1 t/m 21 april 2019 Hoera Ed is jarig, ik ga wandelen, en Ilse en Marloes komen naar Bonaire

1 april… Edwin is jarig en dat is geen grapje! Van harte gefeliciteerd met je verjaardag Edwin.

Ik ga vandaag wandelen met een wandelclub, en het is vroeg.. heel vroeg we worden om 06:30 bij het kruis bij Seru Largu verwacht. We gaan wandelen naar het oerbos en de agavetuin, ik heb er zin in. Camera mee, de beentjes heb ik ingespoten tegen ongedierte en een rugzakje gaat mee met wat water. Als ik op het verzamelpunt aankom staat er best een  groepje wandelaars klaar voor vertrek. Ook zijn er 4 Queens bij die meelopen. Ik dacht dat het wat oudere, langzame wandelaars zouden zijn. Nou ik kom er al heel snel achter dat dit echte wandelaars zijn die goed zijn getraind want het tempo zit er goed in. En ik ben zeker niet een van de oudsten volgens mij.. pfft ik moet mijn best doen om mee te gaan in dit tempo.

  

Maar het moet gezegd, het is een prachtige wandeling, eerst het oerbos, en dan gaan we richting het Agavebos. Mooi onderweg, bij het Agavebos stoppen we even om te genieten van de bloeiende agaven. Dan gaan we naar boven de heuvel op, ook daar geniet iedereen van het prachtige uitzicht. Dan gaat het verder, ik ben blij dat er een  gids bij is want we lopen op stukken die ik nog nooit gezien heb. Mooie geel  bloeiende Brazil bomen zien we. Na 2 uur wandelen zijn we weer terug bij waar we begonnen waren. Onderweg maak ik wat foto’s maar ik vind ze zelf wat tegenvallen als ik ze later bekijk…

De rest van de week verloopt eigenlijk best rustig, het leven kabbelt verder. Wel hebben we wat  vakantie plannen. We willen eigenlijk in de weken dat Rich vakantie heeft een paar dagen naar St Maarten en dan ook nog een paar dagen naar Saba. Maar het is lastig gebleken om vluchten te vinden, het is peperduur. Ik besluit om maar eens langs het reisbureau te gaan misschien kunnen zij het wel plannen tegen een gunstig tarief. Nou dát valt tegen…... De vluchten zijn allemaal vol, en als ze wel plek hadden gehad is het ontzettend duur. Je moet eerst van Bonaire naar Curacao en dan doorvliegen naar St. Maarten. Alleen al om naar St. maarten te komen ben je rond de $ 700,-- per persoon kwijt. En dan heb ik het nog niet over Saba gehad, want dan komt er nog zo’n bedrag bij op. Het is echt schandalig duur en dan moet je ook nog een accommodatie regelen. Nee dit gaat hem niet worden. Als we het er later over hebben dan besluiten we om ons plan bij te stellen, de vluchten naar Miami zijn beduidend goedkoper $ 165,-- per persoon  en vertrekken rechtstreeks vanaf Bonaire.  We proberen het zelf te boeken via internet gunstige prijzen, maar het gaat niet, de betaling lukt niet goed.

Woensdag 3 april werk ik  bij Dividesk en ’s avonds ga ik naar het popkoor.

Donderdag 4 april ga ik niet snorkelen met de Queens  want ik heb ik een Zuidtourtje  met Allan, met gasten van de Navigator. Een gemengd gezelschap met mensen uit Amerika maar ook uit Zuid Amerika en volgens mij zijn er zelfs een paar Noorse gasten aan boord. Ik krijg een apje van Maaike of ik a.s. maandag evt beschikbaar ben voor een Eilandtour. Ik kijk in mijn agenda en zie er niks staan dus ja, ik ben beschikbaar. Als ik haar vraag of er al veel boekingen zijn krijg ik als antwoord dat er nog geen boekingen zijn. Ik hoor er later niets meer van dus ik neem dan aan dat er geen tour is en ik gewoon vrij ben.

