28 mei een bijzondere dag, we gaan naar Lac Cai.. en het loopt gelukkig goed af.

Maandag 28 mei, tijd voor een bezoek aan Lac Cai met Door en Ben

Vandaag gaan we naar Lac Cai om te gaan snorkelen daar. Het is een aardig ritje van ruim een half uur er naar toe, de weg is onverhard en erg hobbelig. Doordat het hier bijna altijd waait vliegen er ook zandwolken over de weg. Desondanks is het een aardig ritje. Als we vlak bij Lac Cai zijn komen we nog langs een paar bruin/roze zoutpannen van Cargill, het gebied waar zij zout winnen is best groot. Dan komt Lac Cai in beeld… het eerste wat je ziet is de zee, ruw en met hoge golven met witte schuimkoppen. Ik grap tegen Door en Ben, hier moet je dus niet gaan zwemmen. Later die dag.........

Als we verder rijden wordt het uitzicht heel anders de zee is in de baai zo vlak als een spiegel en het water is turquoise blauw prachtig. Aan de baai ligt ook een mooi zandstrand. Als ik geparkeerd heb pakken we onze spullen en zoeken een plekje onder een boom.

Daarna gaan we met onze snorkelspullen richting het water. We gaan  het water in ter hoogte van de Conche bergen.

Ik blijf dicht bij Door in de buurt en op een gegeven moment zien we in het diepe (troebele) water een schildpadje. Na een tijdje heeft Door er genoeg van en ik zwem met haar terug naar de kant. Ter hoogte waar de vissersbootjes liggen komen we uit. 

  Als Door veilig aan wal staat kijk ik waar Bennie is. En dan zie ik dat hij naar links van de (schelpen) Conche bergen (en dat is de verkeerde kant aan het zwemmen is)… richting open zee en daar waar er veel stroming is. Ik zwem naar Bennie toe en zeg we gaan deze kan uit en wijs naar rechts de kant van de van de Conche bergen en richting de baai. Bennie zwemt samen met mij mee, omdat ik met mijn hoofd onderwater zit zie ik in de diepte een grote school met Tarpon.

“Kijk” zeg ik tegen Ben, “een grote school met Tarpons in de diepte”, maar Ben verstaat me niet goed en hij ziet ze ook niet. We zwemmen weer verder richting Lac Cai, tenminste dat denk ik….. Totdat ik op een gegeven moment kijk waar Ben is. En tot mijn schrik zie ik dat hij zeker 50 meter achter mij zwemt, weer richting open zee. De golven zijn daar zo hoog met witte schuimkoppen dat ik Bennie af en toe helemaal niet meer zie als hij in een dal zit. Ik zwem voor de 2e keer naar Bennie toe en ik merk dat de zee aan me begint te trekken. Ik denk alleen nog maar, fout fout fout! Ik denk, straks moet ik tegen Door zeggen, Ben is weg (er schieten allerlei gedachten door mijn hoofd). Als ik heel dicht bij Bennie ben zeg ik "Bennie we gaan nu die kant uit zwemmen". Ben zegt nog tegen mij, “mijn masker beslaat iedere keer", hij heeft dan (nog) niet in de gaten dat het echt niet goed zit. Ik ben niet aardig meer tegen Bennie”, ik roep “ daar heb ik niks mee te maken, dat je masker beslagen is, NU Zwemmen”! Ik begin met zwemmen, maar ik zie wel dat Bennie best veel moeite heeft om mee te komen. In mijn hoofd denk ik van alles..Ik kan Bennie zeker niet redden mocht dat nodig zijn, ik heb daar de kracht niet voor.. . misschien moet ik proberen terug te zwemmen en iemand met een boot proberen te krijgen? Maar ik wil Ben ook niet uit het zicht verliezen, de golven dansen om ons heen. Ik probeer Ben zoveel mogelijk aan te moedigen, met mijn arm maak ik wenkende bewegingen. Ik ben dwars op de kust aan het zwemmen, niet tegen de stroming in want dat schiet echt niet op. Dan maar niet de baai in denk ik, als we maar aan land zijn.Ik zie dat Bennie de duikbril van zijn gezicht gedaan heeft, deze hangt nu om zijn hals hij is aan het borst crawlen. En tergend langzaam komt Bennie toch wat dichter bij. Ik ben inmiddels aan de kant en sta met mijn vinnen op de keien,nog een stukje verder dan waar de vissersbootjes aangemeerd liggen. Maar ik ben er blij mee, nu Bennie nog. En gelukkig hij komt dichterbij. We zwemmen niet meer maar lopen verder tot waar je eruit kunt Echt ik ben zo opgelucht dat hij naast me staat, dit is goed afgelopen maar het had ook heel anders af kunnen lopen… Bennie gaat direct het water uit en hij gaat er ook niet meer in, later realiseerde hij zich ook dat het maar net goed is gegaan. Hij was heel erg moe geworden van het tegen de stroom in zwemmen.Ik hoor de later van Ben dat de reden dat hij de verkeerde kant uit was gezwommen was, dat hij zijn oriëntatie kwijt was.

Ik blijf toch nog even in het water en ga in de baai nog op zoek naar schildpadjes, geen één gezien wel zie ik .. en dat vind ik dan bijzonder toevallig.. meerdere levende Conches.

Raar is dit toeval? Ik heb van Door een paar dagen eerder een armbandje mogen uitkiezen bij Wannadive. En wat heb ik gekozen? Nou een armbandje met een Conche eraan terwijl ik echt meer van de visjes en zeepaardjes ben koos ik dit armbandje…

Lac Cai = Conches bergen. Ik steek mijn hoofd onder water en Conches..

Dit armbandje, omdat ik hem van Door heb gehad, zal mij altijd herinneren aan de dag dat Bennie en ik samen in de golven zwommen bij Lac Cai. Een aantal van de foto’s bij dit speciale blog, heb ik speciaal bewerkt.

Als ik dinsdagavond bij de herhalingsles van EHBO ben, hoor ik van mijn instructeur dat zijn beste vriend bij Lac Cai is verdronken (ik denk al jaren geleden, maar toch), hij was pas 27 jaar oud.. Verdronken nadat de vissersboot waar hij op zat om was geslagen, en hij kon goed zwemmen. Mijn instructeur vertelde dat er een verraderlijke stroming kan staan die je eerst naar zee trekt en dan ineens ook naar beneden..Ze hebben zijn vriend de volgende dag gevonden, op de bodem onder het koraal.

Nu ben ik nog blijer met de afloop van “ons” snorkelavontuur. Het was een goede les.

Het volgende blog wordt niet zo spannend, de dagen vliegen om en de vakantie van Door en Ben zit er bijna alweer op.