6 feb t/m 9 feb. 2018 poetsen helpt een beetje-Vakantie Rick –Potluck - Donkey Sanctuary

6 februari 2018 - Kralendijk, Nederlandse Antillen

Dinsdag 6 februari 2018 poetsen helpt een beetje..

Omdat ik momenteel geen werk heb, ben ik best veel op mezelf aangewezen. Dat vind ik helemaal niet erg, maar op dit moment ervaar ik veel stress (dit tot betrekking met dat nare nieuws wat ik uit Nederland had gehad). En dan is alleen maar alleen…ik weet het , piekeren helpt niet maar ja .. soms wilde ik dat ik een “uit” knopje had.

De remedie die bij mij een beetje helpt is poetsen, want dan kan ik mijn bovenkamer die zo druk is redelijk uitschakelen.Het is best fijn als alles weer piekfijn schoon is, geeft met een voldaan gevoel.

Woensdag 7 februari

Vanavond komt Rick aan, we gaan hem samen met Kai ophalen. Jammer is het wel dat het nogal regenachtig weer is de laatste dagen. Ik hoop dat het aankomende week wat beter wordt.

We hebben besloten om, nadat we Rick hebben opgehaald van het vliegveld, de jongens bij het huis van Kai afzetten. Rick kan dan even bijkomen van de reis, en kan hij zijn spullen (en dat zijn er niet veel want hij heeft alleen handbagage) uitpakken. Wij gaan dan naar Papiamentse les en als die afgelopen is halen we de jongens op en gaan we een hapje eten bij Don’s Habitat. Ik heb gereserveerd, een tafeltje bij het water zodat we de tarpons kunnen bewonderen die ’s avonds dicht aan de kust komen zwemmen. Ik doe er even wat foto's bij, tarpons kunnen echt heel groot worden en als het licht erop schijnt lijken ze wel van zilver heel mooi.

Zo gezegd, zo gedaan. We zijn net iets te laat bij de luchthaven, het vliegtuig was ietsje te vroeg, maar het is niet erg. Rick staat ons al op te wachten, hij heeft een goede reis gehad en helemaal geen last van Jetlag. Dat heeft hij eigenlijk nooit zo verteld hij. Het is heel fijn om hem weer te zien, en ook Kai die zijn broer 1 jaar niet heeft gezien is blij.

Na onze (weer chaotische) les gaan we de jongens ophalen en vertrekken richting Hato (dat is de wijk waar Don’s Habitat ligt). Gelukkig blijft het vanavond droog, want de meeste tafeltjes hebben geen parasol of afdak en regen is hier net als in Nederland… nat!

Het is reuze gezellig en op een gegeven moment vraagt Rick ons of we zijn weekplanning al hebben gemaakt. Rich en ik kijken elkaar aan… ha ha, dat is best grappig, want ja.. mam had een soort van planning gemaakt om er een leuke week van te maken. Niet dat het de bedoeling is om dat volgens de letter te volgen maar gewoon om wat leuke dingen te gaan doen.

De pizza’s smaken heerlijk maar ze zijn zo groot dat er nog wel wat overblijft, Rick vraagt om een doosje. “Lekker als ontbijt morgen”, even in de oven zo zegt hij, tja smaken verschillen ik moet er niet aan denken om ’s morgens vroeg een pizza te eten.

Na het eten gaan we ook nog een drankje doen bij Havanna en Rick heeft nog steeds geen last van Jetlag, ik snap daar niks van, maar het lijkt me wel fijn hoor als je er geen last van hebt. Omstreeks een uur of 22.30 zetten we de jongens thuis af. Het was een fijne dag, maar mijn nachtrust is niet zo best en dat is jammer maar goed niks aan te doen.

Donderdag 8 februari

Richard moet deze week nog werken, best jammer maar helaas het is niet anders. Volgende week is hij wel vrij. Omdat ik weet dat jongelui van uitslapen houden ga ik deze ochtend gewoon mee met de Queens. Ik moet er vroeg uit om "mijn"hapjes klaar te maken want vandaag hebben we bij Sabadeco een snorkel met daarna een Potluck (iedereen maakt wat te eten en we eten dit gezamenlijk op). Ik heb niet zo lang gesnorkeld, ik had het kkkkoud. Maar wel een decadente plek om te mogen snorkelen bij iemands privé pier! Fijn dat de Queens toestemming hebben gekregen van de eigenaar om hier te mogen snorkelen. En na de snorkel was het erg gezellig en wat smaakte het eten ons lekker.... Dit word een echt een hele slechte week voor mijn lijn..

