22 juni t/m 1 juli 2018, rustige dagen, oven met een luchtje, duiken, het regent pijpenstelen…

22 t/m 1 juli alles gaat zo zijn gangetje,  ik blijf me nog steeds verbazen over bepaalde zaken.. en  Duiken en snorkelen het blijft mooi…

Ik verbaas me nog steeds over hoe dingen hier soms gaan.. ik vind dat soms heel irritant en incompetent dat ze maar fouten blijven maken en wij er iedere keer achteraan moeten. We hadden de wegenbelasting voor al onze voertuigen netjes betaald. Krijgen we op een geven moment post van de belastingdienst, dat we voor één voertuig het geld terug gestort kregen (daar gingen ze de fout mee in). Maar goed het geld werd door de belastingdienst op de rekening gestort, vervolgens kregen we een aantal weken later weer bericht dat we dat wat we terug hadden gekregen weer moesten betalen (en dat klopte). Pfft.. echt.

Weer een paar weken later krijgen we bericht van de bank dat we de verzekering van de motor moeten betalen en wel 2! keer voor dezelfde motor.. 1x op Edwin zijn naam (terwijl we dit echt hadden doorgegeven  dat we de motor hadden gekocht en deze op onze naam moest staan) en 1x op onze eigen naam. Nou we zijn natuurlijk niet van plan om 2x voor dezelfde verzekering te gaan betalen, maar het betekend wel weer dat ik er op uit moet. En naar de verzekering maatschappij moet om het (nog een keer!!) te laten aanpassen. Ik verwacht dat het volgend jaar weer precies hetzelfde gaat…

24 juni hebben we gedoken naast Angel City en dat was zoals altijd weer mooi.
  

26 juni, gesnorkeld  en geluncht met de Queens bij Sorobon.

Vandaag staat er een snorkeltocht op het programma bij het rif van Sorobon. Ik ben er nog nooit eerder geweest. Ik rijdt met Leyla mee, carpoolen is handig in dit geval want het is een best stukkie rijden er naar toe. Leyla vertelde me dat het erg mooi is maar dat het een best eind lopen is naar de snorkelplek. Als we zijn aangekomen bij Sorobon gaan we met een clubje van 4 Queens op pad. Marianne weet hier goed de weg en zij is onze gids vandaag. Leyla had gelijk, het is inderdaad een best eind lopen… eigenlijk is het meer aqua joggen. We moeten een heel eind door het ondiepe water lopen tot aan het vlot of er iets voorbij, het ligt even aan hoe diep het water daar is. Geleidelijk wordt het water dieper, en dus is het ook zwaarder om er doorheen te waden. Als we voorbij het vlot zijn gaan de vinnen aan en het masker op. Dan is het nog een eindje zwemmen en toen.. Jongens wat een prachtig rif.. heel ondiep met een grote verscheidenheid aan koralen, veel vis. Het leek wel alsof we in een aquarium aan het zwemmen waren. Het water was zo ondiep dat je af en toe bang was dat je met de buik het koraal zou aanraken. Marianne vindt ook nog een duikbril die tussen het koraal op de grond ligt, deze hoort hier niet dus ze neemt hem mee.

Gelukkig stond er weinig wind en daardoor ook weinig stroming want anders zou je het koraal zo kunnen beschadigen. We keken allemaal onze ogen uit. En ik maakte natuurlijk, zoals altijd weer veel foto’s ervan.

Na het snorkelen toen we bij de Beach Hut lekker aan de koffie zaten,  begon het te regenen en dat was voor de Heremietkreeftjes het tijdstip om letterlijk uit hun schulp te kruipen. Prachtig zijn ze.

Toen iedereen aan tafel zat konden we de lunch bestellen, het was heel gezellig en ook erg lekker moet ik zeggen.

Deze plek is echt de moeite waard om te gaan snorkelen.

Vrijdag 27 augustus we eten een keertje friet, ovenfriet wel te verstaan.

Vandaag hadden we besloten om weer eens een keer friet te eten, en aangezien de enige frietzaak van Bonaire bezig is met een verbouwing (hij ligt helemaal plat). En omdat we geen frituurpan hebben werd het ovenfriet (uit de heteluchtoven). Zo gezegd zo gedaan, Richard doet dit altijd en ik bemoei me er niet mee. De oven staat buiten op het balkon op ons buitenkoelkastje. En Richard die normaal niet zoveel ruikt, rook een heel vies luchtje en.. het verklaarde veel.

