerlaatste van alle mensen geholpen. Met dank aan het keurige grondpersoneel van Panama airport, klasse!

Onze eerste ervaringen in Panama werden er niet beter op toen we de auto (die we via Expedia) hadden gereserveerd en waarvoor we bij Expedia een verzekering hadden afgesloten wilden gaan ophalen. De balie van Alamo was zo gevonden, Richard overhandigde de documenten aan de medewerker. Deze wierp er een blik op en vertelde ons dat hij wel een auto voor ons had maar dat de verzekering die wij hadden afgesloten (en hadden betaald) niet werd geaccepteerd door Alamo. Hij wees naar een groot blauw rechtopstaand bord bij de balie in de buurt, daarop stond in het Engels de regels. Toen we vroegen hoe dat dan moest met wat we betaald hadden was zijn antwoord dat we het maar terug moesten zien te krijgen bij Expedia (dit is tot op de dag van vandaag niet gelukt, want Expedia is niet per e-mail bereikbaar, je moet ze bellen wat ook niet lukt trouwens). Toen we vroegen om een folder van Alamo waarin die voorwaarden dan staan was er geen folder, meneer bleef maar naar dat bord wijzen. Richard heeft er een paar foto’s van gemaakt. En toen gingen we maar verder met het regelen van de auto. De medewerker wist binnen 1 seconde wat het ons zou gaan kosten als we de auto zouden nemen met een allrisk verzekering $400,-- (bijzonder). Maar goed wij willen in een zuid Amerikaans land geen risico’s lopen dus gingen voor de allrisk verzekering. Terwijl Richard en de medewerker met de autohuur bezig gingen. Heb ik voor de zekerheid nog een foto van dat bord gemaakt (waar niet op stond dat dit regels waren van Alamo, de bedrijfsnaam stond er niet bij) heb ik ook een foto gemaakt van de balie waar achter de medewerkers wel met grote koeieletters Alamo te lezen was. Toen ik weer bij de balie stond keek de medewerker mij aan en zei “I am not renting a cart to you anymore, because  you took a picture off me”. Ik was met stomheid geslagen 😲 ik probeerde uit te leggen dat ik dat had gedaan ivm de verzekering maar meneer was op zijn teentjes getrapt. Ook toen ik aanbood om die foto te verwijderen bleef hij bij zijn standpunt, hij vond dat wij geen vertrouwen hadden in “zijn” bedrijf. We kregen geen auto meer van hem, punt uit. De foto heb hierna natuurlijk niet verwijderd! Nou het ging lekker in Panama… We zijn maar opzoek gegaan naar een ander bedrijf, Hertz nee hoor wij hebben geen enkele auto, Avis, dito. Ik begon er stilletjes aan te denken dat meneer bij Alamo op een knopje had gedrukt en geen enkel verhuurbedrijf ons meer een auto wilde verhuren.

Uiteindelijk bij balie no 3 (die aan de andere kant zat) hadden we meer succes, een aardige medewerker hij had een auto voor ons en het was nog goedkoper ook $ 350,-- met allrisk verzekering. Pfft. We waren blij, maar door al dit oponthoud was het wel al heel veel later geworden dan we hadden verwacht. En we moesten nu in het donker naar ons hotel zien te komen, dat lag weliswaar niet in Panama City, maar we moesten wel door Panama City rijden om er te komen. En ik heb Rich niet benijd! Wat een drukte, agressief rijgedrag, getoeter en links en rechts ingehaald worden in een vreemde stad waarbij je ook nog blind moet varen op Google Maps (die soms niet altijd even op tijd is met de aanwijzingen en waarbij het soms ook niet helemaal helder is welke kan je uit moet). Ik maak een diepe buiging voor mijn man. Toen we eenmaal uit het drukke stadsverkeer waren werd het beter. Het hotel was zo gevonden en we werden verwacht, onze kamer was prima in orde. We hadden zelfs 2! Twee persoonsbeden. Prima badkamer en het hotel lag tegen het regenwoud aan prachtig. Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we naar beneden gegaan om een hapje te eten. De menukaart was karig…. Heel veel vette dingen (pizza, hamburgers etc etc) mmm niet echt lekker maar goed voor dit keer wel ok. Mijn pizza was echt niet lekker, dikke lagen met vette kaas erop en een zompige bodem. Richard kreeg een vette hamburger. Wij hoopten dat het “echte” restaurant lekkerder eten op de kaart zou hebben staan. Maar het zou later blijken dat er geen ander restaurant was. We hebben later die week nog een hilarisch tafereel gezien met een gezin wat ook eten had besteld, maar daarover later.

Maandag 23 december 2019

Na een goede nachtrust, zijn we richting ontbijtbuffet gegaan. Dat was best in orde alleen is het brood van een heel andere kwaliteit dan wij gewend zijn. Nogal taai, maar er stonden voldoende lekkere dingen. Vers fruit, fruit yoghurt, roer ei (natuurlijk) en nog veel meer dingen. Er stond ook voldoende personeel in de ontbijtzaal, als je opstond om even een kopje thee erbij te halen werd je gebruikte bord en bestek gelijk weggehaald. Daar moest ik ook even aan wennen.. Na het ontbijt zijn we bij de receptie gaan informeren of er nog iets te doen was om en rond het hotel.