’s Middags heb ik met de jongelui afgesproken, rond 14.00 uur haal ik ze op. We gaan naar Donkey Sanctuary, Kai was hier ook nog nooit geweest. Natuurlijk hebben we een zak wortels gekocht, ik vraag Rick en Kai of ze de ramen van de auto wel dicht willen laten.

De ezeltjes slebberen namelijk alles af. Als we over het wildrooster rijden wordt de auto direct omringt door heel veel ezeltjes. Het is lastig rijden, ze gaan gewoon midden op de weg voor de auto staan. Heel langzaam rijden we verder. Het begint te regenen, jammer.

Maar de uitkijktoren is overdekt, we stappen uit en gaan de toren in. We genieten van het uitzicht, Kai gooit geld in de verrekijker en natuurlijk kan zijn broer het niet laten om hem wat te plagen….

Daarna vervolgen we onze weg en op een gegeven moment stop ik zodat we wortels kunnen gaan voeren. Rick en Kai stappen beiden uit. En dan worden ze belegerd door heeeeeeel veel ezeltjes…

Rick weet nog in de auto terug te komen maar Kai kan niet meer bij de portier.. op onze aanwijzing klimt hij in de laadbak. Ik ga rijden en voer het tempo wat op met in de achtervolging een sliert dravende en galopperende ezeltjes .

Op een gegeven moment geven ze het op en dan rijd ik rustig verder.

Ook ik stap uit en ga bij Kai in de laadbak Rick neemt het stuur over we proberen de ezeltjes die er het dunst uitzien worteltjes te geven maar het valt niet mee. Ze willen allemaal wortels!

Het was een leuk uitstapje, bij de uitgang is de zieke/oude dieren afdeling en de afdeling waar dragende ezelin en een moeder met een veulentje staat. We gaan daar ook even kijken, leuk zo’n klein ezeltjes met pluishaartjes.

Daarna gaan we naar Kralendijk om bij Illy’s even wat te drinken. Ik neem een kop capuchino en leuk .. ze hebben een hartje gemaakt in het melkschuim.

Na dit uitstapje rijden we even naar het huis van Kai om iets op te halen.. Dan blijkt dat Kai de huis en autosleutel niet meer in zijn broek heeft. Die is er vast uitgevallen toen ik in en uit de laadbak klom zo denkt hij. Ik zie het al helemaal voor me.. moeten we terug om in de modder en de ezelstr… te gaan zoeken?! Nee, ben er niet blij mee. Kai kijkt onder de stoelen en dan… als hij zijn hand tussen de zitting van de achterbank en de rugleuning doet voelt hij een zonnebril en.. ja hoor zijn sleutels. Fijn probleem opgelost.

Bij ons huis aangekomen is Richard er ook net.. we maken er een gezellige avond van thuis.. Richard kookt bami, Rick houdt ervan zo weten we. Maar wij laten het ook goed smaken heerlijk! We doen ook nog een spelletje scrabble, leuk ik heb genoten van een gewone avond, die zo bijzonder is.

Vrijdag 9 februari

Richard is vandaag iets eerder uit zijn werk en daardoor kunnen we voor de eerste keer samen gaan duiken. Wel moet er bij de duikschool nog ff wat papierwerk (door Rick) worden ingevuld. Wat ik nog vergeten te vertellen ben, is dat Rick’s duikinstructeur Jurrien uit Nederland toevallig deze zelfde week ook op Bonaire is. Jurrien is alleen op vakantie en heeft geen buddy, hij heeft de hele week met ons mee gedoken en dat ging prima.

Na het papierwerk nadat Kai en Rick spullen hebben (die gehuurd zijn van de duikschool) gaan we met de auto onderweg naar onze eerste duikstek “Hidden Beach”.

Het wordt een prachtige duik.