25 t/m 29 december 2019, oerwoudverkenning op teenslippers een lanspuntslang, en dieren veel dieren.

25 december 2019 - Panamá, Panama

Woensdag 25 december 2019

Gisteren middag zijn we ook nog even in een shopping mall geweest, gigantisch. Daar valt de shopping mall op Bonaire echt bij in het niet. In het midden stond een enorme kerstboom, ik denk dat ze hem met behulp van een hoogwerker hebben versierd.

Na het ontbijt besluiten we om er weer op uit te gaan. We gaan het groen maar weer opzoeken. En groen is Panama beslist, wat me opviel is dat er hier beduidend minder afval / plastic in de bermen ligt. Dat was in Colombia veel erger. Gisteren tijdens onze wandeling hebben we weer bladsnijdermieren gezien.

Daar zie je er veel van in Panama, van de hotelgids hebben we het verhaal erbij gehoord. Interessant…. De bladsnijdermieren hebben in hun kolonie 3 verschillende soorten mieren. De werksters (die de stukjes blad afknippen en mee nemen naar het nest), de soldaten die alles beschermen en ze hebben ook nog hele kleine schoonmaakmieren zij moeten ervoor zorgen dat de stukjes blad zonder bacteriën of ziektes in het nest komen. Vaak zitten de schoonmaakmieren op stukjes blad die door de werksters worden vervoerd. Die stukjes blad dienen overigens niet voor voedsel, wat ik had verwacht. Nee, ze bevatten een stofje wat de bladsnijdermieren gebruiken voor hun schimmeltuin (de schimmels eten ze dan wel) de blaadjes dienen als een soort van kunstmest. Bijzonder vond ik dit om te horen, nooit verwacht en nooit te oud om te leren.

De gids had ons ook verteld over de (bruine) noten die de indianen gebruiken om pijpjes van te maken. Een gaatje zit er al in, even een deel eraf snijden dan een hol pijpje eraan et voila. Ook had de gids ons verteld welke naalden ze gebruikten om gifpijltjes mee te maken. We hebben van Colombia onthouden dat het niet verstandig is om tijdens het wandelen je ergens aan vast te houden. Ook hier staan er best veel bomen die scherpe uitsteeksels hebben.

We gaan naar een natuurpark genaamd Soberania, het wandelen op teenslippers is soms echt een uitdaging. Richard loopt gedurende al onze wandelingen ook op teenslippers. We blijven wel op het pad want je weet niet wat er in de hogere vegetatie rondloopt of kruipt. Hoog boven ons in de bomen klinkt lawaai.. aapjes.

En niet alle paden zijn glad, veel steentjes en ook gaat het omhoog en omlaag soms. Verder is het af en toe erg glibberig het is tenslotte regenwoud en op sommige stukken komen we rood slib tegen. Kleine stroompjes water die we over moeten steken, van de ene steen op de andere, al glibberend de overkant bereiken.

Maar het is de moeite waard, heerlijk deze wandelingen en wat een verscheidenheid in planten, bloemen zaden vruchten en dieren zien we onderweg. Mini orchideeën, wortels en lianen in prachtige kronkelvormen, zaden die er uitzien als een exotische sieraden. En groen wie het boek 50 tinten grijs heeft gelezen moet maar eens hier komen kijken honderden kleuren groen.

De parapluplant die ik als tiener in mijn slaapkamer had groeit hier ook in grote getallen, katten zijn hier dol op. Paddenstoelen en elfenbankjes alles groeit hier. En de vogels, prachtig in felle kleuren maar ze zijn zo schichtig, het valt niet mee om wat foto’s ervan te maken. Een paar keer zien we zelfs een luiaard in de hoge boomtoppen.

Zodra de vogels wat horen vliegen ze weg en vaak was ik dan te laat met de foto. Moe en voldaan komen we weer terug bij ons hotel.

Een kerstdiner zit er niet in, we proberen nog een keer het restaurant van het hotel. Jammer… weer was het niet om naar huis over te schrijven. Ik dacht ik neem de sla dat is altijd goed, maar hij was wat bijzonder… sla overgoten met een mierzoete ik vermoed zeer chemische aardbeien saus (hoe verzin je dat?).

Donderdag 26 december

Even een foto van de voorkant van ons hotel.