We boften, er zou om 09.00 een wandeling zijn mét een een gids, dit werd door het hotel geregeld. Fijn, we hebben ons even omgekleed, lange broek, dichte schoenen en camera mee. De gids was vriendelijk, en onze wandelgroep was niet al te groot. We begonnen dicht bij het hotel, er stond een vlinderkas waar we naar binnen gingen. Vlinders komen uit rupsen en daar hebben we er ook wel wat van gezien.

  

In de kas vlogen veel vlinders vlogen rond, mooi hoor en ik heb er vele plaatjes geschoten.

   

   

  

Na de vlinderkas gingen we naar de kikkerkas. Ook leuk, kleine groen met zwarte (gif) kikkertjes. En een prachtige boomkikker, en andere kikkertjes waren er te zien we keken onze ogen uit. De gifkikkertjes zo las ik later online kunnen heel giftig zijn maar in gevangenschap worden ze minder of niet meer giftig, dit heeft te maken met het voedsel wat ze dan eten. 

       

Na de kassen gingen we aan de wandel, wat een prachtige omgeving zo groen. Onderweg ging onze gids met een stokje in een hol zitten poeren en even later liep er op die stok een bullet ant.

  

     

Geen lekker beestje als je hierdoor gebeten wordt schijnt het pijnlijker te zijn dan contact met een Lionfish (en dat is ook niet mals zo hebben we gehoord). Het was een mooie wandeling en we hebben genoten.

   

  

  

  

Midden door het oerwoud loopt een treinrail. Bijzonder we zagen meerder groepjes witsnuitbeertjes oversteken. Zelfs toen er een trein naderde stak er nog eentje over.

     

  

  

  

  

 

Nadat we weer terug waren in het hotel zijn we eerst even onder de douche gesprongen, we hadden nogal gezweet, het was warm en vochtig in de jungle.

Daarna hebben we geluncht in het hotel (geen succes). En hebben we het rustig aan gedaan. Het uitzicht vanuit ons hotel was ook mooi.

   

Dinsdag 24 december 2019

In het hotel stond een grote kerstboom, zodat we toch nog een beetje kerstsfeer hadden.

Na het ontbijt hadden we het plan om richting Panama stad te gaan om daar het één en ander te bekijken. We zijn begonnen bij  La Vieja oude ruïnes die ze aan het restaureren zijn. Er was ook een museum bij, dat hebben ook even bezocht. Toen we in de oude toren op de trap liepen zag ik vleermuizen vliegen. Rich zag waar ze zich hadden verstopt, en ik kon er een paar leuke plaatjes van schieten.

   

  

 

We hadden vanaf daar ook een prachtig uitzicht op het water.

Daarna besloten we om naar het oude stadsdeel van Panama te rijden (wat weer niet meeviel voor Rich, het rijden dan). Pfft echt niet grappig hoor en druk... maar het is natuurlijk wel weer gelukt. De auto hadden we op een rustige plek gezet, we werden gelijk benaderd door een meneer die ons ongevraagd allerlei informatie gaf over oud Panama stad. Rich heeft hem een paar dollar gegeven voor de moeite, hij was er blij mee. En wij zijn aan de wandel gegaan. Wel warm hoor in de binnenstad, mooi oude kerken en gebouwen. Ik heb veel kerken van binnen bekeken, prachtig. Daarna hebben we onszelf op een lekker ijsje getrakteerd. We hebben we leen paar uurtjes rondgeslenterd.

  

    

      

  

  

  

  

Daarna zijn we richting het stadspark gereden. Dat is geen normaal park, het is een enorm groot jungle gebied met wat heuvels. We hebben genoten van de omgeving en toen we de heuvel waren opgelopen hadden we een prachtig uitzicht op Panama. Echt apart zo dicht als het oerwoud bij de stad ligt. Toen we in de auto zaten merkte ik pas goed dat ik pijnlijke grote tenen had, we hadden totaal denk ik wel een uur of 5 gelopen.... Later in het hotel zag ik wat het probleem was, de nagels waren wat blauw aan het worden. Door het afdalen van de heuvels waren mijn voeten in de schoenen aan het schuiven gegaan en waren de nagels tegen de voorkant v.d. schoen aangekomen. Het was best pijnlijk voornamelijk de nagel van de rechter grote teen. Die is later mooi donkerblauw gekleurd, de andere nagel is weer bijgetrokken. Maar ik heb de resterende dagen alles op mijn teenslippers bewandeld en dat was soms meer dan uitdagend!.

  

  

  

In mijn volgende blog, een bezoek aan de dierentuin en wandelen, over rode klei, waterstroompjes, bruggetjes en we zien zoveel groen groen en we komen allerlei dieren tegen