Vrijdagavond 5 april hebben we ’s avonds met Mark en Hellen afgesproken. Eerst een drankje bij Karels en daarna wandelen we de Taste of Bonaire over, gezellig. We besluiten om een hapje te eten bij de Eilander, Rich neemt de chorizo hamburger en ik neem spaghetti. Beide bordjes eten vallen nogal tegen, voor ons niet voor herhaling vatbaar. Maar we hebben een wel een gezellige avond gehad.

Zaterdag 5 april Carole neemt ons mee uiteten naar Captain’s Don, een heel gezellige avond. We genieten van het uitzicht en van het eten.

Zondag 7 april ik werk bij Dividesk en in de middag gaan we duiken bij Yellow Hut, heerlijk weer even het water in.

Maandag 8 april De dag gaat ietsjes anders verlopen dan ik had gepland, ik heb goede voornemens… ik besluit om gelijk ’s morgens maar even de flinke berg met strijkgoed weg te werken, want klaar is klaar toch? Als ik al een tijdje aan het strijken ben gaat mijn telefoon. Ik neem op het is Shou Lan, ze vraagt of Patricia mij nog heeft gebeld…. Eh nee! Oh, ze vertelde me dat ik op de lijst voor een Eilandtour voor vandaag stond, voor nu! Het is 08.10 en ik sta nog in mijn nachtjapon te strijken dussss….

Of ik nog wel kan vraagt ze, ja kan wel maar ik heb nog niet gegeten en mijn werk polo’s heb ik ook nog niet gestreken, dat is geen probleem zegt ze. Hoe snel ik er kan zijn.. half uurtje zeg ik. Dat vond ze wel wat lang, maar goed ik rijd er ongeveer 15 minuten over en ik moet me nog wassen aankleden en iets te eten maken. Of ik het zo snel mogelijk kan doen, ik doe mijn best. Als ik gehaast mijn schoenen sta aan te doen gaat mijn telefoon weer af. Weer is het Shou Lan, ja ik doe mijn best zeg ik ik kan het echt niet sneller hoor (ik kan niet heksen en toveren ook niet). Maar  Shou Lan belde me nogmaals om te vragen of ik op een ander punt wilde opstappen dan zou Engkar me daar oppikken. Bij Trans World Radio in Hato, en dat is een stuk dichter bij ons huis dus dat is een prima oplossing. Ik rijd daarheen en heb zelfs nog wat tijd om op het bankje bij Trans World Radio nog 1 (half ontdooide) boterham naar binnen te werken. Dan komt de grote bus met Engkar, met 8! gasten. Er blijken 2 Nederlanders mee te gaan, 2 russen en 4 Canadese gasten. Wat een raar begin van de dag en van deze onverwachte tour. Als ik later weer thuis kom staat de strijkplank mét alle nog niet gestreken was nog op me te wachten. Helaas geen kaboutertjes ook hier op Bonaire niet. ’s Avonds hebben we een etentje bij SGB de leerlingen hebben examen. Het smaakte heerlijk en we hebben gezellige disgenoten.

Dinsdag 9 april Vandaag is er voor dit seizoen het laatste Duitse cruise schip, Mein Schiff en ik heb een tourtje Noord en Zuid, dat is best lang en zoals jullie weten is mijn Duits niet zo hervorragend. Ik ben blij als het er opzit. Maar klaarblijkelijk heb ik het toch best goed gedaan want we krijgen zelfs wat tips (fooi). Een van mijn collega’s die na ons een tour heeft ziet dat alle gasten me wel iets in de hand drukken en ze is helemaal verbaast, ze zegt dat heb ik nog nooit meegemaakt, ze is helemaal verbaast dat ze allemaal iets geven. En haar verbazing doet mij heel goed..