We besluiten om de dierentuin van Panama met een bezoekje te vereren. De entree is niet duur $5,-- per persoon, echt goedkoop. En ondanks dat de dierentuin echt wel groot is qua oppervlakte, zijn de hokken van de dieren niet erg groot. De Tapir heeft naar ons idee best een leuk verblijf maar de jaguar niet. En de papegaaien ook niet, jammer. In de dierentuin zien we ook een paar Toekans, zijn we in het wild nog niet tegen gekomen.

Na de dierentuin gaan we nog een keer naar het oude stadsdeel van Panama, we willen nog een poging ondernemen om een keer lekker te eten. We volgen Tripadvisor met het advies. Helaas ook bij de tent waar we dit keer een hapje doen is het niet bijzonder, Rich geniet wel van een Panamees biertje. De volgende dag heb ik er buikpijn van deze lunch.. jammer. Als we even in een parkje gaan zitten zien we een soort van specht zitten. Mooi is hij met een prachtig getekend verenpak.

Vrijdag 27 december

Panama is echt een wandelvakantie, op teenslippers geworden. Het is echt wel mooi hier. We zijn ook nog een naar het Panamakanaal geweest, mooi stukje werk. Maar we hadden geen zin om $ 30,-- per persoon te betalen om het dichter bij te bekijken. Toen we er naar toe reden ook nog even een klein missertje…. Google maps had ons de juiste richting uitgewezen en we reden de goed kant uit. Tenminste dat dachten we.. we reden een soort wachthuisje voorbij en ineens komt daar een mannetje uit met een legeruniform aan die hard naar ons begon te schreeuwen. Oepsss gauw de auto in de achteruit en toen bleek dat we op verboden terrein waren. We hebben het panamakanaal even later wel gevonden. En het was een bijzonder gezicht zoals de grote boten met hele kleine duwboten (loodsboten) op de plek worden gehouden en waren bevestigd aan kabels aan schip en treintje die op de wal liep netjes vooruit werd getrokken

Zaterdag 28 december

We gaan nog een keer terug naar het natuurpark waar we al eerder een prachtige wandeling hebben gehad. We hopen dat we nog een paar van die prachtige libelles zien die erg groot zijn en als helicopters vliegen de vleugels lijken op veren en hebben prachtige lichtgevende stipjes. Helaas zien we ze vandaag niet (maar de vorige keer heb ik wel wat foto's kunnen maken), of het nou komt omdat het wat bewolkter is. Dit keer is het er druk, heel veel mountainbikers die met een noodvaart soms langs je heen reden. Misschien was het zo druk omdat het weekend is? We zien wel iets bijzonders vandaag. Ik liep eindje voor Richard uit. En Rich hoorde opzij in de berm iets ritselen toen hij keek zag hij dat er een slang kroop die in een holletje probeerde te kruipen, Rich riep naar mij “Een slang”! En wat zei ik? “pak hem”, ik bedoelde natuurlijk niet dat Richard de slang moest pakken.

En gelukkig deed hij dat ook niet, maar met een stok heeft hij hem een beetje tegen gehouden. Ik ben er als een haas heen gelopen. Ik heb er een foto van kunnen maken. In het hotel heb ik even opgezocht wat voor slang het was. Het was een Lanspuntslang, best giftig ook, familie van de ratelslangen en de adder, prachtig gecamoufleerd was hij.

Toen we uitgewandeld waren en weer in de auto zaten zat ik op mijn gemakje de foto’s te bekijken die ik die dag gemaakt had. Er zaten best leuke bij, opeens voelde ik “iets” op mijn voet kriebelen toen ik keek zag ik dat er een zwarte spin op mijn voet liep. Nou.. de sirene ging af ik gilde behoorlijk. En Richard die relaxt aan het autorijden was (op de gelukkig heel rustige weg) kreeg bijna een hartverzakking van mijn gekrijs. Ik heb direct mijn voeten op het dashboardkastje gezet. En ze zijn daar gebleven totdat Rich de auto op een plek naast de weg had geparkeerd. Na inspectie bleek eerst dat er geen spin zat (niet op mijn teenslippers en niet op de mat van de auto), maar meneer of mevrouw spin liep wel op de bodem van de auto. Richard heeft hem met een sigarettenpeuk (die buiten de auto op de grond lag) verwijderd. Pffffffffft ik was blij, later onderweg heb ik nog diverse keren de slappe lach gehad omdat de reactie van Richard toen ik zo gilde zo lachwekkend was.. En zijn “droge.. wat is er?”