Hij ging op een gegeven moment naar buiten om even de friet te checken en hij zei letterlijk. “het stinkt hier naar verbrand plastic”. Nou dát klopte dus volledig, het bleek dat het stopcontact met stekker helemaal aan het smelten was. Ik ben blij dat we er geen brand van gekregen hebben, en ik vraag me ook af waarom de stoppen er niet uitgevlogen waren maar goed (hoogwaardige kwaliteit?)... Het verklaarde wel waarom de koelkast zo vreemd deed de laatste tijd, hij koelde af en toe helemaal niet meer. We waren al op zoek geweest naar een andere koelkast voor op het balkon omdat wij dachten dat hij het aan het begeven was.

Beide stopcontacten waren helemaal aan het smeulen geslagen. Richard heeft ze de volgende dag beiden vervangen alsmede de bedrading in het stopcontact en voilà , alles werkt weer, heel blij met mijn handige man. De stekker van de koelkast was ook al zodanig gesmolten dat daar ook een nieuwe aan moest ook de koelkast doet het weer prima nu.

28 juni

We gaan even langs bij Liesbeth en Carel. Ze hebben een heel mooi nieuw afdak in de tuin gebouwd (een Gazebo waarvan het dak met palmblad wordt bekleed) Ik zie dat Liesbeth is in het bezit is van een hele bijzondere armband, ze heeft hem in Nederland laten maken.

Hij is gemaakt van ….. een zilveren vork van het bestek dat van haar Oma is geweest. Prachtig vind ik hem, ze heeft er toentertijd 2 van laten maken, ook eentje voor haar zus. Wat een mooie herinnering heb je dan. Verder zien we als we bij Carel en Lies wegrijden dat iemand heel creatief is geweest met het beschilderen van de palen van de muur die rondom het huis staan, mooie Gekko’s. Bougainville is ook altijd mooi trouwens.

30 juni ff boodschappen gedaan en ik zie een bordje in de winkel met een wel heel pakkende tekst..

1 juli het regent pijpenstelen.. maar bikkels als we zijn gaan we toch duiken..

Het heeft ’s nachts behoorlijk geregend en ook in de ochtend regent het. Als het even droog is besluiten we om toch een duikje te gaan maken.

Spul ingepakt, tanks gehaald en richting Zuid, we gaan duiken bij Yellow Hut. Het ziet er somber uit.. geen zon, en dreigende lucht.

Dat is onderwater ook goed zichtbaar, de kleuren zijn dan veel minder helder. Ondanks dat toch een prima duik, we zien  in de verte een schildpad en een Southern Stingray.  Maar ook 3! Verschillende soorten Murene’s.

Als we naar de kust zwemmen wijst Rich naar boven.. ik kijk en ja hoor.. het regent weer pijpenstelen. De druppels maken allemaal kringen in het water. Als we eenmaal op de kant staan is het geen pretje om je om te kleden.

Brr ik bibber van de kou, gauw het natte goed uit. Op de achterbank kleed ik me aan (heel onhandig trouwens om te doen). Daarna klim ik tussen de stoelen door en gaat Rich zich omkleden op de achterbank. Als we thuis zijn sta ik langdurig onder de warme douche, heerlijk. We eten tussen de middag een kop hete soep, lekker we zijn weer helemaal opgewarmd.

’s Avonds gaan we uit eten bij Sebastians en ondanks dat we niet gereserveerd hebben kunnen we aanschuiven. Het is de “Italiaanse avond” Rich had gehoord dat de pizza’s heel lekker zijn met een mooie dunne bodem. Dat klopte ook, maar ik vond mijn pizza wel erg machtig (veel kaas erop) en krijg hem  dan ook niet niet helemaal op. De lucht is nog steeds dreigend, maar gelukkig houden we het tijdens het eten droog, want wij zitten op het terras aan zee en daar is geen overkapping. Eenmaal thuis begint het weer te hozen.. maar dat vinden wij niet erg.. we buiken heerlijk uit.  Dit was onze eerste echte regendag op Bonaire. Het was wel hard nodig want het had al sinds januari niet echt meer geregend. De dieren en planten zullen er heel blij mee zijn.

Volgende keer.. we wonen een diplomering bij – Kai en Chris zijn in Australië aangekomen -  en ik ga eens iets anders met mijn foto’s doen..