Woensdag 10 april ik krijg een telefoontje of ik morgen vrijwilliger wil zijn bij schoolexamens. Ja hoor dat wil ik wel

Donderdag 11 april, ik ga dus vandaag alweer niet snorkelen. Want ik ben deze ochtend vrijwilliger op de middelbare school. Ik moet slachtoffer spelen tijdens een examen van het VMBO richting zorg en welzijn. Ik heb zogenaamd mijn enkel gekneusd en de leerlingen moeten me volgens een vaste procedure benaderen aanspreken en volgens mijn enkel inzwachtelen. Boeiend om mee te maken, sommige leerlingen spreken niet zo goed Nederlands. Soms vragen leerlingen me niet wat er is gebeurd waardoor ik mijn enkel heb verstuikt. Maar over het algemeen zijn ze vriendelijk, behulpzaam en doen ze goed hun best. Al de handelingen worden door 2 personen beoordeeld. Na de lunch zit het erop en vertrek ik weer richting huis.

Vrijdag 12 april ik heb een lange eilandtour. Ik ben hier niet zo happig op omdat ik  een tour van 7 uur erg lang vind. Maar ze zitten erg omhoog op kantoor en daarom doe ik het wel voor ze. Omdat het een kleine groepje gasten  is 4 Canadezen en 2 Nederlanders moet ik ook nog zelf met de bus rijden. Zeer vermoeiend vind ik, gidsen en rijden tegelijk ik kan het gelukkig wel merendeels in het Engels doen, want 2 talig gidsen is ook vermoeiend. De hele tijd schakelen tussen de talen, dan moet ik echt na gaan denken. Tijdens het rijden moet ik ook mijn ogen nog openhouden voor vogels, leguanen  ezels, geiten en natuurlijk flamingo’s en andere bijzonderheden zodat ik de gasten daarop kan wijzen. De tour begint richting Noord, naar het Goto Meer, Rincon, Seru Largu, dan lunchen en dan door naar Sorobon en Zuid. Als ik na de tour thuis kom ben ik helemaal gesloopt. Ik spring even onder de plomp om weer schoon en fris te worden maar Ik heb helemaal geen puf meer om ’s avonds nog iets te doen.

Zaterdag 13 april we zouden mee gaan doen met een Clean up Duik bij de Zuidpier maar deze gaat niet door. Jammer ik had me er wel op verheugd, volgende keer beter.

Zondag 14 april We besluiten om er weer eens een keer met de motorscooter op uit te gaan. Ik mag rijden en we gaan richting Kralendijk. We rijden over de boulevard en stoppen even bij een duikshop. Ik ben echt toe aan nieuwe duikboots en Rich koopt een duiklamp. Het is de bedoeling dat we binnenkort een keer een nachtduikje gaan maken. Daarna rijd ik door, ik wil eigenlijk de hele rit langs Zuid rijden richting Sorobon maar als we al bijna bij de Willemstoren (de vuurtoren) zijn zie ik voor me een regenbui hangen,  ik besluit direct om te keren, ik vind het helemaal niks om met de motorscooter in de regen te rijden. Ik ben de bui net voor, een paar kleine spatjes krijgen we maar het valt reuze mee. Als we door Belnem rijden stoppen we even voor een drankje, ik neem een heerlijke mango fruitsmoothie en Rich een biertje. Daarna rijden we weer richting huis en hebben we een rustige middag.

Maandag 15 april – we willen op reis maar dat is nog niet zo eenvoudig.

We naar vandaag samen naar het reisbureau om een vlucht naar Miami te boeken maar we komen van een koude kermis thuis.  Wat valt tegen.. exact dezelfde vlucht kost daar $ 350,-- per persoon, dat doen we dus niet. Rich probeert het later die week nog een keer, et voilà… de betaling is gelukt. We gaan een weekje naar Miami, vlucht, hotel en auto  alles is geboekt. We vertrekken de 22e  en we komen retour op de 29e ik heb er nu al zin in.

