De laatste dagen op Curacao, met vertraging naar huis, hondjes, en we duiken er weer in.

De dagen zijn omgevlogen. We genieten samen van een heerlijk luxe ontbijtje in Willemstad (Punda).

En we wandelen wat rond over de overdekte markt. Waar ze behalve foute souvenirs ook voedsel verkopen waaronder verse vis die keurig afgedekt is met plastic.

Verderop zien we een kunstwerk, vogels met muziekinstrumenten.

In het Rifford had ik eerder in de week wat foto’s gemaakt van ’t shirts met bijzondere teksten..

We zien ook nog een zwaar bepantserde geldwagen rijden. Eerder in deze week had ik ook de Pontjesbrug gefotografeerd hij is ’s avonds leuk verlicht door led verlichting die iedere keer van kleur veranderd. 

Ook gaan we nog even op het strand liggen op een ligbedje, dat is niet helemaal ons ding maar goed het was wel gezellig met de kinderen.

Ik maak nog even gebruik van ons “zwembadje” onder het genot van een drankje.

Onze laatste avond brengen we door op Blue Bay, waar we samen met Ilse Edwin en een groot deel van de bruiloftsgasten gezellig op het strand eten. De zonsondergang is prachtig, daar genieten we met zijn allen van.

Zaterdag 5 mei

Het is tijd om weer naar Bonaire terug te vliegen, gelukkig is het een kort vluchtje (20 minuten) en wij vliegen met Divi Divi die altijd op tijd vliegt. Nou ja bijna op tijd…. Behalve dan vandaag want hij heeft hij 3! uur vertraging. Dit is voor ons de eerste keer dat we zo lang vertraging hebben. We krijgen nadat ik erom gevraagd heb nog wel een kop koffie op hun kosten (wij hadden alle NAFs al op). En een medepassagier, een mevrouw die haar insuline spuiten in de koffer had gedaan mag deze onder begeleiding er weer uit halen zodat ze toch op tijd insuline kan spuiten (ik zou zelf persoonlijk dit soort dingen niet in de koffer doen). Maar ja, zij dacht het is een heel kort vluchtje en ik hoef pas omstreeks 12.00 insuline te gebruiken.

Het lange wachten wordt uiteindelijk beloond en we stappen weer in, op dezelfde plek met dezelfde piloot die ons snel weer terug naar Bonaire brengt. 

We hebben een aantal keren met Rob (die ons zou ophalen) contact gehad, hij heeft een tijd voor jan L.. staan wachten op het Airport. Maar als we eindelijk aankomen staat hij er, heel fijn.

Het is een superleuke week geweest maar ook wel vermoeiend en dan is het ook fijn om weer thuis te zijn. En Curaçao is leuk maar Bonaire is leuker (in ieder geval om te wonen dan).

Zondag 6 mei

We doen het rustig aan, lekker een dagje niksen.

Maandag 7 mei

Ik krijg een berichtje via Facebook, ik had me maanden geleden opgegeven als vrijwilliger om foto’s te maken van dieren die in de opvang zitten bij Kakelvers. Ze vraagt of ik nog beschikbaar ben en of ik het nog wil doen. Tuurlijk wil ik dat. We maken een afspraak en op Woensdag 9 mei zal ik naar Kakelvers gaan (samen met nog 2 dames die ook foto’s maken). ’s Avonds gaan we voor de laatste keer naar Papiamentse les, (uitreiking van de certificaten), het was leuk maar heb ik veel geleerd tijdens deze cursus.. nee niet echt.

Dinsdag 8 mei

Ik heb een sollicitatiegesprek bij het andere dierenasiel, het werk lijkt me leuk. Maar ik krijg al gauw bericht via de e-mail dat de keuze niet op mij is gevallen maar op iemand die ervaring heeft in het asiel omdat ze er al vaker vrijwilligerswerk heeft gedaan. Jammer maar wel begrijpelijk.

Woensdag 9 mei.

Omdat ik niet weet waar Kakelvers is heb ik afgesproken aan de Kaya Nikoboko Noord om daar mijn “collega’s “te ontmoeten. En het is maar goed ook dat ik dat gedaan heb.. pftt het is een eindje tuffen. Over een zandweg, waar je af en toe door het opwaaiende zand geen hand voor ogen ziet. Ben blij dat ik niet de “dure” auto mee heb genomen maar de andere pick-up. Na een tijd rijden komen we aan bij Kakelvers, we worden hartelijk ontvangen en na een verfrissend drankje gaan we naar de kennels. Waar we 4 honden op de gevoelige plaat gaan proberen vast te leggen. De honden zijn zo enthousiast, en blij dat ze mensen zien dat ze tegen je aan springen (en het waren geen teckeltjes of ander klein spul). Ik houd me met moeite staande.

Ik probeer foto’s te maken, maar het valt echt niet mee, deze jongens en dames zijn echt zo blij met de aandacht dat ze iedere keer te dicht bij komen.

Het lukt me om toch wat foto’s te maken maar voor een volgende keer heb ik me wel een paar dingen voorgenomen. Een heeeeeeeeeele oude broek aan doen en geen teenslippers meer.. die zijn ongeschikt, ze gaan met hun poten ook zo op je voeten staan en er zitten nageltjes aan die poten. Verder ben ik met mijn korte broek niet in de hokken gaan zitten en heb ik op mijn hurken gezeten. Daar kom ik de volgende dag achter, ik heb behoorlijk spierpijn in mijn bovenbenen. Zo zie je maar een mens is nooit te oud om te leren.

Voor mensen die willen kijken of zij wellicht een hond of kat willen adopteren ( kan ook voor in NL) kijk op de volgende facebook pagina: Fundashon Kunuku Kakelvers

Donderdag 10 mei

Vandaag weer mee met de Queens.. leuk bij Margate Bay dit is een mooie snorkelstek, natuurlijk zien we weer mooie dingen het weer heel gezellig.

Vrijdag 11 mei

Richard is vrij vandaag i.v.m. Hemelvaartsdag. We hebben er een nieuwe camera bij een Nikon W300 deze kan zonder onderwaterhuis 30mtr diep en kan ook bovenwater leuke foto’s maken hij is een heel stuk kleiner dan de Canon. Richard gaat hem vandaag voor het eerst uittesten en maakt voor het eerst plaatjes onderwater bij Andrea 2, waar we op zoek gaan naar 2 zeepaardjes die daar zou zitten. We hebben ze niet gevonden maar het is wel een relaxte duik.

De foto’s van de Nikon zijn wel aardig maar de camera heeft niet op onderwaterstand gestaan en daardoor erg blauw. Ik maak foto’s met de Sealife maar zonder flits ik gebruik een videolamp op een arm.. mmm dit bevalt mij helemaal niet. Ik voel me erg beperkt door die arm, dit is niet mijn ding, de foto’s vind ik ook niet zo goed gelukt.

Tot het volgende blog, ik weet dat het spannend voor mij gaat worden morgen, want dan gaan we op pad met "tourguide"Kai...