Na de spin was het tijd om te gaan lunchen, we gingen het maar weer eens proberen. Bij een Italiaans restaurant dit keer. En Rich bestelde Pizza peperoni en ik een Pizza Hawaï. Het was de bedoeling om de pizza’s te delen, maar na 1 hapje van de pizza van Rich was meer dan voldoende voor mij. Ze hadden het hele ding belegd met verse peperzaden, en de vlammen sloegen er uit. Ieuw echt niet lekker, we gaan maar niet ruilen vandaag.... Rich heeft nog best veel gegeten van de peperoni pizza en dat het porselein van de wc in ons hotel er niet spontaan af is gekomen is bijzonder. Want de vlammen sloegen er niet alleen van boven uit! ’t Was niet zo’n succes deze eetgelegenheid. Wij hebben wat mindere vakantie eetdingetjes gehad, schijnbaar kiezen we iedere keer de verkeerde tenten uit. Toen we later bij het hotel een drankje zaten te doen zagen we nog iets wat bij ons behoorlijk op de lachspieren werkte. Eerst maar even wat uitleggen, het bedienend personeel van het hotel was verschillend gekleed. Je had er wat die waren in het zwart, deze mensen mochten uitsluitend de drankjes en het eten uitserveren en de vuile boel ophalen. De personeelsleden die in het wit gekleed waren (en waarvan de kledij behoorlijk doorscheen, wat op zich ook al hilarisch was) nam de bestelling op (als je geluk had) en zij hielden zich met het afrekenen bezig. Wat over het algemeen ook niet geheel vlekkeloos verliep, ondanks dat ze wel erg hun best deden. Maar goed, een paar tafeltjes verder zat een Duits gezin man, vrouw en 2 tieners. Ze hadden eten besteld, en het duurde (zoals vaak gebeurde) een eeeeeeeuwigheid voordat het eten gebracht werd. Toen het uiteindelijk werd gebracht hadden de bediening vergeten om ook bestek erbij te leveren. De Duitse vrouw heeft op allerlei manieren geprobeerd het personeel te vragen of ze ook bestek kon brengen. Die boodschap kwam klaarblijkelijk niet over. En na 10 minuten vergeefs wachten op bestek gaven ze het op en begonnen van ellende dan maar alles met de handen te eten. Wij zagen dit alles gebeuren, het had zo in bananasplit gekund. Toen een van de serveersters (eindelijk) bij ons kwam om ons drankje op te nemen heb ik ook geprobeerd om haar op het Duitse bestekloze gezin te wijzen. Ze snapte het niet en dacht dat wij wilden eten.. Uiteindelijk heb ik Google translate aangezet en toen begreep ze het, ze kreeg er een kleur van. Het bestek werd gebracht, alleen de man heeft het nog gebruikt, de rest van de familie heeft de pizza’s en de wraps zonder bestek weggewerkt.

Zondag 29 december

We hebben de (telefoon) wekker gezet, we moeten er vroeg uit. We vertrekken vandaag weer richting Curaçao. De rugzakjes hadden we de avond ervoor al ingepakt, is toch handig hoor als je niet zoveel meeneemt, je bent er ook zo klaar mee. Het terugrijden naar het vliegveld ging ook voorspoedig, het was gelukkig nog niet zo druk. Het inleveren van de auto was ook zo gepiept. Wat een verschil met de heenweg, en zelfs de douane ging vlotjes. We hadden weer stoelen bij de nooduitgang en de reis was prima. Na 2 uurtjes vliegen waren we op Curaçao. Ilse en Edwin hebben ons opgehaald van het vliegveld en we hebben heerlijk in de stad geluncht (en lekker geluncht). Daarna bij Ilse en Edwin thuis nog even een leuk spelletje gedaan en toen was het al weer tijd om naar het vliegveld te gaan. Helaas, er was niemand bij de desk van Divi. Ondanks dat er meerdere passagiers stonden te wachten bij de incheck balie. Ook bij de douane stond het rijen dik. Om een lang verhaal kort te maken we zijn in het volgende vliegtuig van Divi gestapt en we hadden een half uur vertraging. Toen we Bonaire in beeld kregen was alles donker, mooi al die lichtjes onder ons. Onderweg naar huis heeft Rich een tourtje rotondes gedaan. Ze waren allen nog feestelijk in kerstsfeer aangekleed. Heerlijk om weer thuis te zijn. We hebben een mooi weekje achter de rug.