Dinsdag 16 april 

Ik werk, een klein tourtje Zuid met  gasten van de Navigator, leuke tour.

Donderdag 18 april 

Heerlijk eindelijk weer een keer snorkelen. Ik ga met de Queens mee, we  gaan naar Margaret Bay, prachtig. Het is te lang geleden dat ik mee heb gesnorkeld, het is zo fijn om weer in het water te liggen. Er is weer genoeg te zien. Ik word op een mooi gekleurd krabbetje gewezen en schiet er een paar leuke plaatjes van.

Vrijdag 19 april vanmiddag in de voormiddag komen Ilse en Maloes aan, wij gaan ze oppikken.. Ze zullen een lang weekend op Bonaire zijn leuk, we verheugen ons er al op. Maar ’s morgens gaan we eerst een duikje maken met Mark en Wilfried bij Candyland, dat is best een heel eind rijden. Richting Noord, voorbij Bopec nog. Maar het is hier altijd zo mooi. Candyland is een prachtige duikplek maar je kunt maar op 1 plek het water in, de doorgang door het rif is nauw.

Hellen gaat ook mee, niet om te duiken zij gaat lekker snorkelen. Als ik naar boven kijk zie ik haar silhouet en de zon en ik schiet er een paar plaatjes van.

Als we verder zwemmen naar het dropoff pont heeft Rich moeite met klaren (neusverkouden) en dat gebeurd hem eigenlijk nooit dat hij moeite heeft met klaren. Hij blijft eerst een hele tijd boven ons mee zwemmen en heel langzaam kan hij dan toch iets zakken en bij ons komen. Het is een mooie duik.

Als we ons naar huis haasten en ik thuis snel onder de douche stap om op tijd te zijn om Ilse en Marloes op te halen. Bekijkt Rich mijn telefoon en ziet dat ik geappt ben en dan blijkt dat ze het vliegtuig gemist hebben. Schijnbaar is de vlucht ineens 2 uur vervroegd en hadden zij die informatie gemist. Nu komen ze later die dag met een andere maatschappij. Later in de middag halen we de meiden op, brengen hun spullen ff naar hun accommodatie en doen dan een welkomstdrankje bij Karel op de pier. We genieten van de zwoele avond onder het genot van een drankje. ‘s Avonds gaan we een hapje eten bij een nieuw restaurant Tino’s  in het centrum. We hadden Carole ook uitgenodigd om mee te gaan. Rich en de dames blijven in Kralendijk en zullen al wandelend naar een nieuw geopend restaurant gaan. Ondertussen zou ik naar huis rijden om Carole ff op te pikken. Dat leek heel eenvoudig en dat zou het ook geweest zijn. Ware het niet dat…. Richard onze grote sloeber auto bij de parkeerplaats van MCB had geparkeerd en een overijverige parkeerwacht (die natuurlijk zelf niet meer aanwezig was) de slagboom bij de uitgang naar beneden had gedaan en de slagboom met geen mogelijkheid omhoog te krijgen was. Ik kon dus uitsluitend via de ingang van die parkeerplaats er weer van af. De auto stond zo geparkeerd dat het niet mogelijk was om te keren (ook mede door de onmogelijk grote draaicirkel van ons monster).  Ik was dus genoodzaakt om het hele stuk achteruit er af te rijden. En het was geen rechte weg, allerlei scherpe bochten erin en obstakels palen, hekken en auto’s . Ik zweette peentjes en was not amused om het zacht uit te drukken grrrrrrrrr. Inmiddels stond er natuurlijk ook al weer een auto achter mij die de parkeerplaats op wilde rijden. Waardoor ik genoodzaakt was om uit te stappen hen te vragen of ze ook achteruit wilden rijden. Leuk is anders, ik was erg blij dat ik “sloeber” zonder deuken/krassen van de parkeerplaats heb gereden. Ik ben er wel even mee bezig geweest! Het etentje was overigens leuk en heel gezellig.

Zaterdag 20 april

Duiken vandaag  staat ons eerste duikje met zijn viertjes op het programma, we gaan duiken bij Margret Bay het is altijd mooi daar. Veel vis een een mooie afwisseling tussen harde en zachte koralen, genieten.

In de avond maken we nog een duik, een nachtduikje bij Cliff, onze eerste op Bonaire die we samen doen. Als we alles uit de auto hebben gehaald zie ik dat we best veel spullen mee moet nemen om te gaan duiken.

Vanavond is het volle maan en dan gaat er iets bijzonders gebeuren onder water, iets wat wij nog nooit gezien hadden. En het is echt mooi, ongeveer 20 minuten na zonsondergang komen uit de donkere diepte ineens heel veel Osterods  (een soort plankton)  ze geven licht en ze bewegen supersnel. Het is wonderschoon om te zien, het is helaas niet goed vast te leggen met de camera maar ik ben helemaal betoverd.  Ze botsen zelfs tegen je handen en lichaam aan het zijn er duizenden en duizenden....

Het is mooier dan menig vuurwerk. Na de duik eten we een hapje bij Spice, jammer dat mijn visfilet vol graten zit.

Zondag 21 april

Vandaag een volle dag… Eerst gaan we duiken bij Zoutpier een duikstek die je een keer gezien moet hebben. Als we onze sets in elkaar aan het zetten zijn zien we een wat oudere  duiker die heel veel moeite heeft om aan de kant te komen, hij valt een paar keer om en hij zit onder de bloedende wondjes door de scherpe instap aan zijn armen en buik. Met vereende krachten gaat zijn set af en helpen we hem op de kant. Ik hoorde later bij Wannadive dat de beste plek om het water in te gaan bij Zoutpier eigenlijk net voorbij Zoutpier is, ter hoogte de ruïne van het opzichtershuis, daar ligt een betonnen plaat in het water waar je zo overheen kunt wandelen. Fijne tip, heb ik weer wat geleerd vandaag. Onderwater kom ik een gapende schorpioenvis tegen, wat kunnen die vissen hun muil ver open sperren.

De duik is zoals altijd mooi en we genieten ervan op de terugweg hebben we nog wat schildpadjes gespot. Wat me vandaag wel zorgen baarde is de hoeveelheid groene algen die ik op de bodem zie. In het ondiepe deel waar het normaal gesproken glashelder is, drijven er grote slierten met algen om de schildpadjes heen.

Ik hoorde later dat dit normaal is deze tijd van het jaar. Gelukkig is schrok al, algen zijn normaal gesproken een bedreiging voor het koraal. Na de duik gaan we naar huis, spullen opgeruimd en dan door naar Red Palm voor een Zondag brunch. We zijn laat.. we komen pas rond 13.30 aan en dan hebben we nog tot 16:00 om 4 gangen eten weg te werken…

pfft… het smaakt allemaal heerlijk maar het is eigenlijk teveel voor zo’n korte tijd. Als we nog een keer zo’n brunch doen gaan we er veel eerder heen dat is beter. Het is warm bij Red Palm en Marloes Ilse en ik zoeken meerdere keren het verkoelende water van het zwembad op.

Na het overvloedige eten gaan we allemaal ff naar ons eigen plekje om uit te buiken. Die avond gaan we een hapje eten bij Captain Don’s tenminste dat dachten we. En ik had telefonisch gereserveerd maar die reservering is mis gegaan en ze zitten helemaal vol. Jammer hoor, we vertrekken en gaan naar Hillside, daar worden we wel met open armen ontvangen. Echt trek heb ik eigenlijk nog niet (na al dat eten bij Red Palm) Ilse en ik nemen een salade. Dit weekend is omgevlogen, morgen gaan wij naar Miami en vliegen Ilse en Marloes weer terug naar Curaçao.

In mijn volgende blog… Miami get ready here we come..